دوگانه «موفق» و «ناموفق» در خارجیهای استقلال/ ستارههای ناکام در آستانه جدایی
عملکرد بازیکنان خارجی استقلال در فصل جاری، تصویری دوگانه از موفقیت و ناکامی را به نمایش گذاشته؛ جایی که درخشش چند بازیکن تأثیرگذار، در مقابل ضعف جدی مهاجمان خارجی، مستقیماً بر نتایج تیم و جایگاه آبیها در جدول اثر گذاشته است.
به گزارش ایلنا، عملکرد بازیکنان خارجی استقلال در فصل جاری، به یکی از موضوعات مهم فصل تبدیل شده است. آبیها در سالهای اخیر همواره نگاه ویژهای به جذب بازیکن خارجی داشتهاند، اما تجربه این فصل نشان میدهد که خارجیها در استقلال به وضوح به دو دسته «مؤثر» و «کماثر» یا بهعبارتی «خوبها و بدها» تقسیم میشوند؛ دستهبندیای که تأثیر مستقیم بر نتایج تیم و جایگاه استقلال در جدول داشته است.
خوبها؛ ستونهای قابل اتکای استقلال
در میان خارجیهای استقلال، چند بازیکن توانستهاند انتظارات را برآورده کنند و حتی در مقاطعی نقش کلیدی در موفقیتهای تیم داشته باشند. آسانی یکی از این نفرات است؛ بازیکنی که با کیفیت فنی بالا، تحرک مناسب و توانایی ایجاد موقعیت، به یکی از مهرههای قابل اعتماد کادر فنی تبدیل شده است. او در فاز هجومی استقلال هم مؤثر بوده و هم توانسته بار خلاقیت تیم را تا حدی به دوش بکشد.
اندونگ نیز از دیگر خارجیهای موفق استقلال به شمار میرود. این بازیکن با دوندگی بالا، درگیریهای فیزیکی مناسب و نظم تاکتیکی، تعادل خوبی به خط میانی تیم داده و حضورش باعث شده استقلال در بسیاری از مسابقات کنترل بهتری بر جریان بازی داشته باشد. اندونگ شاید ستارهای پرزرقوبرق نباشد، اما در چهارچوب وظایفش عملکردی قابل قبول و حتی فراتر از انتظار داشته است.
در خط دفاع نیز رستم آشورماتوف یکی از خریدهای مثبت استقلال محسوب میشود. مدافعی که با بازی ساده، تمرکز بالا و برتری در نبردهای هوایی، ثبات نسبی را به خط دفاعی تیم بخشیده است. الحدادی هم اگرچه نوسانهایی داشته، اما در مجموع در دسته بازیکنان مفید قرار میگیرد؛ بازیکنی که توانسته در ساختار دفاعی تیم جایگاه خود را پیدا کند و نسبت به برخی دیگر از خارجیها، خروجی بهتری داشته باشد.
بدها؛ مهاجمانی که گل نمیزنند
در نقطه مقابل، نازون و جنپو قرار دارند؛ دو مهاجم خارجی استقلال که تا اینجای فصل بدون ثبت گل به کار خود ادامه دادهاند. برای مهاجمانی که با هدف تقویت خط حمله و افزایش قدرت گلزنی جذب شدهاند، چنین آماری بههیچوجه قابل دفاع نیست. عملکرد این دو بازیکن نهتنها کمکی به استقلال نکرده، بلکه در بسیاری از بازیها باعث شده فشار مضاعفی به سایر خطوط تیم وارد شود.
روایتهای مختلفی درباره نحوه جذب نازون و جنپو وجود دارد. گفته میشود ریکاردو ساپینتو تمایل صددرصدی به جذب این دو مهاجم نداشته و انتخاب آنها بیشتر تصمیم مدیرانی بوده که در شرایط کمبود زمان، به دنبال بستن سریع ترکیب تیم بودند. نتیجه این عجله حالا در زمین مسابقه دیده میشود؛ جایی که استقلال از داشتن یک مهاجم خارجی گلزن محروم است.
تأثیر مستقیم خارجیها بر جایگاه استقلال
اگر بخواهیم واقعبینانه نگاه کنیم، تفاوت استقلال با برخی رقبا دقیقاً در همین نقطه خلاصه میشود: بهرهوری از بازیکنان خارجی. تیمهایی که مهاجمان خارجیشان بهطور منظم گل میزنند، در جدول جایگاه بهتری دارند. استقلال اما مجبور است بار گلزنی را بر دوش بازیکنان داخلی بگذارد؛ مسألهای که در بازیهای سخت و فشرده، هزینهساز میشود.
این پرسش جدی مطرح است که اگر نازون و جنپو حتی نیمی از انتظارات را برآورده میکردند و چند گل سرنوشتساز به ثمر میرساندند، استقلال امروز در چه جایگاهی قرار داشت؟ پاسخ چندان پیچیده نیست؛ چهبسا آبیها اکنون با فاصله زیادی در صدر جدول بودند. بدون تعارف کمبود گل از سوی مهاجمان خارجی، امتیازهای حساسی را از استقلال گرفته است.
سکوت ساپینتو و آینده مبهم خارجیها
ریکاردو ساپینتو، سرمربی پرتغالی استقلال، ترجیح داده در قبال این شرایط سکوت کند. او بهخوبی میداند انتقاد علنی از بازیکنان خارجی، بویژه آنهایی که انتخاب مستقیم او نبودهاند، میتواند حاشیههای جدیدی ایجاد کند. به همین دلیل، ساپینتو امیدوار است با تمرینات فنی و افزایش اعتمادبهنفس، نازون و جنپو را به مدار گلزنی بازگرداند. با این حال، واقعیت فوتبال حرفهای بیرحمتر از این حرفهاست. اگر پنجره نقلوانتقالات استقلال باز شود، بدون تردید سرنوشت برخی خارجیها تغییر خواهد کرد. در این میان، نازون و جنپو بیش از سایرین در خطر قرار دارند و احتمال قرار گرفتن نام آنها در لیست خروج کاملاً جدی است.
نزدیک درهای خروج
جمعبندی عملکرد خارجیهای استقلال نشان میدهد سیاست جذب بازیکن خارجی، زمانی موفق است که انتخابها دقیق و متناسب با نیاز تیم باشد. آسانی، اندونگ، الحدادی و رستم آشورماتوف نمونههایی از خریدهای قابل دفاع هستند که توانستهاند ارزش فنی خود را نشان دهند. البته آدان قدری وضعیت متفاوتی نسبت به این دو گروه دارد. او نه آن چنان ستاره بوده و نه آن چنان ضعیف و میشود او را بازیکن متوسطی تلقی کرد. در مقابل، نازون و جنپو نماد انتخابهای ناموفقاند؛ مهاجمانی که اگر عملکرد بهتری داشتند، شاید مسیر استقلال در این فصل کاملاً متفاوت رقم میخورد.
