طرفداری | امروز، سانتیاگو برنابئو علاوه بر کارلو آنچلوتی و لوکا مودریچ، با یکی دیگر از چهره‌های وفادار خود وداع کرد. لوکاس وازکز، بازیکنی که شاید هیچ‌گاه تیتر اول رسانه‌ها نبود، اما همواره در سایه، در خدمت تیم ایستاد. بی‌حاشیه و متعهد، مثل یک سرباز واقعی.
در این ۱۰ سال، او هرگز غر نزد. هرگز از نیمکت‌نشینی شکایت نکرد. در هر جای زمین که تیم به او نیاز داشت، از وینگر گرفته تا دفاع راست، ایستاد و جنگید. نه برای افتخار شخصی، بلکه برای پیراهن سفید که آن را عاشقانه دوست داشت.
هواداران رئال مادرید هرگز فراموش نمی‌کنند که در فینال لیگ قهرمانان ۲۰۱۶، وازکز در اوج آرامش و خونسردی، پنالتی اول را به زیبایی به ثمر رساند و مسیر را برای یازدهمین قهرمانی اروپا هموار کرد. لحظه‌ای که در حافظه مادریدیسمو حک شد.
او حالا رئال را با پنج جام لیگ قهرمانان اروپا ترک می‌کند؛ دستاوردی که کمتر بازیکنی در تاریخ فوتبال به آن رسیده است. اما چیزی که از جام‌ها باارزش‌تر است، جایگاهی‌ست که در قلب هواداران ساخته: لوکاس وازکز، اسطوره‌ی بی‌ادعا.
