به گزارش سلام نو به نقل از انتخاب، رونن برگمن در یدیعوت آحارونت نوشت: حماس در بیانیه‌ای رسمی، اعلام کرد که رهبرش در غزه، «خلیل الحیه»، در حمله دوحه کشته نشده است. یک مقام بسیار ارشد قطری نیز گفت که شکست این عملیات – که در آن هیچ‌یک از رهبران حماس، که اهداف اصلی حمله بودند، کشته نشدند – ناشی از شکاف اطلاعاتی است. بر اساس گفته منابع خلیجی، اهداف اصلی یعنی رهبران حماس، نه در اتاقی دیگر (همان‌گونه که در برخی گزارش‌های اخیر آمده بود)، بلکه اصلاً در ساختمانی دیگر بودند.
در ادامه این مطلب آمده است: این مقام قطری افزود که افرادی که در حمله کشته شدند – از جمله پسر خلیل الحیه، که دست راست و رابط او در خارج از غزه محسوب می‌شود – همگی (به‌جز یک محافظ قطری که در محل مستقر بود) اعضای تیمی بودند که مشغول آماده‌سازی مطالب برای جلسه رهبران حماس بودند. برخی از آنها از ترکیه آمده بودند تا درباره طرحی که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، پیشنهاد داده بود، گفت‌وگو کنند.
به گفته همان مقام، شکست می‌توانست بسیار بزرگ‌تر باشد، زیرا تنها مدت کوتاهی پیش از حمله، جلسه‌ای بین رهبری حماس و آن مقام قطری مسئول ارتباط با حماس و اسرائیل، که دوستان و همکارانش او را به شوخی «آقای کوهن» می‌نامند، به مدت یک یا دو ساعت به تعویق افتاد. به بیان دیگر: تنها به‌لطف خوش‌شانسی، «آقای کوهن» در زمان حمله در محل حضور نداشت. او فردی بلندپایه است که به‌دلیل مأموریت‌هایش، مرتباً با مقامات عالی قطر در تماس است و از نزدیکان نخست‌وزیر قطر، محمد آل‌ثانی، به شمار می‌آید. اگر او در آنجا کشته می‌شد، بحران ناشی از این حمله بسیار شدیدتر می‌بود.
یک مقام ارشد امنیتی اسرائیل همچنین گفت که افزون بر ضربه به احتمال توافق، آسیب سیاسی به اسرائیل و لطمه دیپلماتیک و بین‌المللی سنگین، از همان ابتدا روشن بود – و همین‌گونه نیز به نخست‌وزیر و وزرای ارشد ارائه شد – که این عملیات، حتی اگر موفق هم می‌شد، آسیب اطلاعاتی-عملیاتی وارد می‌کرد و برخی از توانمندی‌های ویژه اسرائیل را افشا می‌ساخت؛ از جمله آشنایی با مکان هدف که بخشی از شبکه «خانه‌های امن» حماس در دوحه به‌شمار می‌رفت.
مراسم تشییع کسانی که کشته شدند – اعضای تیمی که در حال آماده‌سازی مطالب برای جلسه با رهبران حماس بودند – برگزار شد.
از گفت‌وگو با چهار مقام امنیتی و اطلاعاتی اسرائیلی چنین برمی‌آید که انتقادهای تندی نسبت به محاسبات و تصمیم‌گیرندگانی که دستور این حمله را دادند وجود دارد؛ نه به این دلیل که ممکن بود شکست بخورد، بلکه به این دلیل که حتی در صورت موفقیت نیز نتایج آن مبهم بود. آیا واقعاً تصور کرده بودند که با چنین اقدامی حماس گروگان‌ها را آزاد خواهد کرد؟ آیا فکر کرده بودند که قطر نسبت به چنین نقض آشکار حاکمیتش واکنش شدید نشان نخواهد داد؟ و چرا تصمیم به انجام این عملیات دقیقاً در این زمان گرفته شد، در حالی که همان دلایل دست‌کم یک سال پیش نیز وجود داشت؟ هدف نخست‌وزیر از صدور این دستور چه بود؟ و چگونه نخست‌وزیر تصور می‌کرد که این عملیات – حتی در صورت موفقیت – به آزادی گروگان‌های اسرائیلی در غزه نزدیک‌تر خواهد کرد؟
پس از عملیات، برخی مقامات رسمی شروع به توجیه در برابر خبرنگاران کردند و گفتند که رهبری حماس در دوحه، موسوم به «دفتر سیاسی»، مانعی بر سر راه امضای توافق مربوط به گروگان‌ها بوده است. طبق این ادعا، عملیات برای «قطع سر» آن رهبری طراحی شده بود تا گروگان‌ها را از «تأثیر مخرب» آن برهانَد و رهبری را به‌طور کامل به دست عزالدین حداد، رئیس شاخه نظامی حماس، بسپارد؛ فردی که به‌عنوان شخصی میانه‌روتر و آماده‌تر برای رسیدن به توافق شناخته می‌شود. اما این ادعاها کاملاً متناقض و در واقع معکوس آن چیزی است که درباره دفتر سیاسی حماس و تعاملات آن با رهبر در حال تغییر در غزه در دو سال گذشته شناخته شده است.
