به گزارش مشرق، کانال تلگرامی مطالعات رسانه های بین المللی در مطلبی به نقل از اکونومیست نوشت:
گزارش «اکونومیست» حاکی است که کشورهای اروپایی با «فشار فوری دفاعی» مواجه هستند و در واکنش به «تهاجم روسیه» و «عدم اتکاپذیری آمریکا» اقدام به افزایش چشمگیر بودجه نظامی کردهاند. بر اساس این گزارش، اتحادیه اروپا با ابزارهایی مانند صندوق «ایمن» و «بند گریز ملی» به دنبال تسهیل سرمایهگذاری اعضا در بخش دفاع است.
نگرانی از «کاهش تعهد آمریکا» به اروپا و «افزایش اقتصاد جنگی روسیه» که میتواند تا سال ۲۰۲۷ «تهدیدی مستقیم» ایجاد کند، به این احساس اضطرار دامن زده است. تحلیلگران خاطرنشان میکنند که «مقاومت اوکراین به اروپا فرصتی برای جبران عقبافتادگی داده است» اما در صورت پایان جنگ، این پنجره فرصت ممکن است بسته شود.
چکیده راهبردی (بخشهای مهم):
دولتهای اروپایی با یک فشار دفاعی فوری روبرو هستند، که بین تجاوز روسیه و غیرقابل اتکا بودن آمریکا به دام افتادهاند. شواهد نشان میدهد که آنها شروع به جدی گرفتن تهدید کردهاند. کمیسیون اروپا صندوق ۱۵۰ میلیارد یورویی «ایمن» را راهاندازی کرده که به اعضای اتحادیه وامهای کمبهره برای سرمایهگذاری دفاعی میدهد. این صندوق برای مقابله با شکافهای توانمندی و تقویت ظرفیت صنعتی از طریق خرید مشترک است.
«بند گریز ملی» ستون دیگر این برنامه است که به کشورها اجازه میدهد هزینههای دفاعی را تا ۱.۵ درصد از تولید ناخالص داخلی افزایش دهند بدون آنکه مشمول قوانین کسری بودجه اتحادیه شوند.
۱۶ کشور از جمله آلمان از این بند استفاده کردهاند. اعضای اروپایی ناتو متعهد شدند هزینهها را تا سال ۲۰۳۵ به ۳.۵ درصد تولید ناخالص داخلی افزایش دهند. احساس اضطرار همراه با ترس درباره کاهش تعهد آمریکا به اروپا افزایش یافته است. آمریکا حالا میخواهد اروپا هزینه تسلیحات اوکراین را بپردازد و تمایل ترامپ برای پایان جنگ ممکن است امنیت اروپا را به خطر بیندازد.
روسیه اقتصاد جنگی خود را تشدید کرده و بازه زمانی تا تهدید مستقیم را کوتاهتر کرده است. یک مؤسسه پژوهشی برآورد میکند این امر ممکن است تا سال ۲۰۲۷ محقق شود.
اگرچه اقتصاد روسیه کوچکتر است، اما از نظر برابری قدرت خرید، امسال به اندازه کل ناتوی اروپا هزینه کرده است. «مقاومت اوکراین به اروپا پنجرهای برای جبران عقبافتادگی داده است.» نگرانی این است که اگر جنگ پایان یابد، آن پنجره بسته شود. توانمندیهایی که اروپا به آمریکا متکی بوده، عظیم هستند و شامل اطلاعات هوابرد، ترابری هوایی راهبردی، حمله دقیق دوربرد و ظرفیت ابررایانهای میشوند. هزینه جایگزینی این توانمندیهای غیرهستهای حدود ۱ تریلیون دلار برآورد میشود.
اولویت اول، افزایش حمایت از اوکراین با سیستمهای موشکی بردبلند و دفاع هوایی است. دوم، بازسازی یگانهای رزمی خود اروپاست.
سوم، جایگزینی توانمندیهایی است که اروپا هنوز به آمریکا وابسته است. هزینههای دفاعی اروپا ۵۰ درصد بیشتر از سال ۲۰۲۲ است و انتظار میرود به ۵۰۰ تا ۷۰۰ میلیارد یورو در سال برسد. اما سرعت افزایش هزینهها تعیینکننده است و کشورهایی مانند اسپانیا و ایتالیا احتمالاً عقب خواهند ماند.
سوال دیگر توانایی سیستمهای خرید تجهیزات و پایگاه صنعتی دفاعی برای پاسخگویی به تقاضاست. شرکتهای دفاعی باید از «مقیاس صنعتگری به مقیاس صنعتی» گذار کنند. برنامههای مشارکتی ضروری اما دست و پا گیر هستند.
وزارتخانههای دفاع درباره روانسازی فرآیند خرید و «توسعه مارپیچی» صحبت میکنند. هدف، ثبت سریع سفارشات و اعطای قراردادهای بلندمدت است.
جنگ اوکراین نشان میدهد پیروزی از آن کسی است که بتواند «نیروهای خود را با فناوری به سریعترین شکل تأمین کند». فناوریهای جدید نیازمند رویکردی متفاوت هستند. یک اکوسیستم جدید با «سرعت نوآوری حیرتآور» در حال ظهور است.
چالش اروپا روشن است: باید هزینه کند، فرآیندها را اصلاح کند، وابستگی به آمریکا را کاهش دهد و همکاری را افزایش دهد. اما کمی از دولتها توضیح میدهند که چرا دفاع بر هزینههای اجتماعی اولویت دارد. احزاب راست افراطی همدل با روسیه نیز تهدید عمدهای هستند. اروپا قدرت انجام کار لازم را دارد، اما اراده سیاسی آن زیر سوال است.
*بازنشر مطالب شبکههای اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکهها منتشر میشود.
