به گزارش خبرگزاری ایمنا، در دنیای امروز خلاقیت تنها یک ویژگی فردی یا یک استعداد ذاتی محسوب نمی‌شود، بلکه سرمایه‌ای اجتماعی و اقتصادی به شمار می‌رود که می‌تواند مسیر توسعه فرهنگی و حتی رشد بازار را تغییر دهد.
بسیاری از جوانان هنرمند ایده‌های نو و خلاقانه‌ای دارند، اما این ایده‌ها اغلب در حد آثار کارگاهی یا فعالیت‌های دانشجویی باقی می‌مانند و امکان تجاری‌سازی و عرضه در بازار را پیدا نمی‌کنند. از همین رو، ایجاد پل میان دنیای هنر و دنیای اقتصاد ضرورتی جدی است؛ پلی که بتواند هم اصالت و نوآوری هنرمندان را حفظ کند و هم آنها را در مسیر حرفه‌ای شدن و کسب‌وکار همراهی کند.
جشنواره‌ها یکی از مهم‌ترین ابزارهای تحقق این پیوند هستند، این رویدادها نه‌تنها فرصتی برای معرفی و دیده‌شدن هنرمندان فراهم می‌کنند، بلکه زمینه‌ای برای آموزش، نقد و حتی سرمایه‌گذاری نیز به وجود می‌آورند.
در این میان، اصفهان به‌عنوان شهری با پیشینه تاریخی و هنری غنی، بستر مناسبی برای برگزاری چنین جشنواره‌هایی دارد؛ شهری که از دیرباز به عنوان مرکز هنر و صنایع خلاق در ایران شناخته شده و حالا می‌کوشد ظرفیت‌های خود را در قالب‌های نوین هنری و اقتصادی گسترش دهد.
جشنواره «هنر خلاق» در همین مسیر شکل گرفت؛ رویدادی که برای نخستین بار در اصفهان برگزار شد و تلاش کرد استعدادهای جوان و نوآور را شناسایی کرده و آنان را در گام‌های نخست ورود به بازار همراهی کند، این جشنواره نشان داد که چگونه می‌توان با گردهم‌آوردن دانشگاهیان، هنرمندان و داوران متخصص، بستری برای پرورش ایده‌های نو و تبدیل آنها به فرصت‌های واقعی ایجاد کرد.
در همین راستا پریسا دارویی، عضو هیئت علمی دانشگاه هنر اصفهان و یکی از پنج داور نخستین جشنواره هنر خلاق در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار می‌کند: این جشنواره در سطح استان نخستین جشنواره‌ای است که به‌طور جدی استعدادهای خلاق را شناسایی و پرورش می‌دهد. البته در سطح ملی مطمئن نیستم که اولین باشد، اما در اصفهان چنین تجربه‌ای پیش‌تر وجود نداشته است.
وی می‌افزاید: سطح جشنواره متغیر بود. برخی از شرکت‌کنندگان دارای شرکت ثبت‌شده بودند و آثار خلاق خود را ارائه کردند، اما گروهی نیز برای نخستین بار در این جشنواره حاضر شدند و آثارشان هنوز تجاری‌سازی نشده بود. در عین حال، این آثار به دلیل داشتن قابلیت تجاری‌سازی مورد توجه قرار گرفتند و برگزیده شدند.
این داور جشنواره ادامه می‌دهد: ۲۴ نفر از شرکت‌کنندگان که آثارشان به نمایشگاه راه یافتند، همگی خلاقیت، اصالت و قابلیت تجاری‌سازی را به درجات مختلف داشتند. از میان این افراد، نفراتی انتخاب شدند که کارشان کیفیت و قابلیت بالاتری داشت. به عنوان نمونه، فردی که رتبه اول را کسب کرد هیچ شرکتی نداشت و تنها یک دانشجو بود که آثار دانشجویی‌اش را ارائه کرد، اما به دلیل خلاقیت و قابلیت تجاری‌سازی توانست هم در انتخاب مردمی و هم در ارزیابی داوران، رتبه نخست را به دست آورد.
دارویی با اشاره به سطح آثار می‌گوید: در مرحله نخست بیش از ۴۰۰ اثر به‌صورت عکس ارسال شد که بسیاری از آنها پایین‌تر از حد انتظار بودند و حتی انتخاب ۵۰ اثر برتر دشوار به نظر می‌رسید. اما در مراحل بعدی، کیفیت آثار ارتقا یافت و آثاری که به نمایشگاه راه یافتند، بسیار قوی‌تر و قابل‌توجه بودند.
در همین راستا فاطمه موحدیان عطار، هنرمند و نفر اول جشنواره در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار می‌کند: من رتبه ۳۶ کارشناسی و رتبه سه ارشد هستم. حدود هشت سال است که در حوزه صنایع دستی و تاریخ هنر فعالیت می‌کنم. ادبیات ایران را به‌صورت شخصی پیگیری کردم و دغدغه‌ام هم صنایع دستی بوده است. آثاری که در جشنواره ارائه دادم شامل مجموعه سفالینه‌های ضحاک و مجموعه قاب‌های روایی همای و همایون بود. در هر دو مجموعه تلاش من روایت‌گری کاربردی بوده است.
