طرفداری | چهار روز از فینال تورنمنت العین و دیدار ایران مقابل ازبکستان گذشت، اما ماجرای انتخاب پنالتی‌زن‌های تیم ملی همچنان یکی از مبهم‌ترین و بحث‌برانگیزترین موضوعات روز فوتبال ایران است. در مرکز این ابهام‌ها، نامی قرار دارد که کمتر درباره‌اش صحبت شده: محمدمهدی محبی.
محبی در شرایطی یکی از پنالتی‌های ایران را از دست داد که حتی اصل دعوت او به تیم ملی هم محل سؤال بود. این بازیکن در اتحاد کلبا فصل سختی را پشت سر می‌گذارد و نه در فرم فصل گذشته‌اش است، نه در تیم جدیدش جایگاه ثابت دارد و نه حتی نزدیک به استانداردهای یک وینگر آماده برای بازی در هر سطحی، چه برسد به بازی‌های ملی!
آمار محمدمهدی محبی پیش از دعوت به تیم ملی ایران برای تورنمنت العین، این شرح است:
- تنها ۱۳۵ دقیقه حضور در لیگ امارات
- ۶۵ دقیقه در لیگ کاپ
- ۶ بازی غیبت کامل
- بدون گل و بدون پاس گل
- نیمکت و سکونشین در اکثر هفته‌ها
با این شرایط، دعوت شدن او به تیم ملی عجیب به نظر می‌آمد؛ اما عجیب‌تر از آن، انتخاب او به‌عنوان پنالتی‌زن در یک بازی تعیین‌کننده بود.
بعد از مسابقه، تصاویر منتشرشده نشان دادند که وضعیت انتخاب پنالتی‌زن‌ها نه براساس برنامه کادرفنی، بلکه براساس تصمیمات لحظه‌ای و اظهارنظر بازیکنی که بازوبند کاپیتانی را بسته بود شکل گرفته است؛ موضوعی که باعث شد نام‌هایی مثل محمدمهدی محبی و میلاد محمدی پشت ضربه بروند، در حالی که بازیکنان باتجربه‌تر برای زدن ضربات پنالتی، در این صحنه‌ها کنار ایستاده بودند.
- در این باره بخوانید: روایتی جالب از اتفاقات رختکن تیم ملی؛ طارمی: همیشه من می‌گفتم چه کسی پنالتی بزند، این‌بار هم گفتم!
اما در این بین، محمدمهدی محبی مقصر نیست. مقصر، فرآیندی است که باعث می‌شود بازیکنی که در باشگاهش تنها به اندازه ۲ بازی کامل به زمین رفته، ناگهان در تیم ملی هم دعوت شود و هم پشت یکی از ضربات پنالتی در دیدار فینال هم بایستد.
ماجرا در مورد یک بازیکن نیست؛ درباره ساختاری است که نه منطق دارد، نه معیار، نه توضیح و خود را بزرگ‌تر از آن می‌بیند که پاسخ بدهد. سازوکاری که هر نقدی را به‌جای اصلاح، توطئه می‌خواند؛ هر پرسشی را دشمنی تعبیر می‌کند و هر مطالبه‌ای را حمله شخصی. ساختاری که به‌جای شفافیت، دنبال مقصر می‌گردد و به‌جای مسئولیت‌پذیری، دنبال دشمن فرضی. تا زمانی که چنین ذهنیتی بر تصمیم‌گیری‌ها حاکم باشد، نه دعوت محمدمهدی محبی عجیب‌ترین اتفاق تیم ملی خواهد بود و نه پنالتی‌زدن او غیرقابل‌باورترین. عجیب‌تر و غیرقابل‌باورتر، همین شیوه اداره است.
