کریس بومونت، طراح و منتقد، معتقد است سفید بیش از آنکه الهام‌بخش باشد، حمل‌کننده پیام‌های فرهنگی خاص و نماد فاصله از آشفتگی و ثروت است. او تاکید می‌کند که در دوران پس از پاندمی، خانه‌ها بیش از پیش نقش محل کار، پناهگاه و نقطه تکیه عاطفی را ایفا می‌کنند و ارائه رنگی که حس خالی و سردی ایجاد می‌کند، می‌تواند از نظر روانی ناخوشایند باشد. لارا کلارک، طراح دیگر، نیز سفید روشن را برای خانه‌های واقعی سخت، بی‌روح و شبیه بیمارستان می‌داند.

در مقابل، طرفداران رنگ معتقدند «رقصنده ابر»  می‌تواند فضایی آرام، شیک و منعطف ایجاد کند. ویکتوریا رابینسون، کارشناس مد و طراحی، می‌گوید این رنگ مناسب اتاق خواب و فضاهای نشیمن است و می‌توان با استفاده از کوسن، پرده و اکسسوری‌ها آن را در خانه به کار برد. کتی مالیک، استایلیست، این رنگ را به بوم خالی تشبیه می‌کند که اجازه می‌دهد سایر رنگ‌ها بدرخشند و فضایی بالقوه برای خلاقیت و بیان شخصیت ایجاد کند.

این انتخاب، برخلاف رنگ‌های جسورانه سال‌های گذشته پنتون، بازتاب‌دهنده گرایش به لوکس آرام، دوری از شلوغی و خلق فضاهای بازآفرینی‌شده است. با این حال، کارشناسان هشدار می‌دهند که سفید می‌تواند بار فرهنگی و اجتماعی داشته باشد و به نوعی به نماد سبک زندگی خاص و دسترسی محدود تبدیل شود.