وی می‌افزاید: بعد از اعلام نتایج کنکور، از دانشگاه‌های تهران، هنر و صدا و سیما برای تحصیل در رشته‌هایی مانند گرافیک، طراحی صنعتی، صدا و سیما و کارگردانی دعوت شدم اما صنایع دستی دغدغه اصلی من بود. پس از آن شروع به مطالعه صنایع دستی کمتر شناخته‌شده کردم تا اینکه به سفالینه‌های کلپورگان رسیدم؛ سفال‌هایی با قدمت ۷۰۰ سال که توسط زنان سیستان و بلوچستان ساخته می‌شود و در یونسکو به ثبت رسیده است. از نقوش و رنگ این سفالینه‌ها الهام گرفتم و داستان ادبی ضحاک را روی آنها روایت کردم. حاصل این کار، ۱۱ قطعه سفالینه بود که به تولید یک انیمیشن ۱۶ دقیقه‌ای انجامید. این اثر به‌عنوان پایان‌نامه کارشناسی زیر نظر دکتر عطاری، ریاست دانشگاه هنر اصفهان، انجام شد.
این هنرمند ادامه می‌دهد: در مقطع ارشد، رتبه سه شدم و تاریخ هنر دانشگاه تهران خواندم. سپس ۱۱ قاب روایی طراحی کردم که پلان‌ها و سکانس‌های مختلف این مطالعه را روایت می‌کرد. از دل این آثار، یک کتاب ۶۴ صفحه‌ای شکل گرفت که نقوش و نگاره‌هایش قابلیت ورود کاربردی به زندگی روزمره را دارند؛ از جمله در قالب کوسن، پرده، فرش، رختخواب، لایتینگ، رانر و محصولات دیگری که هم حامل روایت هستند و هم پیوندی با ادبیات دارند.
موحدیان عطار در بخش دیگری از سخنانش درباره جشنواره خاطرنشان می‌کند: جشنواره برای من نور امیدی برای ادامه دادن مسیر بود؛ واقعاً ما به چنین جشنواره‌ای در حوزه صنایع دستی ایران نیاز داشتیم؛ جایی که نه فقط یک رشته، بلکه هنرمندان مختلف بتوانند با خلاقیت‌های خود برای پیشبرد هنر ایران مشارکت کنند. این جشنواره به‌عنوان نخستین جشنواره ملی هنر خلاق از نظر کیفیت بسیار خوب و مصوب بود و با همت و دلسوزی‌های دکتر بی درام به‌شکل منسجم و منظم برگزار شد. سطح کیفیت نمایشگاه، حضور اساتید داور و مدعو، و طراحی بخش‌های مختلف جشنواره نشان می‌داد که همه تلاش‌ها برای برگزاری به بهترین شکل انجام شده است. مطمئنم در دوره‌های بعدی با مشارکت بیشتر هنرمندان رشته‌های گوناگون، این جشنواره بهتر و گسترده‌تر برگزار خواهد شد.
هم‌چنین مریم علی‌اکبری، عضو تیم «هوزاد» و همکار خلاق این برند و نفر پنجم جشنواره در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار می‌کند: مؤسس و طراح اصلی برند هوزاد، خواهرم فاطمه علی‌اکبری است، هوزاد به معنای اصیل و نجیب‌زاده است. هدف ما این است که بانوان ایرانی به جای استفاده از روسری‌هایی با طرح‌های کپی از برندهای خارجی، از طرح‌هایی اصیل که از هنر و فرهنگ ایران برگرفته و به زبان معاصر ارائه می‌شود، استفاده کنند و در مجموعه نوا هفت اثر طراحی شده که برگرفته از موسیقی ایران در سه بازه تاریخی است با الهام از هفت دستگاه موسیقی ایرانی شکل گرفته است.
وی می‌افزاید: این مجموعه تنها بخشی از فعالیت برند هوزاد است. ما کالکشن‌های متنوعی با معانی خاص داریم. در حال حاضر تولید روسری و شال انجام می‌دهیم، اما در چشم‌انداز توسعه، قصد داریم به حوزه‌های دیگری همچون بسته‌بندی، پوشش بانوان و حتی آقایان نیز ورود کنیم.
نفر پنجم جشنواره و همکار خلاق در برند هوزاد ادامه می‌دهد: جشنواره هنر خلاق می‌تواند بسیار مؤثر باشد، زیرا بسیاری از هنرمندان در بخش فروش و بازاریابی تخصص کافی ندارند و بیشتر در دانشگاه روی بخش‌های هنری تمرکز کرده‌اند. این جشنواره فرصتی فراهم می‌کند تا هنرمندان نقاط ضعف مجموعه‌های خود را بشناسند و در مسیر تقویت و تجاری‌سازی حرکت کنند.
علی‌اکبری اضافه می‌کند: برای مثال، برخی از برگزیدگان جشنواره، پیش از این آثارشان صرفاً در قالب هنر محض بود و هنوز تجاری‌سازی نشده بود. اما این جشنواره فرصتی برای آنان ایجاد کرد تا آثارشان به سمت تجاری‌سازی هدایت شود که می‌تواند آینده حرفه‌ای هنرمندان را متحول کند.
به گزارش ایمنا، جشنواره هنر خلاق نشان داد که مسیر آینده هنر تنها در تولید آثار زیبا خلاصه نمی‌شود، بلکه در پیوند میان ایده‌های نو، نیازهای جامعه و امکان تجاری‌سازی معنا پیدا می‌کند.
استمرار چنین رویدادهایی می‌تواند زمینه‌ساز شکوفایی استعدادهای جوان باشد و هنرمندان را از دایره محدود فعالیت‌های فردی به سمت عرصه‌های گسترده‌تر فرهنگی و اقتصادی هدایت کند.
