طرفداری | ایولفور سوریسون (Eyjólfur Sverrisson) زاده سه اوت 1968 در شهر سوادارکروکور ایسلند است. او در پست‌های هافبک دفاعی، دفاع میانی و مهاجم نوک در زمان حضورش در فوتبال، بازی می‌کرد. ایولفور از کودکی عاشق فوتبال بود اما چون این ورزش در زمستان‌های سرد و سخت ایسلند، چندان جدی گرفته نمی‌شد، او به ورزش‌ها و تفریحات دیگری همچون بسکتبال نیز می‌پرداخت. او در سال 1983، رسماً بسکتبالیست شد و با باشگاه تینداستول ایسلند، قرارداد بست. سوریسون در پست شوتینگ گارد بازی می‌کرد. او در ابتدای حضورش در ترکیب اصلی بسکتبال تینداستول، به همراه این باشگاه در سال 1986، به لیگ سطح دوم صعود کرد. در ادامه، ایولفور نمایش‌های درخشانی را در سطح دوم بسکتبال کشورش داشت و با میانگین 26.4 امتیاز در 20 بازی در فصل نخست و 32.8 امتیاز در 20 بازی فصل دوم، تینداستول را به سوی لیگ برتر بسکتبال ایسلند، رهنمون کرد. ثبت 50 امتیاز در یکی از دیدارهای تیمش برابر اسکالاگریمور، نقطه اوج عملکرد سوریسون بود. این بسکتبالیست در فصل نخست حضورش در بالاترین سطح بسکتبال ایسلند، با میانگین 24.2 امتیاز در هر بازی، یکی از اعضای آل‌استارز لیگ بسکتبال ایسلند بود. او در رده ملی بسکتبال، تنها برای تیم جوانان ایسلند، حضور در 10 بازی را تجربه کرد.
ایولفور که در تیم بسکتبال تینداستول سرآمد بود، تصمیم گرفت تا از سال 1985، در تیم فوتبال همین باشگاه مشغول به کار شود. فوتبال علاقه جدی سوریسون از کودکی بود و باعث شد تا او، هم‌زمان با بسکتبال، در تیم فوتبال نیز به عنوان مهاجم بدرخشد. سوریسون تا سال 1989 در تیم فوتبال تینداستول حضور داشت و به آمار 79 بازی و 66 گل رسید. مسیر زندگی این بسکتبالیست-فوتبالیست ایسلندی در سال 1989 عوض شد؛ جایی که استعدادیاب اشتوتگارت، در یکی از مسابقات لیگ ایسلند، او را شناسایی کردند. اشتوتگارت که تجربه خوبی از خرید بازیکنان ایسلندی با آسگیر سیگوروینسون داشت، با توصیه همین بازیکن که در ترکیب سوابی‌ها درخشیده بود، خرید سوریسون را نهایی کرد. در آن زمان، آری هان، سرمربی باشگاه اشتوتگارت بود و پذیرفت تا این بسکتبالیست ایسلندی را در تیم فوتبال خود داشته باشد. سوریسون پیش از ورودش به آلمان، تنها در برابر 500 هوادار بازی کرده بود و در تیمی عضویت داشت که برادر و دوستانش در آن بودند؛ هنگام مسابقات تینداستول، ورزشگاه آن قدری خلوت بود که صدای تشویق‌های یک‌نفره خواهر ایولفور نیز در کل ورزشگاه، طنین‌انداز می‌شد. حال این بازیکن ایسلندی، پس از تصمیم برای خداحافظی از بسکتبال و تمرکز بر روی فوتبال حرفه‌ای، می‌بایست زیرنظر یکی از بهترین فوتبالیست‌های هلند و در بالاترین سطح فوتبال آلمان بازی می‌کرد.
نخستین بازی ایولفور برای تیم اصلی اشتوتگارت، پس از جدایی هان و در هفته 30 برابر وردربرمن صورت گرفت. او در دومین بازی خود در هفته 32، نشان داد که سرمایه‌گذاری سوابی‌ها، بی‌اساس نبوده و با یک گل و یک پاس گل برابر نورنبرگ، درخشید. او در هفته 33 برابر گلادباخ نیز یک پاس گل داد و فصل نخستش را با آمار چهار بازی، یک گل و دو پاس گل به پایان رساند. در حالی که انتظار می‌رفت این هافبک ایسلندی در فصل 91-1990، خود را به ترکیب اصلی زنبورها برساند، او در 15 هفته ابتدایی لیگ، تنها در یک مسابقه به میدان رفت. با این وجود، همه چیز از یک پاس گل در هفته 15 برابر کلن عوض شد. او در هفته 17، گل پیروزی‌بخش دیدار برابر کلن را به ثمر رساند و سپس، ملکه عذاب زنبورها در دیدار هفته 18 بود. دیدار هفته 18 بوندسلیگا میان اشتوتگارت و دورتموند، صحنه‌ای برای دلبری ایولفور از فوتبال‌دوستان بود. او با سه شوت که میانگین فواصل آن‌ها از خط دروازه، 30 متر بود، دروازه دورتموند را در دقایق 3، 11 و 25 باز کرد و به هت‌تریک ویژه‌ای در این مسابقه رسید. گرهارد پوشنر، بازیکن وقت دورتموند، یادآوری این هت‌تریک نیز دردناک است و او، با وجود به خاطر نیاوردن اسم سخت این بازیکن ایسلندی، هم‌چنان آن درخشش را به یاد دارد. در نهایت با درخشش ایولفور، سوابی‌ها با هفت گل، رقیب خود را شکست دادند. او در ادامه فصل، بازیکن ثابت اشتوتگارت شد و آمار 22 بازی، شش گل و یک پاس گل را ثبت کرد.
