طرفداری | ژولیو سزار سوارس ده اسپیندولا (Júlio César Soares de Espíndola)، معروف به ژولیو سزار، زاده سوم سپتامبر 1979 در شهر دوکه ده کاکسیاس برزیل است. او با 186 سانتیمتر قد در پست دروازهبان بازی میکرد. نخستین آشناییهای سزار با فوتبال، در زمینهای آسفالت مناطق شمالی ریودوژانیرو رقم خورد؛ جایی که ژولیو به جای دستکش، جوراب را بر دستانش میگذاشت و دروازهبانی میکرد. لائرته کالداس فریتاس، نخستین مربی فوتبال ژولیو بود که استعداد او را در یک پروژه اجتماعی با نام «تشکیلات شهروند قرمز» یافت. ژولیو خیلی زود برای بازی در فوتسال، راهی باشگاهی با نام گاراژو کانتری شد. او سپس در سال 1991 راهی تیمهای پایه فلامینگو شد تا بعد از شش سال فعالیت در این رده، راهی تیم بزرگسالان این باشگاه شود. او در فصل 1997، نخستین بازی خود برای فلامینگو را در دیدار برابر رگاتاس تجربه کرد و موفق به مهار یک پنالتی شد. او پس از یک مسابقه در فصل 1998 برابر کروزیرو در هفته 11 سریآ برزیل، کل فصل 1999 را در نیمکت ذخیرههای تیمش سپری کرد.
از فصل 2000 بود که سزار به دروازهبانی مهم در ترکیب فلامینگو تبدیل شد زیرا او توانست در این فصل، آمار 25 بازی و هفت کلینشیت را به ثبت برساند. او در سه فصل بعدی خود درخشید و توانست تا با ثبت 44 بازی و 12 کلینشیت در فصل 2001، 21 بازی و چهار کلینشیت در فصل 2002 و 27 بازی و 11 کلینشیت در فصل 2003، خود را در قامت یک بازیکن ملیپوش ببیند. در یکی از مسابقات فصل 2003 برابر فلومیننزه، سزار جوان درگیر اتفاق ملتهبی شد؛ او در این مسابقه، پس از سیو یکی از حملات حریف، توپ را به زمین انداخت و با چند حرکت فردی، بازیکنان فلومیننزه را از میان برداشت تا زمانی که زه کارلوس، بازیکن رقیب، توپ را از او گرفت. در نتیجه این امر، سزار برای جلوگیری از گلزنی فلومیننزه روی اشتباهش، مجبور به خطا روی بازیکن رقیب شد. پس از پایان بازی، اواریستو ده ماچدو، سرمربی وقت فلامینگو، به صورت علنی از سزار انتقاد کرد و این حرکت او را عاقلانه ندانست. در نتیجه، سزار مجبور به عذرخواهی از کادرفنی و هواداران تیمش شد و درس بزرگی را در بازی تیمی گرفت. 46 بازی و 18 کلینشیت، حاصل آخرین فصل همکاری این بازیکن با فلامینگو بود.
در نقل و انتقالات زمستانی سال 2005 بود که علاقه اینتر به خرید این دروازهبان، علنی شد. نراتزوری در این پنجره، هزینهای معادل 2.45 میلیون یورو را برای خریداری سزار متحمل شد تا جانشین بلندمدتی را برای فرانچسکو تولدو داشته باشد. این دروازهبان برزیلی، در ابتدای ورودش به اینتر، پاسپورت اروپایی نداشت و با توجه به سهمیه بازیکنان غیراروپایی تیمش، مجبور به حضوری قرضی در کیهوو شد. سزار در شش ماه نخست فوتبالش در اروپا که در کیهوو گذشت، حتی برای یک بازی نیز فرصت حضور در زمین را پیدا نکرد. او در نقل و انتقالات تابستانی 2005 به اینتر بازگشت تا ماجراجویی اصلی خود در قاره سبز را آغاز کند. در این فصل، مدیران اینتر تصمیم گرفتند تا در حضور تولدو، شماره «12» تیمشان را به خرید جدید برزیلی اهدا کنند. پس از تجربه نخستین بازی برای اینتر در دیدار مرحله مقدماتی لیگ قهرمانان اروپا برابر شاختار دونتسک، سزار توانست به جایگاه ثابتی در ترکیب اینتر دست یافته و تا پایان فصل، در رقابتی جالب با تولدو، آمار 40 بازی و 21 کلینشیت را ثبت کند. به دلیل رسوایی کالچوپولی، در پایان این فصل، جام قهرمانی به اینتر رسید تا نخستین فصل همکاری سزار با این باشگاه، جامدار باشد.
