به گزارش خبرگزاری ایمنا، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، شامگاه سه‌شنبه به وقت تهران، با امضای سندی موسوم به «یادداشت ریاست‌جمهوری»، سیاستی شکست‌خورده و پوسیده را دوباره زنده کرد؛ سیاستی که پیش از این نه‌تنها ایران را به زانو درنیاورد، بلکه به شکستی بزرگ برای آمریکا و انزوای بیشتر آن در عرصه بین‌المللی انجامید. ترامپ که در تناقضی آشکار از تمایل به گفت‌وگو با ایران سخن می‌گوید، هم‌زمان تهدید به نابودی می‌کند که نشانه‌ای آشکار از استیصال و آشفتگی در تصمیم‌گیری‌های او است.
رئیس‌جمهور آمریکا در سخنانی تکراری و بدون سند، بار دیگر به برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران حمله کرد و مدعی شد که ایران به دستیابی به سلاح هسته‌ای نزدیک است. این ادعای نخ‌نما در حالی مطرح می‌شود که مقامات آمریکایی و سازمان‌های بین‌المللی بارها اذعان کرده‌اند که ایران هیچ‌گاه به‌دنبال سلاح هسته‌ای نبوده است. ترامپ که به‌نظر می‌رسد تحت فشار لابی‌های صهیونیستی و جنگ‌طلبان کاخ سفید سخن می‌گوید، به‌گونه‌ای وانمود می‌کند که گویا حق دخالت در تصمیمات سایر کشورها را دارد و می‌تواند اقتصاد، انرژی و سیاست‌های مستقل ایران را کنترل کند.
یکی از بخش‌های جنجالی سخنان او، پیشنهاد جابه‌جایی فلسطینیان به اردن و مصر بود؛ طرحی غیرانسانی که از نگاه بسیاری از کارشناسان، گواهی بر رویکرد نژادپرستانه و بی‌رحمانه دولت آمریکا در برابر مردم فلسطین است. ترامپ که خود را مدافع حقوق بشر معرفی می‌کند، آشکارا از اخراج مردم فلسطین از سرزمین خود حمایت می‌کند، در حالی که ادعاهای حقوق بشری او زمانی که به جنایات رژیم صهیونیستی در غزه می‌رسد، رنگ می‌بازد.
شاید مضحک‌ترین بخش سخنان ترامپ، اظهارات او درباره زندانیان و مهاجران بود. او آشکارا از تمایل خود برای تبعید زندانیان به کشورهای دیگر سخن گفت و از آن‌ها با الفاظ توهین‌آمیز یاد کرد؛ رویکردی که بار دیگر نشان داد، نژادپرستی و سیاست‌های ضدانسانی همچنان در سیاست‌های داخلی و خارجی آمریکا ریشه دوانده است.
ترامپ با امضای فرمان‌هایی برای خروج آمریکا از آن روا و شورای حقوق بشر سازمان ملل، بار دیگر نشان داد که دولت او هیچ ارزشی برای نهادهای بین‌المللی قائل نیست. خروج از این نهادها، در حقیقت تلاشی مذبوحانه برای فرار از مسئولیت‌های بین‌المللی و گریز از پاسخگویی در برابر جنایاتی است که آمریکا و متحدانش مرتکب می‌شوند.
درحالی‌که ترامپ از اعمال فشار بیشتر سخن می‌گوید، تاریخ نشان داده است که ایران هرگز تسلیم زورگویی‌های آمریکا نخواهد شد. فشار حداکثری، تحریم و تهدید، نه‌تنها ایران را متوقف نکرده، بلکه این کشور را در مسیر استقلال و پیشرفت راسخ‌تر کرده است. رئیس‌جمهور آمریکا اگر می‌خواهد به نتیجه‌ای برسد، بهتر است به‌جای تهدید و تحریم، واقعیات را بپذیرد و با زبانی غیر از تکبر و استعمار سخن بگوید؛ اما آیا آمریکا آماده پذیرش این حقیقت است؟
پایان توهمات استکبار
ترامپ و هم‌پیمانانش در رژیم صهیونیستی، هنوز در توهم دوران سلطه‌گری زندگی می‌کنند. فشارهای اقتصادی، تحریم‌های یک‌جانبه و تهدیدهای پوچ، نه‌تنها ایران را تسلیم نکرده، بلکه قدرت منطقه‌ای آن را بیش از پیش تثبیت کرده است. تاریخ گواهی می‌دهد که هر امپراتوری که بر پایه زورگویی بنا شود، سرنوشتی جز سقوط نخواهد داشت. آمریکا و رژیم صهیونیستی نیز از این قاعده مستثنی نیستند و این سقوط، زودتر از آنچه تصور می‌کنند، از راه خواهد رسید.
