به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، بیشاز یکسوم آلودگی میکروپلاستیکی از پارچههای مصنوعی همچون ژاکتهای فلیس و پیراهنهای پلیاستر ناشی میشود. سایش لاستیک خودرو و گردوغبار شهری نیز با هم ۵۲ درصد کل را تشکیل میدهند. تخمین زده میشود که ۲۱ میلیون تن میکروپلاستیک در محیط زیست انباشته شده که معادل پوشاندن مساحتی به طول ۳.۲ کیلومتر با عمق ۳ متر است. بیشتر مردم از مشکل آلودگی پلاستیکی آگاهند، اما میکروپلاستیکها (ذرات ریز جداشده از محصولات روزمره) بسیار فراگیرتر از آن چیزی هستند که تصور میشود.
میکروپلاستیکها بهعنوان ذرات پلاستیکی کوچکتر از ۵ میلیمتر تعریف میشوند و از اقیانوسها گرفته تا خاک، آب آشامیدنی، غذا و حتی هوایی که نفس میکشیم، در همه جا یافت میشوند، با این حال منشأ این ذرات برای مصرفکنندگان نامرئی است.
منابع پنهان میکروپلاستیکها
با استفاده از دادههای اتحادیه بینالمللی حفاظت از طبیعت (IUCN)، سازمان همکاری و توسعه صنعتی (CSIRO) و الزویر (Elsevier، یکی از بزرگترین ناشرین مطبوعات پزشکی و علمی جهان)، ترکیب واقعی این ذرات و منشأ آنها مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت. بر اساس مطالعات زیستمحیطی متعدد در سالهای ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳، پارچههای مصنوعی با ۳۴.۸ درصد بزرگترین عامل هستند.
سایش لاستیک خودروها ۲۸.۳ درصد، گرد و غبار شهری ۲۴.۲ درصد، علامتگذاری جادهها ۷ درصد، پوششهای دریایی ۳.۷ درصد، میکرومواد محصولات مراقبت شخصی ۲ درصد و گلولههای پلاستیکی (نوردل) ۰.۳ درصد سهم دارند. به عبارت دیگر، پارچههای مصنوعی حدود ۳۵ درصد کل را تشکیل میدهند، در حالی که لاستیکها و گرد و غبار شهری مجرمان اصلی بعدی هستند و بقیه منابع در مجموع ۱۳ درصد را پوشش میدهند.
میکروپلاستیکها به دو شکل اصلی اولیه و ثانویه وارد محیط میشوند. میکروپلاستیکهای اولیه مستقیم در اندازه میکروسکوپی آزاد میشوند و شامل مواردی همچون الیاف جداشده از شستوشوی پارچههای مصنوعی (پلیاستر، نایلون یا اکریلیک)، گرد و غبار لاستیکی ناشی از سایش لاستیک خودروها و کامیونها، ذرات گرد و غبار شهری از ساییدگی رنگها، کفی کفشها، مبلمان و پوششهای ساختمانی یا گلولههای پلاستیکی که در فرایند تولید و حملونقل گم میشوند.
در مقابل میکروپلاستیکهای ثانویه از تجزیه زبالههای پلاستیکی بزرگتر همچون کیسهها، بطریها یا تجهیزات ماهیگیری به وجود میآیند که تحت تأثیر نور خورشید، امواج و هوازدگی به قطعات کوچکتر تبدیل میشوند. هر دو نوع پایدار و فراگیرند و حتی در اکوسیستمهای دورافتاده نیز پیدا میشوند؛ تحقیقات نشان میدهد جریانهای جوی ذرات را بین قارهها و اقیانوسها جابهجا میکنند.
دانشمندان تخمین میزنند حدود ۲۱ میلیون تن میکروپلاستیک اولیه در محیطهای خشکی و دریایی و میلیونها تن در خاکهای کشاورزی و آبهای اقیانوسی انباشته شده است و برای درک این آلودگی نامرئی، آن را بهصورت مساحتی به عمق ۳ متر در طول ۳.۲ کیلومتر تجسم کردهاند؛ مقیاسی عظیم که نگرانی روبهرشدی ایجاد کرده و اثرات بلندمدت آن هنوز کشف نشده است.
راهحلها نیازمند تغییرات فناوری و رفتاری هستند؛ نوآوریهایی همچون فیلترهای میکروفیبر در ماشینهای لباسشویی یا مواد جایگزین برای لاستیکها و پارچهها میتوانند انتشار را از منبع کاهش دهند. در عین حال درک منشأ میکروپلاستیکها گام اول حیاتی است و همانطور که این تجزیه نشان میدهد، مسئله فراتر از نیهای پلاستیکی و کیسهها میرود.