در فصل 07-2006، سزار به بهترین فرم و آمادگی خود در اینتر رسید و توانست تا با ثبت 15 کلینشیت در 38 بازی، نقش مهمی در دومین قهرمانی پیاپی تیماش، این بار بدون کالچوپولی، در سریآ داشته باشد. او در دو فصل بعدی خود نیز همین روتین را داشت و با عملکرد سطح بالای خود، دو اسکودتوی دیگر را به افتخاراتش اضافه کرد؛ نتیجه کار این دو فصل سزار شامل 44 بازی و 20 کلینشیت در فصل 08-2007 و 45 بازی و 20 کلینشیت در فصل 09-2008 بود. او در پایان فصل 09-2008، به عنوان برترین بازیکن فصل اینتر، انتخاب شد. با این وجود، فصل 10-2009 این بازیکن در اینتر، به یادماندنیترین دورانش در فوتبال اروپا بود. سزار در این فصل، طعم شیرین سهگانه قهرمانی در سریآ، جام حذفی ایتالیا و لیگ قهرمانان اروپا را چشید. در قهرمانی اروپایی اینتر مورینیو، سزار نقشی حیاتی داشت زیرا توانست با سیوهای موثر خود و کلینشیت در شش مسابقه برابر بارسلونا و روبین کازان در مرحله گروهی، چلسی در مرحله یکهشتم نهایی، زسکا مسکو در مرحله یکچهارم نهایی (رفت و برگشت) و بایرن مونیخ در فینال، خیال بازیکنان تیمش را از قفس توری، راحت کند. این مهم در حالی صورت گرفت که سزار پیش از مسابقه مرحله یکهشتم نهایی برابر چلسی، دچار سانحه رانندگی شده بود اما اراده و تعصبش به نراتزوری، زخمهایش را التیام داد و او را به نمایشی سزاوارانه در این مسابقه رساند. او در دربی دلامادونینای این فصل نیز با مهار پنالتی رونالدینیو، تیمش را به یک پیروزی دلچسب رساند. 54 بازی و 25 کلینشیت سزار در این فصل، او را به بیست و یکمین بازیکن برتر توپ طلای 2009، تبدیل کند. او در این فصل، برای دومین بار پیاپی، برترین بازیکن فصل اینتر شد.
