گزارش|
چالش بزرگ وزارت ورزش پیش از بازیهای آسیایی ۲۰۲۶/ انتخابات ۹ فدراسیون کلیدی در انتظار تصمیمهای سرنوشتساز
با پایان دوره ریاست چند فدراسیون ورزشی، فدراسیونها در انتظار تصمیمهای وزارت ورزش برای تعیین تکلیف مدیریت و برگزاری انتخابات قرار گرفتهاند.
خبرگزاری میزان -
با نزدیک شدن به پایان دوره قانونی ریاست تعدادی از فدراسیونهای ورزشی، ورزش ایران وارد یکی از حساسترین بزنگاههای مدیریتی سالهای اخیر شده است؛ بزنگاهی که اهمیت آن صرفاً به تغییر نامها در رأس فدراسیونها محدود نمیشود، بلکه مستقیماً با کیفیت آمادهسازی تیمهای ملی برای بازیهای آسیایی و پاراآسیایی ناگویا گره خورده است. در چنین مقطعی هر تصمیم اداری میتواند پیامدهای فنی و حتی روانی گستردهای برای ورزشکاران و کادرهای تخصصی به همراه داشته باشد.
پایان دوره ریاست چند فدراسیون در آینده، وزارت ورزش و جوانان را در موقعیتی قرار داده که ناگزیر باید میان سرعت در تصمیمگیری و دقت در انتخاب توازن برقرار کند. تجربه سالهای گذشته نشان داده است که طولانی شدن فرآیند انتخابات یا افتادن فدراسیونها در چرخه سرپرستی عملاً به تعلیق تصمیمهای کلان، کاهش قدرت چانهزنی بینالمللی و اختلال در برنامههای آمادهسازی منجر میشود؛ مسائلی که در سال منتهی به یک رویداد بزرگ قارهای میتواند جبرانناپذیر باشد.
در این میان اهمیت موضوع زمانی دوچندان میشود که بدانیم ۹ فدراسیون بهصورت همزمان در آستانه پایان دوره ریاست و ورود به فرآیند انتخاباتی قرار دارند؛ فدراسیونهایی که بخش قابلتوجهی از آنها نقشی مستقیم و تعیینکننده در ترکیب کاروان ایران در ناگویا ایفا میکنند. کوهنوردی، کبدی، تکواندو، ورزشهای آبی، اسکیت، تیراندازی، نابینایان و کمبینایان، بسکتبال و ورزشهای دانشآموزی هر یک به نوعی یا در زنجیره مدالآوری یا در مسیر پشتوانهسازی و توسعه ورزش قهرمانی نقش دارند. همزمانی انتخابات این فدراسیونها در ۳ ماه آینده اگر بدون اولویتبندی و برنامهریزی دقیق مدیریت شود میتواند وزارت ورزش را با فشار زمانی بیسابقهای مواجه کند.
فشاری که در صورت تعلل مستقیماً به بیثباتی مدیریتی در بدنه ورزش کشور منتقل خواهد شد. اداره چنین فدراسیونهایی با مدیران موقت آن هم در مقطعی که باید قرارداد مربیان، اردوهای برونمرزی، مسابقات تدارکاتی و برنامههای مالی نهایی شود، ریسکی است که هزینه آن فراتر از یک دوره مدیریتی خواهد بود.
نکته نگرانکننده آنجاست که تجربههای اخیر نشان دادهاند فرآیند انتخابات در ورزش ایران همواره قابل پیشبینی نیست. ابطالها، تعویقها و توقفهای ناگهانی هرچند گاه با توجیههای نظارتی همراه بودهاند، اما در عمل به شکلگیری فضایی از تردید و احتیاط در فدراسیونها منجر شدهاند. فضایی که در آن مدیران موقت از تصمیمهای بزرگ پرهیز میکنند و برنامههای بلندمدت قربانی مصلحتهای کوتاهمدت میشود. این وضعیت دقیقاً در نقطه مقابل نیازهای ورزش ایران در مسیر ناگویا قرار دارد.