نام سخت این بازیکن باعث شده بود تا هواداران اشتوتگارت نیز از بیان نامش، واهمه داشته باشند. او در ابتدای ورودش به آلمان، خود را «ایولفور سوریسون از سوادآرکروکور» معرفی می‌کرد. تلفظ صحیح نام خانوادگی این بازیکن به زبان پارسی، «سْوِرْرِیسون» است که برای بیان، کمی سخت است. از این رو، او با درخواست خودش با نام مستعار «جالی»، خطاب می‌شد. این بازیکن، سه فصل دیگر در اشتوتگارت حضور داشت و آمارهای 34 بازی، چهار گل و چهار پاس گل در فصل 92-1991، 36 بازی، هفت گل و چهار پاس گل در فصل 93-1992 و 25 بازی، پنج گل و دو پاس گل در فصل 94-1993 را به ثبت رساند. قهرمانی در فصل 92-1992 بوندسلیگا، از مهم‌ترین افتخارات ایولفور در آلمان بود. او بار دیگر در هفته 31 فصل 93-1992 به دورتموند گل زد و موفق به گلزنی برابر بایرن نیز در همین فصل، شد. از دیگر گل‌های مطرح این بازیکن می‌توان به قیچی برگردانش برابر وردربرمن و گلزنی به اوساسونا در جام یوفا اشاره کرد. این بازیکن در سال 1994، با قراردادی قرضی راهی بشیکتاش شد و در شروع کار خود، دروازه دنیزلی اسپور را باز کرد. او در ادامه، موفق به گلزنی برابر فنرباحچه نیز شد و با آمار 37 بازی، 9 گل و چهار پاس گل، دوره قرضی خود در ترکیه را به پایان رساند. او در سال 1995 به هرتابرلین در بوندسلیگا2 پیوست و در عرض دو فصل، با آمارهای 28 بازی و یک گل در فصل 96-1995 و 32 بازی، سه گل و یک پاس گل در فصل 97-1996، نقش مهمی در بازگشت هرتا به بوندسلیگا و سطح نخست فوتبال آلمان داشت. او پس از بازگشت به بوندسلیگا، هم‌چنان عضوی کلیدی از ترکیب هرتا بود و آمارهای 30 بازی و چهار گل در فصل 98-1997، 29 بازی و سه گل در فصل 99-1998، 41 بازی، دو گل و هفت پاس گل در فصل 00-1999، 37 بازی، سه گل و چهار پاس گل در فصل 01-2000، 31 بازی، یک گل و سه پاس گل در فصل 02-2001 و 10 بازی در فصل 03-2002 را به ثبت رساند. این بازیکن در سال 2003 به فوتبالش پایان داد.
نخستین بازی ملی سوریسون برای تیم ملی ایسلند، پس از شش بازی و شش گل در تیم زیر 21 سال این کشور، دیدار برابر لوکزامبورگ در سال 1990 میلادی بود. او در پیروزی 0-2 سال 1991 کشورش برابر اسپانیا، یک گل مهم زد تا به ایسلند ماجراجو در فوتبال اروپا، کمک بسیاری کند. گلزنی از روی ضربه ایستگاهی برابر فرانسه، اوج کار سوریسون در فوتبال ملی بود که در شکست 1-3 ایسلند در سال 1991 به ثبت رسید. او در ادامه، بازیکن ثابت اردوهای ایسلند بود و حتی به بازوبند کاپیتانی کشورش نیز رسید اما موفق به بازی در تورنمنت ملی معتبری نشد. آخرین بازی ملی ایولفور، دیدار ایسلند در سال 2001 برابر دانمارک بوده است. او پیش از این دیدار، در دیدار برابر جمهوری چک، بریس کرده بود. آمار نهایی ایولفور در تیم ملی ایسلند، 66 بازی و 10 گل بود. تجربه بازی بسکتبال باعث شده بود تا این بازیکن، جهش‌های موفقی را در زمین فوتبال داشته باشد و به لطف آن، گل‌های مهمی را به ثمر برساند. سوریسون از بهترین‌های ایسلند در قرن بیستم میلادی بود که توانست تا به رشد فوتبال کشورش، کمک بسیار زیادی کند. این بازیکن در 68 بازی از مسابقاتش در هرتابرلین، هم‌بازی علی دایی، ستاره وقت تیم ملی ایران بود تا بدین‌گونه به فوتبال ایران نیز مرتبط شود. او در هفته 15 فصل 00-1999 بوندسلیگا، پاس گل پیروزی‌بخش هرتابرلین برابر فرایبورگ را به علی دایی داد و تیمش را به سه امتیاز بازی رساند.
