طرفداری | لوئیجی برتولینی (Luigi Bertolini) زاده 13 نوامبر 1904 در شهر بوسالای ایتالیا است. او در پست‌های هافبک دفاعی و مرکزی بازی می‌کرد. برتولینی پدری اهل باردونکیا و مادری لیگوریایی داشت. او برای امرار معاش خود در ابتدا، فروشنده سبزی‌جات در مغازه عمویش و سپس مکانیکی را تجربه کرد. پس از حضور در شهر ساوونا، برتولینی به فوتبال علاقه‌مند شد و در باشگاه این شهر بازی کرد. پس از بازی‌های موفق برتولینی در ساوونا، او مورد توجه الساندریا در سطح دوم ایتالیا قرار گرفت و با قراردادی راهی این تیم شد. آمارهای 13 بازی در فصل 27-1926، 30 بازی و سه گل در فصل 28-1927 و 28 بازی در فصل 29-1928 از این بازیکن در سطح دوم ایتالیا به ثبت رسید. صعود با الساندریا در سال 1929 به سری‌آ، باعث شد تا برتولینی در سطح بالاتری خود را نشان دهد. این بازیکن در سطح برتر فوتبال ایتالیا به آمارهای 29 بازی در فصل 30-1929 و 30 بازی و سه گل در فصل 31-1930 رسید. او در روزهای ابتدای حضورش در الساندریا، دچار سوءتغذیه بود و به دلایل اقتصادی فقط از پس هزینه «شیرقهوه غلیظ» برمی‌آمد. کارلو کارکانو، سرمربی وقت الساندریا به مدیران تیمش تأکید کرد تا استعداد جوانش را از این شرایط نجات داده و به وضعیت بهتری برسانند. برتولینی هم‌زمان با فوتبال در سال‌های نخست همکاری با این باشگاه به فروش روزنامه و تعمیر دوچرخه نیز مشغول بود.
درخشش در سری‌آ که با گلزنی برابر میلان نیز همراه بود، برتولینی را به یکی از بازیکنان مدنظر یوونتوس در نقل و انتقالات تابستانی 1931 تبدیل کرد. مدیران یوونتوس پس از مدتی مذاکره، این بازیکن را با 180 هزار لیر خریداری کردند. نخستین بازی برتولینی برای یووه برابر پروپاتریا صورت پذیرفت. این بازیکن در نخستین فصل همکاری با بانوی پیر، دروازه بولونیا و باری را باز کرد و به آمار کلی 34 بازی و دو گل رسید. قهرمانی لیگ در نخستین فصل همکاری، نتیجه تلاش‌های بسیار برتولینی در خط هافبک یوونتوس بود. او به همراه سایر هافبک‌های یووه، خط هافبکی قدرتمند، معروف به «میانه فولادی» را تشکیل دادند. در سه فصل بعدی لیگ برتر ایتالیا نیز یوونتوس به قهرمانی رسید و آمار این بازیکن در این فصول، 35 بازی در فصل 33-1932، 34 بازی و یک گل در فصل 34-1933 و 33 بازی و دو گل در فصل 35-1934 بود. او دو فصل دیگر با بانوی پیر همکاری کرد و به آمارهای 13 بازی در فصل 36-1935 و 9 بازی در فصل 37-1936 رسید. برتولینی در سال 1937، یوونتوس را به مقصد باشگاه تیگولیا در سطوح پایین ایتالیا ترک کرد و در سه فصل به حدود 36 بازی و هشت گل رسید.
توپ‌های سنگین و چرمی دهه 30 میلادی، فشار زیادی به سر فوتبالیست‌ها وارد می‌کرد. از این رو، برتولینی با یک خلاقیت برای تحمل این شرایط، هدبند سفیدی را بر پیشانی خود می‌بست و در هر بازی با آن وارد زمین می‌شد. این هدبند سفید به ویژگی همیشگی برتولینی در زمین چمن تبدیل شد. او با این هدبند سفید، پیشانی خود را از صدمات توپ نجات می‌داد و ضربات سر قدرتمندی را به رقبا تحمیل می‌کرد. نخستین بازی ملی برتولینی برای تیم ملی ایتالیا در سال 1929 برابر تیم ملی پرتغال صورت گرفت. این بازیکن توانست تا با چند هم‌باشگاهی خود در تیم ملی ایتالیا نیز به ثبات مناسبی برسد. برتولینی در جام جهانی 1934 حاضر شد و در نخستین بازی خود، عملکرد درخشانی را برابر تیم ملی آمریکا داشت. پس از غیبت در مرحله یک‌چهارم نهایی برابر اسپانیا، برتولینی بازیکن ثابت دیدار تکراری این مرحله شد و با درخشش خود در این بازی و دیدار نیمه نهایی برابر اتریش، کشورش را به فینال جام جهانی رساند. او در فینال نیز نقش مهمی در روند تهاجمی ایتالیا برابر چکسلواکی داشت و در نهایت، جام قهرمانی را بالای سر برد. برتولینی در فینال، در پست دفاع چپ بازی کرد تا انعطاف‌پذیری خود را اثبات کند. او پس از جام جهانی در سه بازی ملی دیگر به میدان رفت و پس از دیدار برابر مجارستان در سال 1935، دیگر در رده ملی دیده نشد. 26 بازی ملی، حاصل کار برتولینی در رده ملی بود. پس از پایان فوتبال، برتولینی به مربیگری روی آورد و در تیم‌های راپالو-ریوارول، آچیریاله، رجینا، یوونتوس، کونئو و برشا کار کرد. او در 11 فوریه 1977 بر اثر آنوریسم آئورت درگذشت.
