به گزارش خبرآنلاین، سهند ایرانمهر درباره دیدار زهران ممدانی شهردار نیویورک با دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در کاخ سفید در یادداشتی با عنوان «یک لبخند و دو روایت در یک اتاق» در شبکه ایکس نوشت:
اچ.آر. هالدمن، رئیس دفتر سختگیر و بانفوذ کاخ سفید در دوران نیکسون، یکی از معماران کنترل رسانهای و پیامهای عمومی رئیسجمهور بود. نقش او در رسوایی واترگیت سرانجام او را روانه زندان کرد. او پس از زندان خاطرات روزانه خود را منتشر کرد. همین موقعیت ویژه است که «خاطرات هالدمن» را به یکی از اصیلترین منابع شناخت منش رسانهای نیکسون تبدیل میکند. او بارها نشان میدهد که چگونه نیکسون تندمزاج در برابر دوربینها چهرهای گرم و آشتیجو با دشمنانش به نمایش میگذاشت، اما پشت درهای بسته بیپروا، تهاجمی و سختگیر بود. یکی از نقلقولهای نیکسون که در خاطرات هالدمن نیز آمده این است که :« در برابر دوربینها، همیشه با دشمنانتان گرم رفتار کنید؛ در اتاقهای بسته وقت کافی برای سختگیری وجود دارد».
آنچه برای نیکسون همیشگی بود برای ترامپ با «گاهی» تعریف شده است.دیدار بین ترامپ و ممدانی در واقع کنار هم قرار گرفتن دو روایت کاملا متضاد از سیاست آمریکایی در قاب دوربین، آن هم در اتاق بیضی شکل کاخ سفید بود. این دوگانگیِ کاملاً محاسبهشده معنای همان جمله مشهور نیکسون است و دقیقاً از همین منظر میتوان رفتار ترامپ با ممدانی را نیز فهمید. صحنهای که در آن دو روایت از آمریکا، دو زبان، و دو نوع «مصلحت» در برابر یکدیگر قرار گرفتند. یکی زبان وجدان شهری و فشارِ افکار عمومی؛ دیگری زبانِ قدرتِ ملی و محاسبه سیاسی.
ممدانی بدون سانسور خودش در برابر خبرنگاران گفت که در ماههای اخیر بارها تکرار کرده بود: آنچه در غزه میگذرد، نسلکشی است و دولت آمریکا با تأمین مالی و نظامی، در این وضعیت شریک است. او افزود: نگرانی من این است که مالیات نیویورکیها صرف خودِ نیویورکیها شود؛ نه جنگی بیپایان. ما وارد نهمین سال بیخانمانی کودکان در شهر شدهایم.
این همان لحن شناختهشده ممدانی است. ترکیبی از صراحت ، دفاع از منابع شهری، و فشار بر سیاست خارجی واشنگتن. نکته اینجاست که او این صدا را در حضور ترامپ نیز پایین نیاورد. در دیداری که معمولاً سیاستمداران تلاش میکنند در آن از جنجال دوری کنند، ممدانی درست در نقطه مقابل ایستاد اما بخش جالبتر، واکنش ترامپ بود. ترامپ نه تندی نشان داد و نه واکنش دفاعی و نه ویدیوهای هوش مصنوعی که او را در لباس ابرقهرمان یا خلبان هواپیمایی نشان میدهد که سر مخالفینش فضولات میریزد بلکه پس از جلسه، در شبکههای اجتماعیاش نوشت: «دیدار با زهران ممدانی شهردار نیویورک افتخار بزرگی بود».
در این میان، شاید مهمترین پیام از آنِ ممدانی بود. او در کاخ سفید هم زبانش را عوض نکرد. برای سیاستمداری که قرار است بزرگترین شهر آمریکا را اداره کند، این یک ضرورت و البته سرمایه است و ترامپ هم نشان داد که به خوبی میداند در زمانی لحن ترامپی خود را بکار بگیرد و در زمانی دیگر به ستایش از منتقدی بپردازد که پشتش به جامعه متکثر نیویورک گرم است و تقابل مستقیم و صریح با او هم چندان به مصلحت نیست.
315


