ایلنا از گلستان گزارش می‌دهد:
وعده وزیر کار برای افزایش دستمزد کارگران معدن عملی نشد/ امنیت برخی از معادن استان مطلوب نیست
برخی از کارگران معدن دچار بیماری‌های قلبی و ریوی هستند
استان گلستان با تأمین ۱۵ درصد زغال‌سنگ مورد نیاز کشور، ظرفیت بالایی برای سرمایه‌گذاری در حوزه معدن دارد. با این حال، ماشین‌آلات معدنی استان فرسوده‌اند و نیازمند به‌روزرسانی هستند. بسیاری از کارگران معدن در شرایط سخت و بدون تعطیلی‌های مناسب مشغول به کار هستند.
به گزارش خبرنگار ایلنا از گرگان، استان گلستان با تأمین ۱۵ درصد زغال‌سنگ مورد نیاز کشور، ظرفیت بالایی برای سرمایه‌گذاری در حوزه معدن دارد. برای استخراج زغال‌سنگ از معادن فعال استان، بیش از هزار نفر مشغول فعالیت هستند. حدود ۶۰ درصد از معادن زغال‌سنگ گلستان در شهرستان آزادشهر واقع شده‌اند.
بر اساس آمارهای موجود، ۶۲ معدن در استان دارای پروانه بهره‌برداری هستند. این معادن سرمایه‌های خفته‌ای محسوب می‌شوند که تاکنون بهره‌برداری مناسبی از آن‌ها صورت نگرفته است. در حال حاضر، عمده زغال‌سنگ تولیدی گلستان به استان سمنان منتقل می‌شود؛ موضوعی که به گفته کارشناسان برای استان مطلوب نیست و نیازمند بازنگری مسئولان است.
در سال‌های اخیر، حوادث متعددی در معادن استان رخ داده که منجر به جان‌باختن تعدادی از کارگران زحمت‌کش شده است. در پی این حوادث، مسئولان وعده‌هایی برای ارتقاء ایمنی داده‌اند که اغلب عملی نشده‌اند. خوشبختانه با پیگیری‌های مکرر دادگستری گلستان، در سال گذشته دو معدن به دلیل‌عدم رعایت ایمنی تعطیل شدند و از وقوع حادثه احتمالی جلوگیری شد.
قرارداد کار بسیاری از کارگران معادن استان به صورت موقت و کوتاه‌مدت چندماهه است؛ موضوعی که از نگاه فعالان کارگری یک فاجعه محسوب می‌شود. چرا باید کارگری که در اعماق زمین فعالیت می‌کند، قرارداد موقت داشته باشد؟ تجهیزات حیاتی مانند کمپرسور، فن‌های تهویه، بیل مکانیکی، لودر و کامیون نیازمند تجهیز و به‌روزرسانی هستند.
کار در معدن بسیار سخت و دشوار است و قراردادهای کارگران معدن از نظر شرعی و قانونی باید به صورت دائم منعقد شود. ایمنی و بهداشت، پرداخت به‌موقع حقوق و مزایا، حق بیمه، درج عناوین سخت و زیان‌آور در لیست بیمه، و اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل از جمله حقوقی هستند که باید برای کارگران معدن در نظر گرفته شود.
معدن‌چیان با بیماری‌هایی مانند کمردرد، آرتروز و مشکلات زانو مواجه‌اند
یکی از کارگران معدن در گفت‌وگو با ایلنا گفت: متأسفانه قرارداد کار بسیاری از کارگران معادن استان گلستان به صورت موقت و کوتاه‌مدت چندماهه است. مسئولان باید هرچه سریع‌تر تصمیم‌گیری درست و عادلانه‌ای در این زمینه داشته باشند تا کارگران امنیت شغلی پیدا کنند.
این کارگر معدن افزود: معادن باید به سمت مکانیزاسیون حرکت کنند. افزایش سطح فناوری در معادن سبب کاهش نیروی کار و افزایش تولید می‌شود.
