اگرچه سخن گفتن از ریخت‌وپاش باشگاه‌ها و دریافتی گزاف و اغلب ناحق بازیکنان تکراری شده، اما همچنان مصداق‌های جدیدی در این مورد منتشر می‌شود که حقیقتا عبور از کنار آنها غیرممکن است. آخرین نمونه از این دست هم خبری بود که دیروز یک خبرگزاری رسمی در مورد سهم ۲۳ میلیارد تومانی یک ایجنت از محل انتقال دو بازیکن منتشر کرد.
اصل خبر چه بود؟
ابتدا متن خبر محل بحث را به نقل از خبرگزاری تسنیم بخوانید: «در جدیدترین و شاید عجیب‌ترین اتفاق رخ‌داده در نقلوانتقالات، مطلع شدیم یک باشگاه لیگ برتری برای جذب دو بازیکن داخلی قرارداد کارگزاری با یک مدیر برنامه امضا کرده است و طبق آن باید مبلغ ۲۳ میلیارد تومان برای حق کارگزاری این دو بازیکن پرداخت کند. این در حالی است که در قانون فدراسیون فوتبال آمده است حداکثر اجرت کارگزاران برای قراردادهای بالای ۱۰ میلیارد تومان، سالانه ۳ درصد است و با این شرایط این سوال مطرح می‌شود که قرارداد ۲ بازیکن جدید باشگاه مذکور چقدر بوده که رقم کارگزاری آن ۲۳ میلیارد تومان تعیین شده است؟ موضوعی که به‌نظر می‌رسد فدراسیون فوتبال و ارکان نظارتی باید به آن ورود کنند تا جلوی این بی‌قانونی در فوتبال ایران گرفته شود.
معنای این خبر چیست؟
خبر مورد نظر اما از چند جهت جای تامل دارد. نکته اول اینکه این آقای کارگزار یا ایجنت یا همان دلال، به احتمال فراوان بیش از ۲ بازیکن در طول فصل جابه‌جا می‌کند و این فقط بخش کوچکی از درآمد او از شروع یک تابستان جذاب و مهیج است! گاهی در مورد بازیکنان گفته می‌شود بالاخره شغل‌شان از نظر مردم جذاب است، تمرینات سخت دارند، درون زمین زحمت می‌کشند، فحش می‌خورند و... بنابراین شاید بشود هضم کرد که درآمد نجومی و سرسام‌آور داشته باشند. با این حال، قطعا کنار آمدن با دریافتی سرسام‌آور ایجنت‌ها غیرممکن است. اینها که نه فصل بدن‌سازی دارند و در تمرینات سنگین و طاقت‌فرسا شرکت می‌کنند، نه در معرض مصدومیت هستند، نه در برد و باخت تیم سهیم می‌شوند و نه حتی کسی آنها را می‌شناسد که فحش‌شان بدهد!
پس چرا فقط از ناحیه انتقال دو بازیکن باید پول چهار، پنج واحد آپارتمان در تهران را به جیب بزنند؟ نکته دوم به تورم وحشتناک کشور مربوط می‌شود که گویا رشد و شتاب آن در فوتبال بیشتر هم هست. این رقمی که امروز به عنوان بخشی از عایدی فقط یک دلال ذکر می‌شود، تا همین یکی، دو سال پیش دستمزد بمب‌های نقلوانتقالات بود که کلی هم سر و صدا می‌کرد. یعنی اگر تابستان ۱۴۰۲ می‌گفتی فلان بازیکن با قرارداد ۲۳ میلیاردی به پرسپولیس یا استقلال پیوسته، دود از سر همه بلند می‌شد. شکر خدا اما امروز این ارقام به پول خرد کشوی دلال‌ها تبدیل شده و باید دید خود بازیکنان چقدر از باشگاه پول می‌گیرند که حاضر می‌شوند چنین سهمی به ایجنت بپردازند. این همه هزینه و داد و قال، برای اینکه آخرش هم تیم‌های ایرانی ۱۰ بازی پشت سر هم به الهلال ببازند یا ۱۰ بازی پیاپی حتی موفق به گشودن دروازه النصر نشوند. آفرین، آفرین!
