به گزارش مشرق، ایان مک کانویل از خرداد گذشته به عنوان سفیر جدید استرالیا در جمهوری اسلامی ایران کار خود را آغاز کرد. وی پیش از این سفیر استرالیا در نیجریه و جزیره موریس بوده و مسئولیت های دیپلماتیک در جمهوری کره، سوئیس (سازمان ملل متحد)، کامبوج و پاکستان بر عهده داشته است. مک کانویل مدرک کارشناسی حقوق و کارشناسی ارشد در امور خارجه و تجارت از دانشگاه موناش و مدرک امور خارجه و تجارت از دانشگاه ملی استرالیا دارد و غیر از انگلیسی به زبان فرانسه مسلط است.
وی که پیش از این نیز به ایران آمده بوده است، اخیرا نیز به شیراز رفته بود و ضمن یادآوری سفر خود در سال ۲۰۱۷ به این شهر گفته بود شیراز کانون مهمی در حوزه گردشگری است و بسیاری مردم استرالیا شیراز را می‌شناسند و حوزه گردشگری و کشاورزی فرصت مطلوبی برای همکاری شیراز و شهرهای استرالیاست.
گفت‌وگو با محوریت اهمیت فعالیت‌های فرهنگی در توسعه روابط بین کشورها همیت با وی می‌خوانید.
هنر ابزاری است که می‌تواند به عنوان زبان مشترک بین مردم جهان استفاده شود و مردم را به یکدیگر نزدیک کند. فکر می‌کنید هنر و سینما تا چه میزان توانسته به ایران کمک کند تا تصویر درستی از خود به مردم جهان نشان دهد؟
یک روش ارتباط بین فرهنگ‌ها، ارتباط از طریق فیلم و هنر است. یکی از ویژگی های شناخته شده فرهنگ ایرانی، صنعت فیلمسازی آن است که در سراسر جهان شناخته شده و بسیاری فیلم های مشهور ایرانی، در سال های اخیر جوایزی کسب کرده اند. این موضوع دلگرم کننده است که شاهدیم هنر ایرانی تا چه میزان در استرالیا به رسمیت شناخته می‌شود.
شما دیداری با مدیر جشنواره فیلم پرواز داشتید، جشنواره‌ای که به صورت اختصاصی به مساله توانبخشی معلولان می پردازد. فعالیت این مجموعه در حوزه فیلم‌های مرتبط با معلولان و فیلم‌هایی است که معلولان کارگردانی می‌کنند. اقدامات آنها به عنوان فعالیت‌های افراد معلول را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در ابتدا باید تاکید کنم تحت تأثیر نقش فاطمه امیری در ریاست این موسسه هنری قرار گرفتم و فکر می‌کنم این مؤسسه کارهای مهمی انجام داده که برای جامعه جهانی به نمایش درمی‌آید. آنها از فیلم به عنوان راهی برای برقراری ارتباط با دنیای اطراف استفاده می کنند. یکی از نمونه های مهم آن، ششمین جشنواره بین المللی فیلم پرواز بوده است و سهم افراد دارای معلولیت را در این کار مشاهده می کنیم. داوران این جشنواره نیز از همین قشر بوده هستند و از این طریق توانسته‌اند با جامعه افراد دارای معلولیت ارتباط برقرار کنند. خوشحال شدیم که یک فیلم استرالیایی به نام «پرنده و هواپیمای بدون سرنشین» در این جشنواره، با استقبال برگزار کنندگان مواجه شد.
درباره این انیمیشن استرالیایی که در جشنواره برنده شد بیشتر توضیح دهید.
همه می توانند موضوع این فیلم را درک و با آن ارتباط برقرار کنند. مرغ های دریایی زیادی در سراسر سواحل استرالیا وجود دارد. همیشه وقتی به اقیانوس یا ساحل در استرالیا می روم، به مرغ های دریایی سیب زمینی سرخ کرده می دهم. وقتی به مرغ های دریایی نگاه می کنید، گاهی یک مرغ دریایی وجود دارد که یک پا دارد یا چشمش کور شده و به نظر می رسد با وجود این نقص ها، نمی تواند مانند بقیه دوست یا همراهی داشته باشد. انیمیشن «پرنده و هواپیمای بدون سرنشین»، داستان یک مرغ دریایی است که یک چشم ندارد و نمی تواند شریکی برای زندگی خود پیدا کند. این فیلم به ما می آموزد می توانید در هر زمینه ای که با آن ارتباط برقرار می کنید، دوست پیدا کنید و اینگونه در این انیمیشن، پرنده و پهپاد با هم ارتباط برقرار می کنند. هرچند زیبایی این فیلم در این است که به اشکال مختلف قابل تفسیر است.
