طرفداری | آندره آ زورزی (Andrea Zorzi) زاده 29 ژوئیه 1965 در شهر نوآله در ونیز ایتالیا است. او در پست قطر پاسور بازی می‌کرد. پدر آندره، راننده بولدوزر و مادرش، کارمند آسایشگاه روانی بود. قدی که در بزرگسالی به 201 سانتی‌متر رسید، یکی از تلخ و شیرین‌های زندگی زورزی بوده است؛ تلخی قد بلند او، آن بود که در زندگی عادی، احساس تفاوتی میان خود و دیگران می‌کرد و خوبی آن، پیشنهاد مهم معلم ورزش‌اش بود. او در کودکی، فوتبال بازی می‌کرد و با دوستانش، همانند کاراکتر محبوب آن زمان یعنی زورو، با چوب، شمشیربازی را شبیه‌سازی می‌کرد. معلم ورزش آندره، به او پیشنهاد داد که با توجه به قدش، از میان والیبال و بسکتبال، یک ورزش را برگزیند؛ در همین روزها بود که آندره، تنها به دلیل نزدیک‌تر بودن زمین والیبال به خانه‌اش، تصمیم گرفت تا وارد این ورزش شود.
نخستین روزهای حضور زورزی در والیبال، چندان موفقیت‌آمیز نبود اما مربیان پایه که تخصص شناسایی صحیح استعدادها را دارند، توانستند تا از این مرد قدبلند، والیبالیستی در حد حضور در تیم‌های لیگ برتر والیبال، بسازند. نخستین باشگاه حرفه‌ای زورزی، باشگاه سیلوولی بود که او را در سال 1981 استخدام کرد. او پس از یک سال راهی ترمومک پادووا شد و به مدت سه سال در سطح دوم والیبال ایتالیا بازی کرد. او در سال 1985، راهی باشگاه پارما شد و به دستمزدی در حدود 1.5 میلیون لیر در ماه رسید. زورزی تصمیم گرفت تا با نخستین درآمد خود برای خانواده‌اش، یک کمپر خریداری کند. کمپر خریداری‌شده توسط زورزی، به مسکن خانواده و پدر راننده‌اش تبدیل شد. او در پارما به سطح بالاتری از والیبال رسید و موفق شد تا در مسابقات اروپایی بازی کند. نخستین موفقیت زورزی در پارما به قهرمانی این باشگاه در جام حذفی فصل 87-1986 بازمی‌گردد.
او در ادامه به موفقیت‌های دیگری با پارما همانند سه قهرمانی CEV کاپ و یک قهرمانی در سری‌آ، جام جهانی باشگاه‌ها، سوپرکاپ اروپا و جام حذفی ایتالیا رسید و به یکی از بهترین والیبالیست‌های کشورش تبدیل شد. در سال 1990، سیلویو برلوسکونی، مدیریت باشگاه میلان که در والیبال نیز فعال بود، پیشنهاد حضور در تیم گونزاگا میلانو را به این والیبالیست داد. زورزی به پیشنهاد برلوسکونی پاسخ مثبت داد و عضوی از ورژن والیبالی AC میلان شد. او تا سال 1994 در میلان حضور داشت و به دو قهرمانی جام جهانی باشگاه‌ها و یک CEV کاپ رسید. زورزی در سال 1994 راهی سیسلی ترویسو شد و در مدت دو سال همکاری با این باشگاه، یک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، سوپرکاپ اروپا و سری‌آ رسید. دو سال پایانی والیبال باشگاهی زورزی نیز در باشگاهی به نام لوبه بانکا سپری شد و این والیبالیست در سال 1998، بازنشسته شد. 213 بازی و مجموع 6113 امتیاز، زورزی را به یکی از برترین والیبالیست‌های تاریخ سری‌آ تبدیل کرد.
در سال 1989، زورزی که در هفدهمین سالگرد زندگی خود قرار داشت، برای نخستین بار بازی در تیم ملی والیبال ایتالیا را تجربه کرد. او در ادامه ماجراجویی‌های خود در رده ملی، از مهم‌ترین بازیکنان ترکیب کشورش شد و عضوی کلیدی از نسل «پدیده‌های والیبال ایتالیا» بود. دو طلا در مسابقات قهرمانی جهان، یک طلا و یک نقره در جام جهانی فیبا، یک طلا در ورلد گرند چمپیونز کاپ، سه طلا، یک نقره و یک برنز در لیگ جهانی فیبا، یک طلا در بازی‌های گودویل و سه طلا و یک نقره در مسابقات قهرمانی اروپا، از مهم‌ترین دستاوردهای این والیبالیست با تیم ملی ایتالیا بود. نخستین المپیک زورزی، المپیک 1988 سئول بود که با رتبه نهم والیبال ایتالیا همراه بود. او در سال 1992، المپیک دیگری را در بارسلون تجربه کرد و به رتبه پنجم رسید. سپس نوبت به المپیک 1996 آتلانتا رسید که به صحنه‌ای برای درخشش زورزی تبدیل شود؛ او یکی از ستاره‌های ایتالیا در بازی‌های یک‌چهارم نهایی و نیمه نهایی برابر آرژانتین و یوگسلاوی بود و توانست تا در نهایت، مدال نقره این آوردگاه را به دست بیاورد. پس از پایان دوران بازی، زورزی به تئاتر روی آورد و نمایش‌هایی مرتبط با والیبال را به صحنه برد. از جمله نمایش‌های مهم زورزی، می‌توان «افسانه والیبالیست پرنده» و «نقص باشکوه؛ دور دنیا روی یک توپ برنده» اشاره کرد. لقب همیشگی زورزی در دوران ورزشی، «زورو» بود که علاوه بر شباهت به نام خانوادگی، به اسپک‌های تیز این بازیکن اشاره داشت.
