به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ یکی از بازیکنانی که بعد از آمدن وحید هاشمیان در لیست مازاد سرمربی پرسپولیس قرار گرفت، سردار دورسون بود. مهاجم ترک تبار که در نیم فصل سال قبل به همراه اسماعیل کارتال به پرسپولیس آمد، قبل از پایان نقل و انتقالات تابستانی از پرسپولیس جدا شد و هم اکنون هم بدون تیم است.
به گزارش خبرورزشی، جدایی دورسون ابهامات زیادی داشت؛ چرا که پرسپولیس هنوز جانشین او را جذب نکرده بود. همچنین این جدایی هزینه زیادی را روی دست باشگاه پرسپولیس گذاشت و حواشی مختلفی هم به همراه داشت. مهاجم گلزن ترکیه ای اما از دوران حضورش در پرسپولیس به نیکی یاد می کند و معتقد است شاید دوباره پیراهن پرسپولیس را برتن کند. با توجه به اتفاقات رخ داده برای این بازیکن و جدایی اش از پرسپولیس که حواشی مختلفی هم داشت، گفت و گویی با این بازیکن ترتیب دادیم. دورسون در گفت و گویی در مورد مسائل مختلفی صحبت کرد که در ادامه می خوانید.
خب من قبلا هم گفتم که دوست داشتم در پرسپولیس بمانم و کارم را ادامه بدهم. پرسپولیس را دوست داشتم و دوست دارم. امیدوار بودم با توجه به قراردادم این فصل هم برای پرسپولیس بازی کنم ولی اتفاقاتی افتاد که این موضوع محقق نشد. سرمربی جدید و مدیران تیم علاقه‌ای به ادامه همکاری با من نداشتند و هدفشان این بود که بازیکن جدیدی را جایگزین من کنند. من بازیکن حرفه ای هستم و چند بار در این خصوص با باشگاه حرف زدم و تصمیم گرفتیم قرارداد را فسخ کنیم و من از پرسپولیس جدا شوم. مربی و باشگاه حق دارند که یک بازیکن را بخواهند و یا نخواهند. من هم با وجود اینکه دوست داشتم در پرسپولیس بمانم، حالا دیگر بازیکن این تیم نیستم و راه من و پرسپولیس از هم جدا شد.
بله، بندی در قراردادم بود که اگر کارتال از پرسپولیس جدا شود، من هم می‌توانم از تیم بروم. این موضوع از همان ابتدا شفاف بود و حالا دیگر همه در جریان هستند. من شناخت زیادی از ایران و فوتبال شما نداشتم. وقتی کارتال سرمربی پرسپولیس شد، با من تماس گرفت و از من خواست در تیم جدیدش به او کمک کنم. قبلا با او کار کرده بودم و شناخت خوبی از هم داشتیم. به همین خاطر بلافاصله قبول کردم به ایران بیایم و خیلی هم طول نکشید که قراردادم را با پرسپولیس امضا کردم.
شک نداشتم اگر این فصل در لیگ ایران می‌ماندم، آقای گل می‌شدم. حتی می‌توانم امضا بدهم. همه دیدند که بازیکن بدی برای پرسپولیس نبودم و هواداران و رسانه ها هم از من تعریف می کردند. من در بازی های کمی برای پرسپولیس ۵ گل زدم و چند پاس گل هم دادم. همه این ها را در نظر بگیرید که من در کل فصل برای پرسپولیس بازی نکردم و هماهنگی زیادی با تیم نداشتم. من به توانایی خودم ایمان داشتم و می دانم اگر در تیم می ماندم، قطعا عملکردم از فصل قبل بهتر می شد و می توانستم آقای گل شوم.
من در روزهای ابتدایی اردو یکبار با هاشمیان صحبت کردم و او خیلی رک به من گفت که به دنبال بازیکن سرعتی است و سبک بازی من به تیمش نمی خورد. از همانجا فهمیدم که سرمربی من را نمی خواهد و باید جدا شوم. با این حال من تلاشم را کردم که بمانم ولی آن ها من را نمی خواستند. در فوتبال این چیزها طبیعی است و هر سرمربی دوست دارد بازیکنان مدنظر خودش را به تیم اضافه کند.
دوران فوق العاده ای در ایران داشتم و خیلی از ایران خوشم می‌آید. می‌توانم کلی از این کشور تعریف کنم. چیزی که برایم عجیب بود، علاقه شدید مردم به فوتبال بود. ورزشگاه‌ها همیشه پر می‌شوند و این خیلی جذاب است. البته چیزی که خوشم نمی‌آمد، شرایط ورزشگاه آزادی بود. جو فوق‌العاده‌ای دارد، اما امکانات باید به‌روزتر شود. ایران نیاز به استادیوم‌های مدرن دارد تا فوتبال بتواند در این کشور رشد بیشتری داشته باشد. برای پیشرفت باید امکانات خوبی داشت و ایران باید در این زمینه خیلی بهتر شود.