تا چه میزان با سینمای ایران آشنایی دارید و آیا ظرفیتی برای پذیرش مخاطبان بین‌المللی در آن می‌بینید؟
دوست دارم در مورد هنر و سینمای ایران بیشتر بدانم؛ اما مسلم است سینمای ایران شهرت بین‌المللی بسیار خوبی دارد و در حال حاضر در سطح جهانی از آن استقبال می‌شود. حتی اکنون فیلم های ایرانی در جشنواره های بزرگ جوایزی کسب می کنند. بنابراین فکر می‌کنم ایران دستاوردها و مفاهیم زیادی برای ارائه به جهان دارد. صنعت فیلمسازی ایران، ظرفیت از بین بردن موانع را دارد و می‌تواند نشان دهد چگونه در نهایت جامعه جهانی جامعه‌ای واحد و یگانه است. بنابراین گاهی اوقات که در غرب، ایران به شکل خاصی به تصویر کشیده می شود، صنعت فیلم می تواند در مقابل آن، فرهنگ ایرانی و جامعه ایرانی را به درستی نمایش دهد و حامل این معنی باشد که ایران با همان چالش ها مواجه است که استرالیا، آمریکا یا اروپا با آن روبرو می شوند. بنابراین فکر می کنم این زیبایی صنعت فیلمسازی است و چیزی که صنعت سینمای ایران به مردم جهان نمایش می دهد، درک این است که در نهایت همه ما یکسان هستیم.
می‌توان مشکلات را در همه کشورهای مختلف در جهان یافت؛ اما تصویری که از ایران در رسانه‌های جریان اصلی نشان داده می‌شود، کاملا متفاوت است.
در هر کشوری از جهان بخش هایی وجود دارد که زمانی که وارد آن می شوید و با آن تعامل می کنید، متوجه درک متفاوت خود نسبت به قبل می شوید و ایران نیز از این مسئله مستثنا نیست. ایران از نظر تاریخی غنی است؛ عشق به فرهنگ و تمرکز بر خانواده، از موضوعات ریشه دار در این کشور هستند. گاهی اوقات انتخاب مضامین یک زندگی می تواند چالش برانگیز باشد، خواه فرد دارای معلولیت باشد یا کسانی که سختی هایی را پشت سر گذاشته اند. صنعت فیلم این موضوعات را منعکس می کند. یکی از موضوعات در مورد صنعت سینمای ایران این است که بسیاری مسائل در آن نادیده گرفته نشده و زیبا و صادقانه به آن پرداخته می شود. فکر می کنم ایران بیش از چند دهه است که به واسطه آن شناخته شده است.
اگر شما به یک برنامه استرالیایی در تلویزیون دعوت می شدید و از شما می خواستند در مورد ایران صحبت کرده و این کشور را معرفی کنید، چگونه این کار را انجام می دادید؟
شباهت های زیادی بین مردم کشورهای مختلف وجود دارد و این وجه اشتراکات مهم تر از چیزی است که به عنوان تفاوت ها درک می کنیم؛ البته گاهی اوقات در سطح دولت ها چالش هایی در روابط به وجود می آید، اما همیشه پیوندهای مردم با یکدیگر منعکس کننده قدردانی قوی و غنی از فرهنگ ها بوده است و بخشی از آن نیز توسط ما (سفارت‌خانه‌ها) هدایت می شود. یک جامعه ایرانی قابل توجه در استرالیا وجود دارد که با افتخار فرهنگ ایرانی را منعکس می کند؛ بنابراین، پیام کلی من این است که باید بر هم افزایی ها و شباهت ها تمرکز کنیم، نه اینکه تفاوت ها را پررنگ کنیم.
