افزایش تعرفهها علیه چین؛ حرکت حسابشده مکزیک در رقابت اقتصادی واشنگتن و پکن
مکزیک با افزایش تعرفههای گمرکی بر واردات طرفهای فاقد توافقنامه تجاری، از جمله چین، گامی تازه در جهت حمایت از صنعت داخلی و بازتعریف جایگاه خود در رقابت اقتصادی فزاینده میان آمریکا و چین برداشته است؛ اقدامی که همزمان حامل پیامهایی روشن برای پکن و واشنگتن ارزیابی میشود.
به گزارش ایلنا به نقل از ارمنیوز، مکزیک از افزایش تعرفههای گمرکی بر واردات طرفهای فاقد توافقنامه تجاری با خود- از جمله چین- خبر داد؛ اقدامی که بهعنوان یک چرخش راهبردی حسابشده با هدف حمایت از صنعت داخلی، کاهش کاهش فشارهای واشنگتن و بازتعریف جایگاه مکزیک در رقابت اقتصادی فزاینده میان آمریکا و چین ارزیابی میشود.
به نوشته «اندیشکده شرق آسیا»، این تصمیم که اوایل دسامبر ۲۰۲۵ در پارلمان مکزیک به تصویب رسید، بیانگر تلاشی آگاهانه برای تثبیت نقش مکزیک بهعنوان بازیگری محوری در یک مثلث اقتصادی است که همزمان بر رقابت و وابستگی متقابل استوار است.
در ظاهر، تعرفههای جدید واردات کشورهایی را هدف قرار میدهد که با مکزیک توافق تجارت آزاد ندارند؛ اما در عمل، بزرگترین متأثر از این تصمیم چین است. افزایش تعرفهها بر خودروها و قطعات یدکی چینی، همراه با تشدید نظارت بر واردات غیرقانونی، بخشی کلیدی را نشانه میگیرد که سهم مهمی در صادرات چین به بازار مکزیک دارد.
با این حال، کارشناسان تاکید میکنند که این اقدام به معنای قطع همکاری با پکن نیست؛ چراکه چین به مهمترین تأمینکننده قطعات صنعتی برای کارخانههای مکزیکی تبدیل شده است، بهویژه در صنایع خودرو و الکترونیک که تولیدات آنها عمدتا به بازار ایالات متحده صادر میشود. از اینرو، مکزیک در حالی محدودیتهای تجاری علیه چین اعمال میکند که زنجیرههای تولید آن همچنان وابستگی قابلتوجهی به تأمینکنندگان چینی دارند.
همزمان، این تصمیم حامل پیامی روشن برای واشنگتن است؛ پیامی که با فشارهای آمریکا برای محدودسازی نقش چین همراستا بوده و از تلاش مکزیک برای جلوگیری از استفاده از خاک خود بهعنوان مسیر دور زدن تعرفههای آمریکایی حکایت دارد. مکزیک با این رویکرد، در آستانه بازنگری توافق «ایالات متحده–مکزیک–کانادا» در ژوئیه ۲۰۲۶، به دنبال تقویت موقعیت چانهزنی خود است.
تحلیلگران معتقدند اهمیت تصمیم مکزیک در آن است که واقعیتی اقتصادی جدید را تثبیت میکند؛ واقعیتی که طی سالهای اخیر در قالب مثلثی آمریکایی- مکزیکی- چینی شکل گرفته و نه بر پایه ائتلاف، بلکه بر توازن شکننده بنا شده است. ایالات متحده همچنان بزرگترین بازار نهایی برای صادرات مکزیک است، چین گستردهترین شریک صنعتی از حیث تأمین و سرمایهگذاری بهشمار میرود و مکزیک به نقطه تلاقی منافع دو قدرت تبدیل شده است.
بر این اساس، مکزیک نه برای گسست از دو قدرت مانور میدهد و نه برای انتخاب میان واشنگتن و پکن، بلکه در پی بازتعریف جایگاه خود از موضع قدرت نسبی است؛ بهگونهای که خود را به فضایی بدل میکند که هیچیک از دو طرف قادر به نادیده گرفتن آن نیست. در نتیجه، تعرفهها علیه چین نه پایان یک رابطه، بلکه ابزاری برای مدیریت آن در چارچوب منازعهای گستردهتر است که نقشه اقتصاد جهانی را از نو ترسیم میکند.
