به گزارش مشرق، مرکز مطالعات رسانه های بین المللی در مطلبی در تلگرام نوشت:
در تحلیل نشریه «اکونومیست» بررسی نگرانیهای موجود درباره «بازار کار آمریکا» میپردازد. از یک سو، نشانههایی مانند «کاهش تدریجی موقعیتهای شغلی»، «افزایش آرام نرخ بیکاری» و «افزایش اعلامهای تعدیل نیرو» از سوی برخی شرکتهای بزرگ مانند آمازون، باعث تشدید «ترس از یک سقوط شدید اشتغال» شده است.
همچنین، نظرسنجیهای اکونومیست حاکی از بدبینی عمومی و کاهش اطمینان مصرفکنندگان است. از سوی دیگر، دادههای مقابلای وجود دارد: نرخ بیکاری در «سطحی پایین از نظر تاریخی» قرار دارد، اشتغال در گروه سنی میانی «ثابت و تقریباً در بالاترین حد خود» است و رشد اقتصادی قوی ادامه دارد. گزارش نتیجه میگیرد که «دلیلی قانعکننده برای یک فروپاشی قریبالوقوع» وجود ندارد و احتمالاً بیثباتیهای ناشی از سیاستهای دوره ترامپ عامل اصلی این «ضعف موقت» است
چکیده راهبردی (بخشهای مهم):
نگرانیها درباره بازار کار آمریکا سه بخش اصلی دارد. نخست، روندهای منفی در آمارهاست؛ موقعیتهای شغلی در یک تا دو سال گذشته به طور پیوسته و تدریجی کاهش یافته و نرخ بیکاری در حال افزایش آرام است. این روند نگرانکننده است زیرا اشتغال معمولاً به آرامی رشد میکند اما به سرعت سقوط میکند و تجربه گذشته نشان میدهد که پس از عبور از یک آستانه، چرخه نزولی سختی برای توقف آغاز میشود.
دلیل دوم، تمایل شرکتها به کاهش نیرو است. غولهایی مانند آمازون و ورایزون برنامههایی برای اخراج دهها هزار کارگر اعلام کردهاند. یک ردیاب تأثیرگذار از برنامههای تعدیل نیرو در بخش خصوصی، نشان میدهد که اخراجها در ماه گذشته به بالاترین سطح در بیش از یک دهه گذشته (به استثنای دوران همهگیری) رسیده است. همچنین، ذکر «کاهش نیرو» در گزارشهای درآمدی شرکتها افزایش یافته است. سومین دلیل، دادههای ناامیدکننده نظرسنجیهاست. اعتماد مصرفکننده از زمان اوج تورم پس از همهگیری در وضعیت اسفباری قرار دارد و اکنون نزدیک به یک رکورد پایین است. در ماههای اخیر، آمریکاییها همچنین شروع به نگرانی درباره پیدا کردن شغل جدید در صورت بیکار شدن کردهاند. پاسخدهندگان در یک نظرسنجی بانک مرکزی نیویورک، شانس یافتن شغل جدید در سه ماه آینده را کمتر از نصف ارزیابی کردند.
با این حال، در هر جبهه استدلالهای متقابلی وجود دارد که نشان میدهد این بدبینی ممکن است اغراقآمیز باشد. نرخ بیکاری در حال افزایش است اما در رقم ۴.۴ درصد، به هیچ وجه از نظر تاریخی بالا نیست. در واقع، از سال ۱۹۴۸ که جمعآوری دادههای قابل مقایسه آغاز شد، تقریباً در سهچهارم مواقع نرخ بیکاری بالاتر از این سطح بوده است. سهم شاغلان در گروه سنی میانی (۲۵ تا ۵۴ سال) در چند سال گذشته حول ۸۰ درصد ثابت مانده که تقریباً بالاترین میزان همیشه است.
دادههای اصلاحشده، آمار ضعیف اشتغال ماههای تابستان را تأیید کرد. در ماه سپتامبر حدود ۱۱۹ هزار شغل جدید ایجاد شد که به مراتب بالاتر از حد انتظار حدود ۵۰ هزاری کارشناسان بود.
اگرچه دادههای دورتر به دلیل تعطیلی دولت تأخیر داشتهاند، اما درخواستهای مزایای بیکاری همچنان پایین است. همچنین، اگرچه مردم نگران پیدا کردن شغل هستند، اما تعداد کسانی که واقعاً انتظار از دست دادن شغل فعلی خود را دارند، تنها اندکی افزایش یافته است. تحلیل گلدمن ساکس نشان میدهد اعلامهای تعدیل نیرو معمولاً حدود دو ماه جلوتر از درخواستهای واقعی بیکاری هستند. این بانک احتمال افزایش نیم درصدی نرخ بیکاری در شش ماه آینده را تا ۲۵ درصد برآورد میکند. با این وجود، اقتصاد حائلهایی دارد. محبوبترین معیار برای شروع هراس، «قاعده سام» است که به دنبال افزایش کوتاه و شدید نرخ بیکاری است.
قدرتمندترین دلیل برای تردید در فروپاشی قریبالوقوع مشاغل، نبود دلیل محکم برای وقوع آن است.
اگر پیشبینی بانک مرکزی آتلانتا مورد اعتماد باشد، رشد تولید ناخالص داخلی در مسیر یک فصل سوم بسیار قوی قرار دارد. بازارهای سهام در اوج هستند و بازارهای بدهی شرکتها احتمال نکول بسیار پایینی را قیمتگذاری کردهاند. رشد دستمزدها نیز قدرتمند است. تا زمانی که بقیه اقتصاد به حرکت خود ادامه دهد، تصور افت ناگهانی بازار کار دشوار است. یک توضیح محتملتر برای این دوره ضعف موقت و اکراه شرکتها برای استخدام، «بیثباتی ناشی از دوران ترامپ» است. اکنون به نظر میرسد این آشوب در حال کاهش است. اگرچه سال ۲۰۲۶ بعید است سالی آرام و شفاف برای آمریکا باشد، اما ممکن است کمی کمتر آشفته باشد و این میتواند به تقویت بازار کار بینجامد. دوره طلایی ده ساله کارگران آمریکایی ممکن است مدت بیشتری ادامه یابد.
*بازنشر مطالب شبکههای اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکهها منتشر میشود.