سزار که پس از سهگانه قهرمانی و ایستادگی تاریخی برابر ستارگان دنیای فوتبال همانند لیونل مسی و آرین روبن، یکی از بهترین دروازهبانهای جهان بود و مورد تمجید اهالی فوتبال قرار داشت، با توجه به بازنشستگی فرانچسکو تولدو، سرانجام به شماره یک اینتر رسید تا مزد صبر و درخشش خود را دریافت کند. اگرچه در این فصل، سزار به ششمین اسکودتوی پیاپی خود نرسید اما توانست تا با دو کلینشیت در دو بازی اینتر در جام باشگاههای جهان، قهرمانی در این تورنمنت را نیز تجربه کند. او پس از ثبت 15 کلینشیت در 39 بازی این فصل، برای سومین بار پیاپی، برترین بازیکن فصل اینتر شد و در رنکینگ توپ طلای سال 2010، رتبه 19 را به دست آورد. سزار در این فصل، درگیر مصدومیتی 28 روزه به دلیل پارگی رانش بود و حضور در چند مسابقه تیمش را از دست داد. فصل 12-2011، آخرین فصل همکاری این دروازهبان با نراتزوری بود و با آمار 40 بازی و 12 کلینشیت همراه شد. پس از پایان این فصل، سزار جایش را به سمیر هندانوویچ داد و از تیم محبوبش جدا شد. او در نقل و انتقالات تابستانی 2012، یکی از خریدهای بزرگ باشگاه جاهطلب کوئینزپارک رنجرز در لیگ برتر انگلستان شد. سزار در نخستین بازی خود برای تیم جدیدش، در دیدار هفته چهارم لیگ برتر انگلستان برابر چلسی، کلینشیت کرد. او در بازی برگشت برابر چلسی نیز نمایش قابل قبولی داشت و با کلینشیت دیگری، پیروزی شیرینی را برای تیمش تدارک دید. با این وجود، پایان این فصل، خبر تلخی را برای سزار داشت زیرا ماجراجویی او در فوتبال انگلستان با سقوط تیمش به دسته پایینتر، تلخ شد. او در دیدارهای پایانی تیمش در ترکیب اصلی حضور نداشت و فصل را با آمار 27 بازی و شش کلینشیت، به پایان رساند.
ژولیو در سال 2014، با قراردادی قرضی راهی تورنتو در لیگ MLS آمریکا شد و در مدت زمان کوتاه حضورش در ینگه دنیا، جایزه بهترین سیو آمریکا را دریافت کرد و آمار هفت بازی و دو کلینشیت را به ثبت رساند. پس از پایان این دوره قرضی، سزار قراردادش را با کوئینزپارک رنجرز، به دلیل برخی مشکلات قراردادی، فسخ کرد و راهی بنفیکا شد. پس از شروع کار با موریرنزه در هفته پنجم لیگ برتر پرتغال، سزار، آرام آرام احیا شد و توانست تا به عنوان دروازهبان شماره یک عقابها، در ترکیب اصلی قرار گیرد. 30 بازی و 17 کلینشیت، نشان داد تا این دروازهبان برزیلی به دوران درخشش خود در اینتر بازگشته است. او در فصول بعدی همکاریاش با عقابهای لیسبون، آمارهای 34 بازی و 14 کلینشیت در فصل 16-2015، 15 بازی و شش کلینشیت در فصل 17-2016 و چهار بازی و یک کلینشیت در فصل 18-2017 را به ثبت رساند. پس از جدایی از بنفیکا، سزار که توسط باشگاه فلامینگو به دنیای فوتبال معرفی شده بود، با بازگشت به این باشگاه در سال 2018، قراردادی نمادین به ارزش 15 هزار رئال برزیل را امضا کرد. او در این بازگشت، شماره 12 فلامینگو را که به احترام هواداران این باشگاه، بازنشسته شده بود را برتن کرد و در ترکیب آنها به میدان رفت. این دروازهبان پس از دو بازی و دو کلینشیت در فصل 2018، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. او در آخرین بازی فوتبال خود برابر مینیرو، پنج سیو انجام داد و بازوبند کاپیتانی تیمش را بر بازو بست.
