به گزارش ایسنا، شبکه المیادین در گزارشی نوشت: برخلاف روایت تبلیغاتی موسوم به «ملت استارتاپها» که کارآفرینی در تلآویو را زاییده دانشگاه یا کارگاههای خانگی معرفی میکند، بخش قابل توجهی از چهرههای شاخص فناوری در سرزمینهای اشغالی، مسیر خود را از اتاقهای بسته، بدون پنجره و مملو از سرورها و سامانههای شنود آغاز کردهاند.
در این فضاها، که به واحد ۸۲۰۰ وابسته است، عملیات شنود، نفوذ سایبری و تحلیل کلاندادهها نهتنها مأموریتی امنیتی، بلکه سرمایهای برای آینده شغلی نیروها محسوب میشود. هر عملیات موفق، بعدها به مهارتی تجاری و هر پرونده اطلاعاتی، به رزومهای تبدیل میشود که ارزش آن در بازار جهانی فناوری به صدها میلیون دلار میرسد.
این واحد که مأموریت اصلی آن جاسوسی الکترونیک و جمعآوری اطلاعات است، بهتدریج به یک نظام تربیت نخبگان بدل شده؛ نظامی که نیروهای جوان و مستعد را از سنین پایین جذب میکند، در چارچوب امنیتی و نظامی آموزش میدهد و سپس آنها را به بازار خصوصی تزریق میکند تا شرکتهای نوپا تأسیس کرده یا مدیریت شرکتهای بزرگ جهانی را در دست بگیرند.
اقتصاد فناوری رژیم صهیونیستی بهطور گسترده بر همین چرخه استوار است؛ چرخهای که در آن «نوآوری»های با ریشه امنیتی و نظامی، به محصولات غیرنظامی تبدیل میشوند و به جهان فروخته میشوند. این فرایند نهتنها سود کلانی از مالیات و فروش شرکتها برای این رژیم به همراه دارد، بلکه به ابزاری برای ایجاد و گسترش روابط سیاسی با کشورهایی تبدیل میشود که پیشتر رابطهای با تلآویو نداشتند، اما برای خرید این فناوریها ناگزیر به تعامل شدهاند.
خدمت در یگان ۸۲۰۰ برای بسیاری از دانشجویان علاقهمند به فناوری، سکوی پرتابی محسوب میشود که آینده حرفهای آنها را تضمین میکند. درج سابقه حضور در این یگان در رزومه، امتیازی مهم در استخدام در شرکتهای بینالمللی به شمار میآید؛ چراکه فرهنگ کار تحت فشار، حل سریع مسائل و نوآوری مداوم، بهعنوان ویژگیهای اصلی این نیروها معرفی میشود.
شرکتهایی مانند Adallom که با قیمت ۳۲۰ میلیون دلار توسط مایکروسافت خریداری شد، Onavo که با ۱۵۰ میلیون دلار به فیسبوک واگذار شد، و CyActive که پیپل آن را تصاحب کرد، همگی توسط فارغالتحصیلان واحد ۸۲۰۰ تأسیس شدهاند. در تازهترین نمونه، شرکت Wiz با ارزشگذاری ۳۲ میلیارد دلار به گوگل فروخته شد؛ شرکتی که بنیانگذاران آن همگی سابقه خدمت در این واحد اطلاعاتی دارند.
این روند تنها به امنیت سایبری محدود نمیشود. شرکتهایی مانند NSO، سازنده نرمافزار جاسوسی پگاسوس و Paragon Solutions که ابزارهای نفوذ به تلفنهای هوشمند را توسعه میدهد، مستقیماً از دل تجربههای اطلاعاتی و امنیتی یگان ۸۲۰۰ بیرون آمدهاند؛ تجربههایی که ابتدا علیه فلسطینیها و دیگر جوامع منطقه به کار گرفته شدهاند.
اگرچه در فضای فناوری جهانی، کمتر به منشأ نظامی این «نوآوریها» اشاره میشود، اما واقعیت آن است که بسیاری از شرکتهای بزرگ فناوری جهان، دانش و نیروی انسانی خود را بهطور غیرمستقیم از یک واحد اطلاعاتی نظامی تأمین کردهاند. نکته مهم آن است که صادرات این فناوریها بدون مجوز نهادهای امنیتی رژیم صهیونیستی امکانپذیر نیست.
در نهایت، آنچه با عنوان اقتصاد نوآوری معرفی میشود، در عمل ادامه همان منطق امنیتی و نظامی است؛ اقتصادی که از دل اشغال، شنود و کنترل زاده شده و با ابزارهای بازار و سرمایه جهانی ادامه حیات میدهد. تا زمانی که اشغال ادامه دارد، این «اقتصاد امنیت» نیز بخشی جداییناپذیر از سازوکار جنگی خواهد بود که اینبار نه با تانک، بلکه با کد، داده و استارتاپ پیش میرود.
انتهای پیام
