اشتریان: امید دشمنان روی تبعیض های فرقه گرایی ایدئولوژیک و جرقه های اجتماعی ناشی از آن است / برای ارتقاء اداری، دیدگاه کارشانسی لازم نیست

تندروها در حال تکه و  پاره کردن جامعه ایرانیان هستند. نظام سیاسی اگر بنا بر فقه المصلحت، به بقاء خود یعنی حفظ نظام می اندیشد، چاره ای ندارد، وارد مرحله برخورد جدی، با این نیرو شود. تاب آوری اجتماعی به نخی بند است. و آنان به فکر فرقه و آینده فرقه خود. به گزارش خبرگزاری به نقل از ، در باره مختصات این وضعیت دکتر کیومرث اشتریان استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

در معرض خطراتی هستیم

به گزارش جماران، دکتر کیومرث اشتریان، استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران که

باید بتوانیم سرمایه های مختلف را در کشور، بازسازی و احیا کنیم

وی با تاکید بر «نقش بازدارندگی توان نظامی و دفاعی کشور»، گفت: «باید توجه داشت که ابعاد دیگری هم وجود دارند که توان بازدارندگی دارند. ما باید بتوانیم سرمایه های مختلف را در این کشور، بازسازی و احیا کنیم؛ از جمله ظرفیت دولت و سرمایه های اقتصادی و انسانی. 

کشور و دولت را از سرمایه انسانی ملی تهی کردیم

این استاد دانشگاه با بیان اینکه «سرمایه انسانی ملی می تواند به عنوان مهترین قدرت بازدارنده ملی عمل کند»، ادامه داد: «متاسفانه ما استراتژی روشنی برای توسعه منابع انسانی در کشور نداریم و به طریق اولی، استراتژی روشنی هم برای توسعه منابع انسانی در درون دولت نداریم.

 یک «منِ برترِ فرهنگی » همه جا حرف اصلی را می زند

اشتریان با بیان اینکه چند سال قبل مطلبی با عنوان «نژادپرستی فرهنگی، در استخدام های دولتی» نوشتم، که اشاره ای به سیاست هایی بود که بعضی از دستگاه ها در دولت قبل در پذیرش و گزینش نیروی انسانی داشتند»، اضافه کرد: «در دولت قبل، این دستگاه ها، افراد و حلقه خاصی را برای استخدام در پایین ترین حلقه ها دعوت می کردند، اگر چه این عزیزان، بدیهی می پندارند که نژاد پرست نیستند،

در دولت، نمی توان به راحتی نظر کارشناسی را از پایین به بالا منتقل کرد

وی با تاکید بر اینکه «نیروی انسانی ملی، در صورتی سرمایه می شود که بتوانید استراتژی ای داشته باشید، و بر اساس آن نیروهایی که احساس می کنید لیاقت و ظرفیت دارند، وارد چرخه تصمیم گیری شوند، بتوانند خود را نشان دهند و ظرفیت حکومت هم در حدی باشد که بتواند این نیروهای لایق را وارد چرخه تصمیم گیری کند»، توضیح داد: «ما مانع اولیه ایجاد کردیم که

 این عضو هیات علمی دانشگاه تهران، گفت: «

اشتریان ادامه داد: «کیسینجر در خاطراتش می گوید مشکل ما با شوروی این بود که نحوه ای که آنها در چرخه تصمیم گیری بالا آمده اند و مقام به دست آورده اند با نحوه ای که ما بالا آمده ایم متفاوت است. نمی خواهم درباره درست و غلط آن صحبت کنم، تنها محتوا را ارزیابی می کنم. او می گوید آنها در یک چرخه خونین بالا آمدند و حتما دیگری را حذف و قلع و قمح می کنند، اما در غرب یا آمریکا، بده بستان هایی صورت می گیرد که این حذف کمتر است. منظور او این است که شما همان گونه که در نظام تصمیم گیریها بالا می آیید، همان گونه هم رفتار می کنید.»

