ماجراجویی دختر ایرانی در نزدیکی قطب شمال
سمانه بیرامی باهر در گفتوگوی اختصاصی با «خبرآنلاین» درباره آخرین وضعیت خود در آستانه المپیک زمستانی ۲۰۲۶ صحبت کرد.
خبرآنلاین: مسابقات المپیک زمستانی ۲۰۲۶ از ۲ ماه دیگر در شهر میلان ایتالیا آغاز میشود و کاروان ایران هم با ۴ نماینده شامل ۲ مرد و ۲ زن راهی این مسابقات خواهد شد. یکی از نمایندگان ایران سمانه بیرامی باهر است که در رشته اسکی صحرانوردی باید با دیگر ورزشکاران به رقابت بپردازد و این روزها مشغول آمادهسازی خودش است.
سمانه بیرامی که سابقه ۱۴ سال ورزش اسکی را دارد و در المپیک زمستانی ۲۰۱۸ پیونگچانگ کره جنوبی پرچمدار کاروان ایران بوده، این روزها در فنلاند و نزدیکی قطب جنوب خودش را برای حضور در المپیک آماده میکند.
او در گفتوگوی اختصاصی درباره تمرینات خود و آخرین وضعیتش برای حضور در المپیک ۲۰۲۶ صحبت کرده است.
سمانه بیرامی در ابتدای صحبتهای خود درباره چالشهای رشته اسکی صحرانوردی گفت: «چالشهای بسیاری زیادی دارم چون رشته من اسکی Cross Country است و ما کوهها را سربالایی اسکی میکنیم. این شاخه از اسکی اولین رشته اسکی است که در دنیا اختراع شد و ۷۰۰۰ سال پیش در کشورهای اسکاندویناوی از روستایی به روستای دیگر بروند و شکار کنند، این اسکی را اختراع کردند که مسافتهای سربالایی و سرپایینی یا صاف را طی کنند. تمرینات ما روزی بین ۴۰ تا ۶۰ کیلومتر است و کوهها را سربالایی میرویم که البته در مسیر سرپایینی و کفی هم داریم و رشته خیلی سختی است.»
او در ادامه افزود: «بهخاطر همین مردم در کشورهای اسکاندیناوی از مهدکودک اولین چیزی که یاد میگیرند اسکی Cross Country است که ما در ایران به آن اسکی صحرانوردی میگویند. مردم برای خرید کردن و کارهای عادی هم چون برق هست با ماشین نمیروند و برای تردد روزانه اسکی میکنند.»
بیرامی درباره لزوم تمرین روی برف میگوید: «کشورهای قدرتمند دنیا ۱۲ ماه سال را روی برف تمرین میکنند. یک شناگر باید کل سال در آب تمرین کند نه اینکه مثلا ۹ ماه از سال را بدود و بعد با شناگرانی رقابت کند که کل سال در آب تمرین کردند یا مثلا توپ را از فوتبالیست بگیرید و فقط تمرین دویدن کند. درست است که در آن صورت استقامتش بالا میرود ولی پاس دادن و سانتر و دویدن با توپ بلد نیست.»
پرچمدار کاروان ایران در المپیک ۲۰۱۸ همچنین گفت: «ما هم احتیاج به برف داریم و ورزشکاران قدر هم کل سال خودشان را روی برف قرار میدهند. مثلا روی یخچالهای طبیعی اروپا، پیستهای مصنوعی یا اینکه تابستان اروپا به استرالیا میروند که آن موقع زمستان است و برف دارد و خیلی فرق است بین کسی که در برف تمرین کرده با من که همیشه در خشکی تمرین کردم و ۲ هفته است که به قطب شمال آمدهام روی برف تمرین میکنم. از زمستان سال گذشته من ۹ ماه روی برف نبودم. فرق است بین کسی که از ۵ سالگی تا الان روی برف بوده، با من که از ۲۰ سالگی شروع کردم و در طول سال نهایتا ۲ ماه روی برف بودهام.»
او در ادامه گفت: «کل سالهایی که من روی برف بودم اندازه ۲ سال نمیشود. تجهیزات پیشرفتهای دارند و هر ورزشکار ۱۰۰ جفت اسکی دارد چون اسکی علم بزرگی روی واکس دارد و ۱۰۰ جفت را شب قبل مسابقه واکس میزنند و صبح تست میکنند که کدام سرعتش بیشتر است و آن را به ورزشکار میدهند از آن استفاده کنند.»
بیرامی درباره حمایت فدراسیون اسکی گفت: «من حمایت فدراسیون را دارم که در ۲ ماه باقیمانده تا المپیک روی برف تمرین کنم. از فدراسیون تشکر میکنم چون هزینههای اقامت کنار پیستهای اسکی خیلی بالاست.»
او درباره روند گرفتن سهمیه المپیک گفت: «سهمیه گرفتن روند پیچیده و سختی دارد و خیلی طولانی است. باید یک امتیاز بینالمللی کسب شود و هم باید امتیاز میانگین کسب شود هم در مسابقات جهانی آن را بهدست بیاوریم. رقبای قدری هم داریم که با کامیونهای بزرگ به مسابقات میآیند که داخل آن اتاق ماساژ و پزشکی هست و ۱۰۰ جفت اسکی داخل آن نگهداری میشود. سال گذشته در نروژ در مسابقات قهرمانی جهان شرکت کردم و در مرحله مقدماتی یازدهم شدم و سهمیه المپیک گرفتم. هدفم این است در المپیک بهترین نتیجه را بگیرم.»
سمانه بیرامی در پایان گفت: «درست است که من در میان بزرگان کوچک هستم ولی اشتیاق بزرگی دارم و سالهاست تلاش میکنم بین آنها قرار بگیرم. کسب سهمیه المپیک و بودن بین این بزرگان هم اتفاق بزرگی است و به این موضوع افتخار میکنم.»