نخستین آشنایی سزار با تورنمنتهای ملی در جام جهانی نوجوانان 1995 با تیم ملی زیر 17 سال برزیل رقم خورد. این دروازهبان با چهار کلینشیت، به همراه نوجوانان برزیل به نایب قهرمانی این تورنمنت رسید. او سپس در جام جهانی جوانان 1999 با تیم ملی زیر 20 سال برزیل حضور یافت اما در هر چهار بازی کشورش، نیمکتنشین بود. پس از نیمکتنشینی کامل در جام کنفدراسیونهای سال 2003 و چند بازی ملی، نخستین بازی ملی سزار در نخستین بازی برزیل در کوپا آمریکای 2004 برابر شیلی به ثبت رسید. نقطه اوج سزار در این جام که او را به اروپاییان نیز معرفی کرد به مراحل نیمه نهایی و فینال تورنمنت بازمیگردد. پس از رسیدن بازی نیمه نهایی کوپا آمریکا، میان برزیل و اروگوئه، به ضیافت پنالتیها، سزار پنجمین پنالتی رقیب که توسط ویسنته سانچز نواخته شد را مهار کرد تا با گل الکس، برزیل فینالیست این جام شود. تعیین تکلیف دیدار فینال میان برزیل و آرژانتین در ضربات پنالتی، بار دیگر سزار را به قهرمان سلسائو تبدیل کرد زیرا این دروازهبان پس از مهار پنالتی ده الساندرو، مقدمات قهرمانی کشورش در کوپا آمریکا را فراهم کرد. علیرغم این نمایش قهرمانانه، سزار در جام جهانی 2006، نیمکتنشین دیدا بود و در تمامی مسابقات جام، حضور در زمین بازی را تجربه نکرد. او پس از عدم حضور در کوپا آمریکای 2007، دوباره به ترکیب اصلی برزیل بازگشت و خود را به مرد شماره یک تیم ملی کشورش تبدیل کرد. قهرمانی برزیل در جام کنفدراسیونهای سال 2009 که با سه کلینشیت سزار همراه بود، این دروازهبان را به آیندهای بهتر در رده ملی امیدوار کرد. او در جام جهانی 2010، دروازهبان شماره یک کشورش بود و در هر پنج دیدار ممکن بازی کرد؛ پس از یک پاس گل در دومین بازی برزیل برابر ساحل عاج، سزار در مسابقات تیمش در سومین بازی مرحله گروهی و یکهشتم نهایی، دروازه خود را برابر پرتغال و شیلی، بسته نگاه داشت. او پس از حذف از این تورنمنت توسط هلند، در چهار بازی کوپا آمریکای 2011 به میدان رفت و با یک کلینشیت، افتخاری را در این تورنمنت به دست نیاورد. حضور در جام کنفدراسیونهای 2013، باعث شد تا سزار با نمایشی جانانه شامل سه کلینشیت در پنج بازی (از جمله کلینشیت در دیدار فینال برابر اسپانیا)، قهرمانی دیگری را در این تورنمنت، تجربه کند.
جام جهانی 2014 شامل خاطرات تلخ و شیرین بسیاری برای سزار میشد. پس از یک کلینشیت در سه بازی مرحله گروهی، این دروازهبان در ضیافت پنالتیهای مرحله یکهشتم نهایی برابر شیلی، با مهار پنالتیهای الکسیس سانچز و موریسیو پینیا، نقش شماره یک صعود کشورش به مرحله بعدی را ایفا کرد. پس از رسیدن به مرحله نیمه نهایی، سزار یکی از سختترین بازیهای تاریخ فوتبالش را با شکست 1-7 از آلمان تجربه کرد تا به همراه کشورش در خاک زادگاه خود، خاطره تلخی همانند خاطره معاصیر باربوسا را تجربه کند. پس از شکست از هلند در ردهبندی این جام، سزار دیگر در بازیهای ملی دیده نشد و با 87 بازی و 44 کلینشیت، ماجراجویی در این رده را به پایان رساند. قدرت بدنی، رفلکسهای سریع، چابکی، موقعیتیابی دقیق، تسلط بر بازی، شجاعت، توانایی بازیخوانی، پخش توپ درجه یک و مهار پنالتی، از جمله ویژگیهای فنی و شخصیتی سزار در زمین چمن بود. او یکی از دروازهبانهای مطرح فوتبال برزیل در قرن بیست و یکم است.
