پس از بمب افکن B-۲۱ Raider، این هواپیما پس از این پرواز، در ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۳ و در تأسیسات کارخانه ۴۲ نورثروپ گرومن در پالم‌دیل کالیفرنیا دوباره به پرواز درآمد. سخنگوی این شرکت اظهار کرد که در حالی که اولین نمونه در درجه اول برای تأیید فرایند پرواز، کیفیت هندلینگ و گسترش محدودیت‌های پروازی ساخته شده، به این برنامه اجازه داد تا وارد مرحله پیشرفته‌تری از آزمایش شود:
انتظار می‌رود این هواپیما طیف گسترده‌ای از تسلیحات را حمل کند، از جمله حداکثر ۱۲ بمب هسته‌ای B۶۱-۱۲ و B۶۱-۱۳ با قدرت انفجار بالاتر، موشک‌های کروز هسته‌ای AGM-۱۸۱ و جانشین بمب سنگرشکن GBU-۵۷.
ناوگان بمب‌افکن نیروی هوایی ایالات متحده به طور قابل توجهی قدیمی‌تر از ناوگان چین و روسیه است، زیرا این سرویس از دهه ۱۹۸۰ به بعد، خرید گسترده‌ای از هیچ کلاس بمب‌افکنی نداشته است. تنها خریدهای انجام‌شده پس از پایان جنگ سرد، ۲۰ بمب‌افکن B-۲ بود که از سال ۱۹۹۷ وارد ناوگان شدند. هزینه‌های نگهداری بسیار بالای این هواپیما مانع از آن شد که نیروی هوایی بتواند ناوگان برنامه‌ریزی‌شده ۱۳۲ فروندی را تأمین کند. این احتمال مطرح شده که B-۲۱ می‌تواند در مقیاسی بی‌سابقه از زمان جنگ ویتنام خریداری شود و درخواست‌های گسترده‌ای برای تولید بیش از ۲۰۰ فروند از این هواپیما مطرح شده است.
با اینکه B-۲۱ هواپیمایی بسیار کوچک‌تر از B-۲، با برد کوتاه‌تر و محموله تسلیحاتی کمتر است، با هدف داشتن هزینه‌های عملیاتی بسیار پایین‌تر طراحی شده که به کارگیری یک ناوگان بسیار بزرگ‌تر را ممکن می‌سازد. هزینه‌های اضافی قابل توجه و تأخیر در به‌روزرسانی برنامه‌ریزی‌شده ناوگان بمب‌افکن B-۵۲، که انتظار می‌رفت در کنار B-۲۱ عملیاتی بماند، این احتمال را افزایش داده که بازنشستگی زودهنگام بمب‌افکن قدیمی‌تر می‌تواند منجر به افزایش بیشتر تقاضا برای بمب‌افکن پنهان‌کار جدید شود.
۵۸۳۲۲