وی ادامه داد: متأسفانه امنیت برخی از معادن استان مطلوب نیست و گاهاً شاهد فوت یا زخمی شدن شدید همکاران مان بر اثر حوادث هستیم. ما از مسئولان خواستار ارتقاء ایمنی معادن و افزایش حقوق هستیم؛ این حق ما است.
وی تصریح کرد: بسیاری از کارگران معدن پس از مدتی فعالیت در معادن، به‌دلیل قرار گرفتن در معرض گازهای سمی دچار مشکلات جدی تنفسی شده اند. بیشتر معدن‌چیان با بیماری‌هایی مانند دردهای کمر، آرتروز و مشکلات زانو مواجه‌اند. متأسفانه مسئولان به این مسائل توجه نمی‌کنند و تنها شعار ایمنی و افزایش حقوق می‌دهند.
متأسفانه برخی از معادن استان مشکل ایمنی دارند
روح‌الله تجری، رئیس کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار گلستان، گفت: در استان گلستان معادن زیادی وجود دارد و ظرفیت اشتغال بالایی فراهم است، اما مسئولان توجه چندانی به این بخش نکرده‌اند. بخش معدن می‌تواند با تأمین مواد خام برای تولید، ایجاد اشتغال و توسعه کشور را تسریع کند.
وی ادامه داد: بخش معدن و صنایع معدنی به‌عنوان موتور محرک رشد اقتصادی شناخته می‌شود. تربیت و آموزش کارگران و متخصصان ماهر در صنعت معدن می‌تواند بهره‌وری و ایمنی عملیات معدنی را افزایش دهد.
تجری افزود: بهره‌برداری از پتانسیل‌های بخش معدن نیازمند توجه ویژه دولت است. مسئولان استان باید پیگیر این موضوع باشند. بسیاری از جوانان بیکار هستند و چنین وضعیتی زیبنده استان نیست. استفاده از ظرفیت معدن می‌تواند بخشی از مشکل اشتغال را حل کند.
وی تصریح کرد: در حال حاضر حدود ۲ هزار نفر در معادن گلستان مشغول به کار هستند که بیشتر آن‌ها در معادن زغال‌سنگ فعالیت دارند. صنعت زغال‌سنگ یکی از محورهای اصلی اشتغال‌زایی در گلستان است.
تجری بیان کرد: متأسفانه برخی از معادن استان مشکل ایمنی دارند و در سال‌های اخیر شاهد حوادث ناگواری بوده‌ایم که منجر به جان‌باختن چندین نفر شده است. برخی از کارگران معدن نیز دچار بیماری‌های قلبی و آسیب‌دیدگی ریوی هستند و پس از بازنشستگی با بیماری‌های مختلف دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
وی گفت: معدن نماد سختی کار است و کارگران این حوزه پس از ۲۰ سال کار سخت تقاضای بازنشستگی می‌دهند، اما با موضوع اصلاح عناوین شغلی مواجه می‌شوند. جای تأسف دارد که بازرسان وزارت کار و بهداشت شغل این کارگران را تأیید می‌کنند، اما سازمان تأمین اجتماعی نظر آن‌ها را نمی‌پذیرد و کارگران را درگیر اصلاح عناوین شغلی می‌کند.
تجری تأکید کرد: سازمان تأمین اجتماعی باید تقاضای بازنشستگی کارگران گروه «ب» را بپذیرد، چرا که ماهیت شغلی آنان واقعاً سخت و زیان‌آور است.
وی افزود: میانگین حقوق کارگران معدن ۱۴ میلیون تومان است، اما این مبلغ کافی نیست. جسم کارگران معدن به‌دلیل سختی کار تحلیل می‌رود. وزیر کار در مورد افزایش حقوق کارگران معادن قول داده بود، اما این وعده عملی نشده است. بسیاری از کارگران معادن استان به‌صورت موقت مشغول به کار هستند و بارها به مسئولان هشدار داده‌ایم که باید در خصوص تبدیل وضعیت آنان تصمیم‌گیری شود تا امنیت شغلی داشته باشند.