فدراسیونهایی که در آستانه انتخابات هستند به شرح زیر است:
فدراسیون کوهنوردی به ریاست رضا زارعی؛ زمان پایان دوره ریاست: ۱۲ دی ماه
فدراسیون کبدی به ریاست عباس اورسجی؛ زمان پایان دوره ریاست: ۱۴ دی ماه
فدراسیون تکواندو به ریاست هادی ساعی؛ زمان پایان دوره ریاست: ۱۵ دی ماه
فدراسیون ورزشهای آبی به ریاست محسن رضوانی؛ زمان پایان دوره ریاست: ۲۰ دی ماه
فدراسیون اسکیت به ریاست مجید هنرجو؛ زمان پایان دوره ریاست: ۲ بهمن ماه
فدراسیون نابینایان و کمبینایان به ریاست محمدرضا مظلومی؛ زمان پایان دوره ریاست: ۳ بهمن ماه
فدراسیون تیراندازی به ریاست مرتضی قربانی؛ زمان پایان دوره ریاست: ۳۰ بهمن ماه
فدراسیون بسکتبال به ریاست جواد داوری؛ زمان پایان دوره ریاست: ۹ اسفند ماه
فدراسیون ورزشهای دانشآموزی به ریاست حسین بابوئی؛ زمان پایان دوره ریاست ۲۲ اسفند ماه
بازیهای آسیایی ناگویا، بیش از هر چیز یک معیار سنجش برای مدیریت ورزش کشور خواهد بود. اگر وزارت ورزش نتواند پیش از ورود به سال سرنوشتساز منتهی به این رقابتها تکلیف فدراسیونهای کلیدی را با برگزاری انتخابات به موقع و تثبیت مدیریت روشن کند عملاً بخشی از مسیر موفقیت را پیشاپیش از دست داده است. ناگویا جایی برای آزمون و خطای مدیریتی نیست و ثبات در رأس فدراسیونها پیششرطی انکارناپذیر برای دستیابی به نتایج مطلوب محسوب میشود.
در این میان ۳ فدراسیون بلاتکلیف دیگر نیز باید مورد رسیدگی و برگزاری انتخابات قرار بگیرد. اینچهدرگاهی که مدتی قبل از ریاست فدراسیون ژیمناستیک برکنار شد و ابطال انتخابات فدراسیون بدنسازی و پرورش اندام به دلیل ایراد در مدارک تحصیلی تلخابی و همینطور استعفای نکولعلآزاد از قامت ریاست فدراسیون ناشنوایان؛ باعث شده تا علاوه بر آن ۹ فدراسیون وزارت ورزش مسئولیت سنگینتری داشته باشد چراکه حالا باید ۳ فدراسیون دیگر را هم تعیین تکلیف کنند.
بر اساس اعلام رسمی، انتخابات تعدادی از فدراسیونهایی که دوره ریاست آنها تا پایان سال جاری به اتمام میرسد، تا پایان امسال برگزار نخواهد شد و تعیین تکلیف نهایی این فدراسیونها به سال آینده موکول میشود؛ به این معنا که آنها در ماههای پیشرو با سرپرست اداره خواهند شد و مجامع انتخاباتیشان در میانه سال آینده برگزار میشود.
این تصمیم در حالی اتخاذ شده است که سال آینده، سال ورود به مقطع نهایی آمادهسازی برای بازیهای آسیایی و پاراآسیایی ناگویا به شمار میرود و فدراسیونها بیش از هر زمان دیگری به مدیریت تثبیتشده و دارای اختیار کامل نیاز دارند. تجربه نشان میدهد رؤسای تازهمنتخب برای استقرار، برنامهریزی مؤثر و اعمال سیاستهای فنی و اجرایی خود به زمان قابل توجهی احتیاج دارند؛ زمانی که با برگزاری انتخابات در سال آینده عملاً از دست خواهد رفت.
آنچه امروز از وزارت ورزش انتظار میرود، عبور از تصمیمهای مقطعی و حرکت به سمت یک نقشه راه شفاف زمانبندیشده و اولویتمحور در برگزاری انتخابات فدراسیونهاست. نقشهای که در آن اهمیت هر فدراسیون بر اساس نقش آن در ناگویا سنجیده شود. موفقیت کاروان ایران در این بازیها بیش از آنکه به روز مسابقه وابسته باشد به همین تصمیمهایی بستگی دارد که این روزها در سکوت اتاقهای مدیریتی گرفته میشود.
انتهای پیام/
پیشنهادی باخبر
تبلیغات
