همشهری آنلاین، فاطمه عباسی: دیوارنگاره جدید، روایتی از یک «حضور» است در دل فقدان. حاجقاسم ایستاده است، اما نه با لباس رزم در میدان جنگ و نه در حال فرماندادن؛ او دست ادب بر سینه و سر گذاشته و به «ما» سلام میدهد. این شاید کلیدیترین نکته تصویر باشد؛ فرماندهی که همیشه پیشرو بود، حالا ایستاده تا به کسانی احترام بگذارد که قرار است راهش را ادامه دهند.
به پسزمینه نگاه کنید؛ آنجا که رنگ سرخ ایثار به سبزی آبادانی میرسد. جوانان، ورزشکاران و مدالآورانی که پشت سر سردار صف کشیدهاند، لشکر نظامی نیستند؛ آنها لشکر «امید» ایرانند. طراح انگار میخواسته بگوید که «قاسم سلیمانی» دیگر فقط نام یک شخص نیست؛ یک مرام است که حالا در رگهای این نسل ایستاده تکثیر شده است.
عنوان «ایرانمرد» برازندهترین واژهای است که میشد پای این قاب نوشت؛ مردی که هنوز هم، نه از پشت خاکریزها، بلکه از قلب تاریخ، پاسدار این مرز و بوم است. تهران این روزها، زیر سایه این سلام نظامی، احساس امنیت بیشتری میکند.
