طرفداری | اوت ۲۰۲۰؛ لیسبون. هواداران بارسلونا با ناامیدی در حال تماشای نتیجه‌ای هستند که نمی‌توانند با چشمان‌شان باور کنند که می‌دانند به این زودی‌ها از کابوس آن خلاص نخواهند شد. بارسا مقابل بایرن مونیخ تکه تکه شد و عملاً انگار پیکر این تیم را داخل قبر گذاشته‌اند. آخرین جسمی که سایه‌اش روی آن جنازه افتاد نه غول پیکر بود و نه حتی می‌خندید. یک چهره یخ‌زده که انگار توانایی به نمایش گذاشتن احساسات را ندارد، بسیار آرام و خون‌سرد که مشخص بود آن بارسا را از روی کینه شخصی نکشته، او قصد داشت با تمام اروپا هم چنین کاری انجام دهد و این کار را هم انجام داد. هر جامی که یک سرمربی می‌توانست در رده باشگاهی ببرد را قبل از دیدن دومین برف مونیخ بالای سر برد تا بسیار بیشتر از دوران نه‌چندان مطرح دوران فوتبالش مشهور شود. به آرزویش رسید و سرمربی کشورش شد اما نه، او برای این ساخته شده بود که هر سه چهار روز یک بار کنار زمین دیده شود. سرنوشت قرار بود او را دوباره به تیمی برساند که خودش باعث شروع پوست‌اندازی آن شده بود.
ژانویه ۲۰۲۴؛ جده. هواداران بارسلونا باز هم در حال تماشای نتیجه هستند و این بار هم نمی‌توانند آن را باور کنند، اما این بار با حیرتی ناشی از ذوق و شادی. اصلأ قرار نبود تیمی که فصل قبل را بدون جام تمام کرده، دو پیروزی ۴ گله و ۵ گله مقابل سوپرتیم رئال مادرید به دست بیاورد! با عقل جور در نمی‌آمد. همان سایه سردی که چهار سال قبل بالای سر جنازه بلوگرانا ایستاده بود، این بار کنار زمین خودی بود، باز هم با چهره‌ای سرد و صورتی که مشخصاً در مقابل باز شدن بیش از حد دهانش مقابل خنده مقاومت می‌کند. قهرمانی در سوپرکاپ اسپانیا، حضور در کورس قهرمانی لالیگا و صعود راحت به مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا خبر خیلی خوبی بود اما بهترین خبر برای هواداران بارسا همان چیزی بود که چند ماه قبل با شنیدنش امید در دل‌شان زنده شد: هانسی فلیک سرمربی بارسلوناست.
پپ گواردیولا یک سرمربی بزرگ و اسطوره بارسلونا بود، هست و خواهد بود. هواداران بارسا او را دوست دارند و اندازه یک عمر خاطره خوش از بازی تیم‌هایش دارند. اما او همزمان کسی است که باعث شده کاتالان‌ها حسادت کنند. چرا او این قدر موفق شد و ما در تاریکی هستیم؟ مگر او توپ‌های تبدیل به اوت شده را از گوشه و کنار نیوکمپ جمع نمی‌کرد؟ مگر او از لاماسیای ما نبود؟ مگر او بازیکن و کاپیتان تیم نبود؟ مگر او نبود که طلایی‌ترین دوران تاریخ باشگاه ما را رقم زد؟ چرا منچسترسیتی باید از داشتن او بیشترین لذت را ببرد؟
رلوو به مناسبت تولد ۶۰ سالگی فلیک جمله سنگینی نوشت و این جمله عقیده نویسنده این مطلب نیست؛ اما آن را بخوانید:
هانسی فلیک کاری کرده که دیگر آرزوی بازگشت پپ گواردیولا از خاطره همه هواداران بارسلونا پاک شود.
ادعای بسیار سنگینی است و در حالی مطرح شده که بارسلونا هنوز هیچ‌کدام از جام‌های اصلی (لالیگا و لیگ قهرمانان اروپا) را نبرده و کاملاً احتمالش وجود دارد که همان سوپرکاپی که در جده بالای سر بردند به آخرین جام فصل‌شان تبدیل شود. مگر فلیک چه‌کار کرده؟ چرا کسی پس از قهرمانی ژاوی در سوپرکاپ چنین حرفی نزد؟ نه حتی پس از قهرمانی‌اش در لالیگا؟ جوابش فروش رویا به هواداران است، او به هواداران بارسلونا رویای شیرین فروخته و کاری کرده که آن‌ها رویای اوایل دهه ۱۰ میلادی را دوباره تجسم کنند. به لطف رویافروش آلمانی، دوست‌داران بارسا ساق‌های پدری را مثل ساق‌های اینیستا می‌بینند، لامین یامال را با مسی نوجوان مقایسه می‌کنند و این بار خلاف قبل و دور از شوخی، رافینیا را «شاعر» صدا می‌زنند.
۲۴ فوریه ۲۰۲۵ تولد ۶۰ سالگی هانس دیتر فلیک است. کسی که پس از سرمربی شدن میراث خودش به عنوان اسطوره بایرن مونیخ را تثبیت کرد و حالا سر پروژه سخت «سرمربی بارسلونا بودن» است. کسی نمی‌تواند آینده و دستاوردهای پایان فصل را پیش‌بینی کند اما فلیک طی چند ماه اول خودش در بارسا توانسته نمایش‌هایی را با تیمش به نمایش بگذارد که اگر همین لحظه هم استعفا دهد، تا ابد در تاریخ بلوگرانا به یاد خواهد ماند، این دستاوردی است که نه با سرمربی‌گری، بلکه با هنر رویافروشی به آن می‌رسید.
