خودافشاگری شجاعانه بازیگر زن از زخم‌های بدنش

دوازده سال پس از تصمیم سرنوشت‌ساز آنجلینا جولی برای انجام ماستکتومی، که عملی پیشگیرانه برای ابتلا به سرطان است، این بازیگر و فعال اجتماعی با نمایش علنی جای زخم‌های جراحی‌اش، بار دیگر توجه افکار عمومی را به اهمیت سلامت و پیشگیری از سرطان جلب کرده است.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، آنجلینا جولی، بازیگر برنده‌ی اسکار، در گفت‌وگویی با نشریه‌ی تایم فرانسه توضیح داده است که چرا تصمیم گرفته جای زخم‌های ناشی از جراحی ماستکتومی خود را علنی کند. این گفت‌وگو که نسخه‌ی کامل آن قرار است ۱۸ دسامبر منتشر شود، بخشی از پرونده‌ای ویژه درباره‌ی سلامت زنان است.

جولی در این گفت‌وگو بیان کرده است: «این زخم‌ها را با بسیاری از زنانی که دوست‌شان دارم شریک هستم. همیشه وقتی می‌بینم زنان دیگر هم زخم‌هایشان را به اشتراک می‌گذارند، عمیقاً تحت‌تأثیر قرار می‌گیرم. می‌خواستم کنار آن‌ها باشم، به‌ویژه با این آگاهی که تایم فرانسه در حال انتشار اطلاعاتی درباره‌ی سلامت، پیشگیری و آگاهی‌بخشی درباره‌ی سرطان‌های زنانه است.»

آنجلینا جولی پیش‌تر در سال ۲۰۱۳ و در یادداشتی در روزنامه‌ی نیویورک تایمز با عنوان «انتخاب پزشکی من»، فاش کرده بود که حامل ژن معیوب BRCA۱ است؛ ژنی که به گفته‌ی پزشکان، خطر ابتلای او به سرطان سینه را تا ۸۷ درصد و خطر ابتلا به سرطان تخمدان را تا ۵۰ درصد افزایش می‌داد.
مادر او، مارشلین برتران، بازیگر آمریکایی، در سال ۲۰۰۷ و در سن ۵۶ سالگی بر اثر سرطان درگذشت.

جولی در همان سال، در تاریخ ۲۷ آوریل، مراحل جراحی برای پیشگیری از ابتلا را به پایان رساند. او در یادداشت خود نوشته بود: «می‌خواستم این متن را بنویسم تا به زنان دیگر بگویم تصمیم برای انجام جراحی پیشگیری آسان نیست، اما تصمیمی است که از گرفتن آن بسیار خوشحالم. احتمال ابتلای من به سرطان از ۸۷ درصد به کمتر از ۵ درصد کاهش یافته است. حالا می‌توانم به فرزندانم بگویم که لازم نیست نگران از دست دادن من بر اثر سرطان باشند.»

آنجلینا جولی در حال حاضر در فیلم جدید آلیس وینوکور با عنوان «کوتور»  ایفای نقش می‌کند؛ فیلمی که داستان یک فیلم‌ساز آمریکایی را روایت می‌کند که در میانه‌ی هفته‌ی مد پاریس متوجه ابتلای خود به سرطان سینه می‌شود.

جولی درباره‌ی انگیزه‌ی خود برای پذیرفتن این نقش به تایم فرانسه گفته است: «مادرم سال‌ها بیمار بود. یک شب، وقتی درباره‌ی شیمی‌درمانی‌اش از او سؤال شد، به‌شدت احساساتی شد و گفت ترجیح می‌دهد درباره‌ی چیز دیگری صحبت کند؛ چون احساس می‌کرد بیماری تمام هویت او شده است. من این فیلم را دوست دارم، چون داستانی فراتر از مسیر یک بیمار را روایت می‌کند؛ فیلم، زندگی را نشان می‌دهد. همین نگاه روشن و انسانی بود که مرا تحت‌تأثیر قرار داد و باعث شد بخواهم این نقش را بازی کنم.»

۵۹۲۴۴

پیشنهادی باخبر