پخت و سرو غذا روی برگ موز در جهان و خواص آن

به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، استفاده از برگ موز برای سرو غذا و پخت‌وپز به تمدن‌های اولیه باز می‌گردد که در دوره تمدن باستانی دره سند از هند شروع شد. این عمل بعدها به کشورهای دیگر گسترش پیدا کرد و هر کدام باورهای خود را در مورد اهمیت و نمادین بودن آن اتخاذ کردند. شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهد که استفاده از برگ‌های موز به‌عنوان بشقاب و کاسه برای سرو غذا در اوایل سال ۲۰۰۰ قبل از میلاد صورت می‌گرفت. این عمل در طول قرن‌ها به مناطق مختلف هند گسترش پیدا کرد و به بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ این کشور تبدیل شد.

برگ موز در پخت‌وپز و سرو غذا

برگ‌های موز حاوی آنتی‌اکسیدان‌های آلی پلی‌فنول هستند که در چای سبز نیز یافت می‌شوند. اعتقاد بر این است که این پلی‌فنول‌ها با باکتری‌های مضر در بدن مبارزه و به محافظت از انسان در برابر بیماری کمک می‌کنند. برگ‌های موز بزرگ، منعطف و دارای پوششی موم‌مانند هستند که آن‌ها را ضد آب و از چسبیدن کثیفی به آن نیز جلوگیری می‌کند. برگ موز می‌تواند مایعات را در خود نگه دارد و این ویژگی آن را به یک لفاف پخت‌وپز ایده‌آل برای اکثر غذاها تبدیل می‌کند. بشقاب‌های برگ موز مقرون‌به‌صرفه و سازگار با محیط زیست هستند و هنگامی که برای پخت‌وپز یا سرو استفاده می‌شوند، عطر شیرینی آزاد می‌کنند و طعم لطیفی به غذا می‌دهند. خود برگ‌ها خورده نمی‌شوند و پس از مصرف غذا دور ریخته می‌شوند.

پس از اتمام غذا، رعایت آداب مناسب برگ موز بسیار مهم است. اگر فرد از غذا لذت برد، نیمه بالایی برگ را به سمت پایین تا می‌کند. این حالت به سرآشپز یا سرور نشان می‌دهد که فرد از غذای خود راضی بوده است.

کشورهایی با سرو غذا روی برگ موز

برگ‌های موز بومی آسیای جنوب شرقی است و از زمان‌های قدیم در آنجا کاشته می‌شده است. امروزه نیز در سراسر آسیا، آفریقای مرکزی، آمریکای لاتین، اروپا، استرالیا، ایالات متحده آمریکا و کارائیب وجود دارد. برگ موز برای سرو غذا امروزه نیز بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد و کشورهایی در سراسر جهان وجود دارند که به‌عنوان بخشی از فرهنگ خود، غذایشان را روی این برگ‌ها می‌خورند.

هند

برگ‌های موز در هند بخش اصلی مراسم‌های مهمی همچون عروسی یا گردهمایی‌های خانوادگی محسوب می‌شوند. آن‌ها علاوه‌بر اهمیت فرهنگی، زیست‌تخریب‌پذیر و سازگار با محیط زیست هستند و گزینه‌ای پایدار برای سرو غذا به‌شمار می‌روند. رایس‌پنکی یک میان وعده سنتی گجراتی با آرد برنج است که با خمیر برنج خوش‌طعمی تهیه می‌شود که بین برگ‌های موز پخش و روی تابه داغ پخته می‌شود.

فیلیپین

در سنت فیلیپینی برای غذا خوردن تنها از دست استفاده می‌شود. این سبک که به‌عنوان «کامایان» به معنای با دست یا «جنگ بودل» شناخته می‌شود، یک روش غذاخوری است که برای قرن‌ها در این کشور رایج بوده و طبق آن برگ‌های موز را روی میز پهن می‌کنند و برای هر فرد یک توپک برنج سفید یا سیرپلو، غذاهای دریایی، گوشت‌های کبابی و سبزیجات سرو می‌شود. کامایان به شیوه سنتی غذا خوردن در این مراسم اشاره دارد.

علاوه‌بر این، بی‌بینگکا (Bibingka) یک کیک برنج سنتی بومی فیلیپین است که از گالاپونگ (مخلوطی از آرد برنج و آب)، شیر نارگیل، مارگارین و شکر تهیه می‌شود. این کیک در یک قابلمه سفالی پخته می‌شود که با برگ‌های موز پوشانده شده است که به آن طعم شیرین و دودی می‌دهد.