علیپور بازیکن فوق العاده ای است. ما مکمل هم بودیم. من عقب می‌آمدم و او به عمق می‌زد. سرعتش عالی بود و خیلی خوب پشت مدافعان نفوذ می‌کرد. مهار ما برای تیم‌های حریف واقعاً سخت بود. دوره خوبی را با هم گذراندیم و از بازی در کنار او لذت بردم. هرچه گذشت درک ما از یکدیگر بهتر و بیشتر شد و این موضوع خیلی به تیم کمک کرد.
لیگ ایران لیگ سختی است، اما یک مشکل بزرگ دارد؛ بازی‌ها خیلی متوقف می‌شوند. هر بازیکن یا دروازه‌بانی که تیمش جلو می‌افتد، خودش را روی زمین می‌اندازد. فکر می‌کنم زمان مفید بازی در ایران حدود ۴۰ دقیقه باشد. تا می‌خواهی دو سه پاس بدهی، یک بازیکن می‌افتد و داور سوت می‌زند. کیفیت زمین‌ها هم باید بهتر شود. بازیکنان و مربیان خوبی در لیگ شما هستند و اگر از نظر ذهنی و امکانات بهتر شوند، لیگ ایران از این خیلی بهتر خواهد شد. اگر بخواهم بین لیگ ایران و ترکیه مقایسه کنم؛ مشخص است لیگ ایران از ترکیه عقب‌تر است. لیگ ترکیه الان جزو ۸ لیگ برتر دنیاست. دو فصل اخیر خیلی پول خرج شده و بازیکنان و مربیان بزرگی آمدند. ایران هم می‌تواند به این جایگاه برسد، چون کشور ثروتمندی است و می تواند خیلی پیشرفت کند.
آن ها فوق العاده هستند و من خیلی دوستشان دارم. جز احترام و محبت از آن ها چیزی ندیدم و جو ورزشگاه ها هم عالی بود. مثلا ورزشگاه آزادی ۸۰ تا ۱۰۰ هزار نفر ظرفیت دارد و استادیوم بزرگی است. در ترکیه ورزشگاه‌های فنرباغچه و گالاتاسرای ۵۰ هزار نفره هستند و استادیوم المپیک آتاتورک ۷۵ هزار نفری است. پرسپولیس ۴۰ میلیون هوادار دارد و به نظرم در دنیا جزو ۱۰ باشگاه اول از نظر تعداد هوادار است و این بینظیر است.
بهترین گلی که زدم همان اولین گلم بود و دوستش دارم چون باعث برد تیم شد. فکر می کنم بازی با گل گهر بود و من توانستم در نیمه دوم برای پرسپولیس گل بزنم. بهترین خاطره ام هم پیروزی در دربی بود. یک بازی فوق العاده و یک جو عالی. بازی با استقلال برای هواداران خیلی مهم بود و بردن در آن بازی حس فوق العاده ای داشت.
بله همه چیز ممکن است و نمی شود پیشبینی کرد که در آینده چه اتفاقی می افتد. شاید روزی دوباره به پرسپولیس برگردم، هیچ‌چیز مشخص نیست. شاید فصل آینده! پرسپولیسی هستم و هوادار این تیم می‌مانم. دوست ندارم در تیم دیگری در ایران بازی کنم چون در بهترین تیم ایران بودم و حس زیادی به این تیم و هوادارانش دارم. خداحافظی همیشه سخت است. ایران را خانه دومم می‌دانستم. این کشور را دوست دارم و امیدوارم دوباره همدیگر را ببینیم، شاید فصل بعد. برای مردم ایران بهترین‌ها را آرزو می‌کنم؛ امیدوارم روزهای صلح و آرامش برایشان رقم بخورد، چون واقعاً لیاقت زندگی خوب را دارند.
عالی است و من در همه این مدت چیز بدی ندیدم. ایران مردم خیلی خوبی دارد؛ هم مذهبی هستند و هم مدرن. متأسفانه از بیرون تصویر نادرستی ساخته شده که باید تغییر کند، چون ایران کشور محشری است. فکر می‌کنم فوتبال ایران هم در ۳ تا ۵ سال آینده پیشرفت زیادی خواهد کرد و من برای شما و همه مردم ایران بهترین ها را آرزو می کنم.
258 258
