در مراسم یادبود رئیس سابق فدراسیون بسکتبال چه گذشت؟ / او یک «مدیر» بود

در مراسمی باشکوه پیشکسوتان و بزرگان بسکتبال ایران به دور هم جمع شدند تا یاد و خاطره یکی از مدیران بسکتبال ایران را زنده نگه دارند.

بانیان این مراسم که پای احمد دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان، مصطفی هاشمی‌طبا، رئیس سابق سازمان تربیت بدنی و بسیاری از پیشکسوتان و بزرگان ورزش و بسکتبال را به مسجدالرضا میدان نیلوفر تهران کشانده بود، بهنام شاهسوند مدیر یکی از آکادمی‌های بسکتبال تهران به اتفاق جمعی از پیشکسوتان نام آشنای بسکتبال بودند.

پیام پیشکسوتان بسکتبال در این مراسم کاملاً مشخص بود؛  قدردانی و احترام و معرفی الگویی از مدیریت به نسل‌های جدید.

نام دکتر علی غضنفری در بسکتبال از اینجا شنیده شد. سال ۱۳۷۶ زمانی که مصطفی هاشمی‌طبا، رئیس وقت سازمان تربیت بدنی به او گفت «برو بسکتبال را جمع و جور کن!»

با این یک جمله زنده‌یاد غضنفری بین سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۱ ابتدا نایب رئیس و سپس از ۱۳۷۷ رئیس فدراسیون بسکتبال شد.

مدیری آرام و صبور، نبض بسکتبال ایران را در دستان مدیریتی‌اش گرفت و در سال‌های پرتنش و ملتهب بسکتبال، امید را در دل‌های جوانان شعله‌ور کرد.

غضنفری که از بخش صنعت وارد ورزش شده بود، ادعای «تخصص» در بسکتبال نداشت، اما «مدیر» بود. دکترای متالوژی از آلمان که پس از تحصیل، در دانشگاه‌های ایران تدریس کرد. عضو هیئت امنای مجموعه ورزشی شهید کشوری شد. تنیس بازی می‌کرد و به واسطه دوستی‌اش با هاشمی‌طبا، یک روز که رئیس وقت سازمان تربیت بدنی گفت «برو بسکتبال را جمع و جور کن»، قبول کرد.

مدتی در فدراسیون بسکتبال به ریاست مهرداد آگین، نایب رئیس شد.  در سال ۱۳۷۸، تورنمنت بین‌المللی «ورزش و ملت‌ها» را در اوج «گفت و گوی تمدن ها»‌ی دولت خاتمی تا ۳ دوره متوالی راه انداخت. یک الگوی مسابقاتی منحصر‌به‌فرد در بسکتبال با حضور تیم‌هایی از آلمان، مجارستان، روسیه، منتخبی از بازیکنان آمریکایی شاغل در لیگ‌ها و … مسابقاتی که هنوز در ایران نظیرش برگزار نشده است.

شناخت بیشتر غضنفری مدیر عامل سابق شرکت کروپ آلمان را باید در حوزه ادبیات جست‌و‌جو کرد. شاعر و مترجم ادبیات آلمانی‌زبان، استاد دانشکده مطالعات جهانی و ادبیات و زبان‌های خارجی دانشگاه تهران. در حوزه ادبیات داستانی نیز رمان «توراندخت» از شیللر، «هوش پویا» از دانیل گولمان را در کارنامه‌اش دارد و رمان «کارتن خواب‌ها» را نوشته که هم به آلمانی منتشر کرده هم روایت فارسی آن به بازار آمد.

سرودن شعر سمفونی «خلیج فارس» به آهنگسازی فرهاد فخرالدینی و خوانندگی سالار عقیلی در بزرگداشت کنگره خلیج فارس، و سرودن اشعار «نه گریه‌ای نه خنده‌ای» با اجرای همایون شجریان از دیگر آثار جاودانه علی غضنفری است.

کتاب «چه کسی بال هَزاران را شکست؟» مجموعه‌ای از اشعار دکتر غضنفری، شاعری «سرداده در سکوتی» سنگین است که بعدِ رفتنش از بسکتبال، به جز در اردیبهشت ۱۳۹۸ در فدراسیون رامین طباطبایی، کسی او را ندید. او پس از سال‌ها به همان سالن بازگشت. همان سالن آزادی که در سال ۱۳۷۷ بازسازی‌اش کرده بود و جای پای یک رئیس فدراسیون دلسوز و متعهد برای همیشه در آنجا پابرجاست.

بزرگان چه گفتند؟

استاد مجید توفیق: «مدیریت و برنامه‌های مرحوم دکتر غضنفری در بسکتبال بی‌نظیر بود.»

عباس مرشدی مربی جوانان دوره فدراسیون غضنفری: «مرحوم غضنفری با مسابقات بین‌المللی ورزش و ملت‌ها فرصت بزرگی برای بسکتبال ایران ساخت؛ فرصتی که بعد از رفتنش از فدراسیون برای همیشه از میان رفت.»

دکتر حسن میرزآقابیک: «در دوران ریاست ایشان، هم در هیئت بسکتبال تهران و هم در تیم ملی فعالیت داشتم. مدیری بود که با رفتار حرفه‌ای و منش و آزادمنشی از او بسیار آموختم.»

مهدی گرامی مسئول کمیته مینی بسکتبال و نونهالان فدراسیون غضنفری: «دوران مدیریت دکتر غضنفری، بنیان بسکتبال نوین ایران بود. آن دوره با همت و بلندنظری ایشان و تیم همراهش، زمینه‌ساز درخشش بسکتبال ایران در آسیا و جهان شد.» 

انتهای پیام/