مالزی

صرف برنج روی برگ موز در مالزی بسیار اهمیت دارد و نخستین بار توسط جوامع جنوب هند ساکن آنجا معرفی شد. ریشه آن نیز به ارتباطات تاریخی بین مالزیایی‌ها و سرخ‌پوستان جنوبی بازمی‌گردد که در دوره استعمار بریتانیا به مالزی مهاجرت کردند. هندی‌های جنوبی، مالزیایی‌ها را با روش سنتی سرو غذا روی برگ‌های موز آشنا کردند. این برگ‌ها نمادی از خلوص و نشان‌دهنده تنوع و ادغام غذاهای مختلف در میراث آشپزی مالزی است.

سریلانکا

سریلانکا یک بهشت استوایی واقع در اقیانوس هند است و سرو غذا روی برگ‌های موز در آن ریشه عمیقی در تاریخ فرهنگی دارد. قدمت این سنت به دوران باستان باز می‌گردد، زمانی که منابع محدود بود و مردم به دنبال راه‌حل‌های خلاقانه برای سرو و صرف وعده‌های غذایی بودند. با گذشت زمان، این عمل تکامل پیدا کرد و به بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ غذایی این کشور تبدیل و با مهمان‌نوازی، گرمی و سخاوت همراه شد. سرو وعده‌های غذایی روی برگ موز راهی برای نشان دادن احترام به مهمانان در این کشور است.

تایلند

در تایلندی از پختن ماهی یا بسته‌بندی برنج سفید گرفته تا سرو غذا یا به‌عنوان بسته‌بندی برای بیرون بردن، از برگ‌های موز به روش‌های مختلفی استفاده می‌شود. غذاهای لذیذ تایلندی اغلب روی حرارت زیاد پخته می‌شوند و با قرار گرفتن در معرض آتش بافتی لطیف پیدا می‌کنند. تایلندی‌ها برای جلوگیری از سوختن، غذاها (به‌ویژه ماهی) را در برگ‌های موز می‌پیچیند تا به‌عنوان یک لایه محافظ عمل کند. این عمل همچنین به جلوگیری از چسبیدن غذا به صفحات گریل کمک می‌کند. مردم این کشور همچنین با ساختن ظروف برگ موز با استفاده از چوب یا خلال دندان در استفاده از این برگ‌ها خلاقیت به خرج داده‌اند. این ظروف به اندازه کافی محکم هستند و حتی سس‌های غلیظ غذاهای تایلندی را در خود جای می‌دهند.

اندونزی

تکنیک‌های پخت‌وپز و استفاده از مواد اولیه در اندونزی مدت‌ها پیش تحت‌تأثیر هند، خاورمیانه، چین و به‌تازگی اروپا قرار گرفته است، اما به‌طور سنتی مردم این کشور روی زمین می‌نشینند و به‌منظور تاکید بر حس اجتماعی، غذا را روی برگ‌های موز سرو می‌کنند. غذا به‌طور معمول با قرار دادن برنج در مرکز سرو می‌شود که با غذاهای جانبی مختلف احاطه شده است. با این برگ‌ها به حفظ رطوبت غذا کمک می‌کنند و در عین حال اجازه می‌دهند اکسیژن به قارچ در حال تخمیری برسد که برای این فرآیند ضروری است. یکی از غذاهای سنتی اندونزیایی که به کمک برگ موز پخته می‌شود، تمپه است.

سنگاپور

سنگاپوری‌ها همچون سنت‌های مالزیایی و اندونزیایی از برگ‌های موز همه‌کاره در پخت‌وپز استفاده می‌کنند. یک راه عالی برای لذت بردن از کاری سنگاپوری، سرو کردن آن روی برگ موز است که با طعم منحصربه‌فرد خود، تجربه غذا خوردن را لذت‌بخش‌تر می‌کند.

گواتمالا

مردم گواتمالا در آمریکای مرکزی به‌طور سنتی غذا را روی برگ‌های موز سرو نمی‌کنند، اما یک غذای سنتی به نام تامالس دارند که با آرد ذرت، فلفل دلمه‌ای، رکادو بر پایه گوجه‌فرنگی، زیتون، کیپر و گوشت تهیه می‌شود که همه با هم در برگ موز یا چنار پیچیده و پخته می‌شود.

کارائیب

پاستیل ترینیدادی کارائیب شبیه تامالس و پای کوچک ذرت است که با گوشت، ماهی یا سبزیجات پر می‌شود و چاشنی آن گیاهان تازه، کشمش، زیتون و کیپر طعم‌دارشده است. این غذا در برگ‌های موز پیچیده و بخارپز می‌شود و به‌طور سنتی در کریسمس آماده می‌شود.

آفریقا

برگ‌های موز در آفریقا نماد باروری فراوان و به دلیل خواص پزشکی خود شناخته شده است. این برگ‌ها برای اهداف درمانی در سراسر این قاره استفاده می‌شوند.