اگر می‌گویند من به این سمت برده‌ام، مانعی نیست. ولی چه اشکالی دارد؟ این که نگذاشته‌ایم سینماهای ما تبدیل به قهوه خانه شود که در آن قلیان بکشند، اشکالی دارد؟ دقیقا در زمان کرونا که هیچ کسی فیلم اکران نمی‌کرد و اکثر سینماها داشتند رستوران می‌شدند، فیلم‌های ما نگذاشت که این اتفاق بیفتد.
من نخواسته ام که این اتفاق بیافتد. سر فسیل هم شورای صنفی اکران، خودشان روز اول که می‌خواستند من را ترغیب به اکران کنند، شرطی بین ما گذاشتند که فیلم تا زمانی که می‌فروشد روی پرده سینما بماند. این بود که به اکران فیلم راغب شدم. وگرنه برای فسیل نقشه‌هایی در سرم بود و می‌خواستم زمان بهتری اکران کنم. ولی وقتی دیدم وضعیت سینما جوری است که نیاز است که اکران شود، اکران کردیم. ولی گفتیم در این وضعیت کاری نکنیم که فیلم من سر سه ماه پایین بیاید. چون سه ماهه است. تا بیاییم سینما را کمی از این رو به آن رو کنیم فیلم را نباید پایین بیاوریم.
قطعا نیست. یکی از کارهایی که انجام می‌دهیم، این است که همیشه به مخاطب توجه کرده ایم و فیلم را برای مخاطب ساخته ایم و هیچ وقت به خودم به عنوان تهیه کننده اجازه نداده ام که کارگردان بخواهد برای خودش و خانواده و آشتی کردن در خانه فیلمی بسازد. همیشه این را گفته ایم و از روز اول قرارداد هم گفته ایم که می‌خواهیم فیلم را می‌خواهیم برای مخاطب بسازیم. نگاه ما نگاه به مردم باشد و چون از آن جایی که ارتباطات و گروه‌هایی داریم که همیشه با مردم در ارتباط هستیم و سعی می‌کنیم اتفاقاتی که در جامعه می‌افتد را به روز باشیم، همه این‌ها باعث می‌شود که به سمت فیلم نامه‌هایی برویم که کمک به این مسائل کند و به روز باشد.
بله قطعا داریم – حداقل خانواده‌ها خودشان باهوش هستند و این را درک می‌کنند و اهمیت می‌دهند. ولی چه بسا که باید ارگان و جایی باشد که این کار را برای مردم انجام دهد و افرادی که این کاره باشند و کارشناسانی که بتوانند این موضوع را درک کنند و رده بندی سنی را انجام دهند که این معضلات در سینما پیش نیاید.
متاسفانه هیچ کس به ما کمک نکرد و همراه ما نشد و ما خودمان توانستیم پیگیری کنیم. حتی آن سینمایی که فیلم از آن قاچاق شده بود را توانستیم پیگیری کنیم.
معمولا چون قوانین کپی رایت در کشور ما اجرا نمی‌شود، به هیچ جایی نمی‌رسیم. فقط توانستیم کاری کنیم که به آن سینما تا مدتی فیلمی داده نشود و درس عبرتی به بقیه سینماها بدهیم که بیشتر مواظبت کنند.
ما به لحاظ قضایی نمی‌توانیم جایی را پلمپ کنیم. ولی همین که توانستیم فیلم به آن‌ها ندهیم کارشان خوابید.
منتقدان زیادی هستند که وقتی نام ابراهیم عامریان می‌آید، پسوند اسمش سینمای مبتذل می‌چسبانند. اما ماجرا این است که چرا این اتفاق افتاد؟ به خاطر پر فروش بودن فیلم‌ها بود؟ آیا به این خاطر بود که جایی را اشتباه رفتید؟
نظر منتقدین برای ما محترم است. ما یاد می‌گیریم. ولی بخشی از آن‌ها شخصی است. همیشه آن نظری که به مسیرم کمک کند را روی سرم جای می‌دهم و استفاده می‌کنم. ولی یک سری نظرات شاید سلیقه ای است و کاری نمی‌شود کرد. امروز در جامعه ما طبیعی است که وقتی کسی موفق باشد – که خودم را موفق نمی‌دانم و ادعایی ندارم – این حرف و حدیث‌ها طبیعی است. همه ما در جامعه ای زندگی می‌کنیم که با این موضوع آشنایی داریم. در مسائل روزمره زندگی کافی است از بقیه دوستانتان مقداری بالاتر بروید.
فضای بدی در جامعه است. فضای غمگینی در جامعه است. شاید دلیلش آن باشد.
۲۴۵۲۴۵
