به گزارش همشهری‌آنلاین، پرسپولیس شنبه در یک مسابقه مهم در حالی به مصاف آلومینیوم اراک رفت که امید عالیشاه، کاپیتان خود را به‌دلیل مصدومیت در اختیار نداشت. حالا حتی محاسبه اینکه عالیشاه در این فصل چندبار مصدوم شده، بدون استفاده از کاغذ و قلم ممکن نیست؛ اتفاقی که بار دیگر بحث بسیار مهم میانگین سنی بالای سرخپوشان و پیامدهای فراتر از تصور آن را داغ کرده است. غیر از نتیجه‌ای که پرسپولیس این هفته به دست آورد و اساسا رتبه‌ای که فصل را با آن تمام خواهد کرد، بسیار قطعی و روشن است که این تیم برای فصل آینده باید یک پوست‌اندازی جدی و اساسی داشته باشد.
۵مصدومیت، ۱۵بازی غیبت
آسیب‌دیدگی اخیر امید عالیشاه که گویا بعد از بازی با النصر و در تمرینات پرسپولیس گریبان او را گرفته، پنجمین مصدومیت متفاوت کاپیتان ۳۳ساله سرخپوشان به شمار می‌آید؛ آسیب‌دیدگی‌هایی با دلایل گوناگون که تاکنون باعث شده‌اند او ۱۵بازی را در این فصل از دست بدهد که اصلا آمار جالبی نیست. درحالی‌که وارد یک‌سوم پایانی لیگ برتر می‌شویم، عالیشاه در این فصل فقط در ۵مسابقه به‌عنوان بازیکن ثابت به میدان رفته و خودتان می‌بینید که این آمار چقدر پایین است. البته که او هر وقت بوده به تیم کمک کرده، اما نرخ بالای مصدومیت‌ها و غیبت‌ها عملا روی توانایی‌های این بازیکن سایه می‌اندازد.
آمار عجیب وحید امیری
عالیشاه در پرسپولیس تنها نیست. این تیم بازیکنان پا به سن گذاشته دیگری هم دارد که با مصدومیت‌های پیاپی دست به گریبان هستند. در این میان مورد وحید امیری جالب توجه است؛ بازیکنی که مطابق آمار، در یک فصل‌ونیم اخیر ۲۷بازی را به‌دلیل مصدومیت از دست داده. می‌دانیم حواس‌مان هست و قبلا هم نوشته‌ایم که امیری در سایر مسابقاتی که بوده، خیلی مؤثر عمل کرده، اما نمی‌شود این حجم از نبودن‌ها را هم ندید. به هر حال لیست بزرگسالان باشگاه محدودیت‌هایی دارد، کادرفنی روی بازیکنانی که جذب کرده حساب می‌کند و در نتیجه اگر بازیکنی این همه مسابقه را از دست بدهد، عملا معادلات فنی و تاکتیکی تیم به هم خواهد ریخت. بعد هم درنظر داشته باشید که این روند، رفته‌رفته بدتر هم می‌شود، چون طبیعتا سن بازیکنان بالا می‌رود.
خسته و اشباع‌شده
دیگر پیامد میانگین سنی بالا هم سیری و خستگی بازیکنان است. طبیعتا وقتی سن یک فوتبالیست بالا می‌رود، اشتها و انگیزه او کاهش می‌یابد؛ مخصوصا که اگر مثل بازیکنان فعلی پرسپولیس، سال‌ها افتخارات فراوان به‌دست آورده باشد. از سوی دیگر طراوت و جنگندگی بازیکنان مسن را هم نباید با جوانان کم‌سال مقایسه کرد. ببینید که در میانه‌های بازی با النصر عربستان، چطور سنگینی در ساق پای برخی بازیکنان پرسپولیس موج می‌زد؛ نفراتی که نتوانسته بودند از خستگی نبرد ۱۲۰دقیقه‌ای با سپاهان فارغ شوند.
یک فرضیه بدبینانه
در نهایت باید به یک فرضیه بدبینانه هم اشاره کنیم که البته خیلی مورد تأیید خودمان نیست، اما این روزها زیاد تکرار می‌شود. می‌گویند اجتماع بازیکنان قدیمی با سن بالا در یک تیم، این خطر را دارد که آنها رفته‌رفته خودشان را مالک تیم بدانند و از آنجا که کم‌کم خارج از مجموعه آینده دیگری برای خودشان متصور نیستند، جلوی تغییرات احتمالی را بگیرند. مثلا اگر یک مربی شروع کرد به بازی ندادن آنها یا موقعیت‌شان به خطر افتاد، به جای پذیرفتن موضوع، با او زاویه پیدا کنند و به قول معروف توی کارش بگذارند. غیراز اینکه پرسپولیس فعلی مصداق این داستان هست یا نه، پیر شدن مجموعه به‌صورت بالقوه چنین خطراتی دارد، بنابراین مدیران موفق، آگاهانه همیشه تیم‌شان را پویا نگه می‌دارند؛ در ترکیبی متعادل از ثبات و تجربه با جوانی و انگیزه. این اتفاقی بود که طی ۴-۳سال اخیر برای پرسپولیس نیفتاد.