به تدریج، به لحاظ فکری دچار نوعی فرقه گرایی می شویم

وی با بیان اینکه «در نظام تصمیم گیری ما، حتما باید افراد یک سری نرمش ها، آرامش ها و بی دردسری ها را در چرخه تصمیم گیری طی کنند تا این قابلیت را پیدا کنند که به مقام بالاتر برسند»، افزود: «

آزادی به مثابه علم و دانش و تقویت کننده اساسی نظام کارشناسی

اشتریان ضمن بررسی تعاریف آزادی، با بیان اینکه «از آزادی به مثابه مفهومی سیاسی بسیار سخن رفته اما آزادی به مثابه علم و دانش و تقویت کننده اساسی نظام کارشناسی کمتر بحث شده»، یادآورشد: «آزادی کارشناسی، مبتنی بر این ایده است که علم، چیزی جز فرایندهای آزاد کارشناسی و گفت و گوهای کارشناسی نیست. مجموعه ای که ما در سیاست گذاری و تصمیم گیری به آن علم یا دانش می گوییم، مجموعه ای از قراردادها است که در میان اندیشمندان و کارشناسان محک می خورد و شکل می گیرد، بنابراین دانش تصمیم گیری، که ظرفیت اساسی دولت است، یک برساخته اجتماعی در درون گروه های کارشناسی دولتی است.

باید ملتزم شویم با هم آزادانه صحبت و گفت وگوی کارشناسی کنیم

 این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: «اساسا آزادی ، به مثابه راه، مفهومی معنادار است؛ این نیست که از قبل معیارهای آن را تعیین کنید، بلکه باید همه ملتزم شویم که با هم آزاد صحبت و گفت و گوی کارشناسی کنیم. بنابراین هر میزان که بتوانیم این ظرفیت منابع ملی انسانی را با این نگاه جلو ببریم و نظام سیاسی این خودآگاهی را داشته باشد که به عنوان یک ضرورت حیاتی و ظرفیت اساسی به آن نگاه می کند و نه به عنوان یک تهدید، این آزادی می تواند خود را در گزینش نیرو، آزادی مباحث کارشناسی در درون دولت و آزادی مدیران کشور خود را نشان دهد. آزادی در ظرفیت دولت، به مثابه بازدارندگی است.»

باید به سرمایه های ملی برگشت

اشتریان با بیان اینکه «باید منابع انسانی را به عنوان یک ابزار مهم سرمایه ملی در نظر گرفت و مشارکت ملی در حوزه اقتصاد هم بسیار اهمیت دارد»، تصریح کرد: «تحریم ها گریبان این کشور را گرفته، هر دولتی که روی کار باشد، ما فعلا درگیر تحریم ها و فشارهای شدید اقتصادی هستیم.

وی گفت: «ما نه تنها این کار را نکردیم، بلکه دائما در تخریب سرمایه داری ملی عمل می کنیم. حتی اگر قدرتی از طریق این اقتصاد فضای مجازی شکل می گیرد،

زمینه برای شکل گیری طبقه بورژوازی ایدئولوژیک فراهم شده

این عضو هیات علمی دانشگاه تهران، افزود: «به دلایل سیاسی و دیگر علل، متاسفانه به نظر می رسد . این نقطه آسیبی برای ما است که باید به آن توجه داشته باشیم. این بورژوازی ایدئولوژیک سازوکارهای خود را جلو می برد و نیروهای خاص خود را تقویت می کند. رزمندگان رده پایین خود را تولید و حتی فضای جنگ را تشدید می کند و هماورد طلبی را پیش می برد. نمادهای سیاسی خاصی دارد و

 در حال ایجاد حلقه مرکزی بسته ای در فرهنگ، سیاست و اقتصاد هستیم

به گفته اشتریان «واگرایی و گریز از مرکز عجیبی در عرصه های مختلف در ایران ایجاد شده. ما در حال ایجاد حلقه مرکزی بسته ای در فرهنگ، سیاست و اقتصاد هستیم که واگرایی را تشدید می کند و این مهم ترین نقطه آسیب ما است. دشمنان هم دقیقا بر این نکته توجه دارند و منتظر هستند جرقه های آتش اجتماعی و بلکه جرقه های واگرایی سرزمینی را روشن کنند. در واقع شاهد این واگرایی شدید و در پی استفاده از آن هستند. این تهدیدات بسیار خطرناک دامن کشور را گرفته است. اگر بخواهیم بازدارندگی واقعی داشته باشیم، باید به مشارکت ملی در زمینه نیروی انسانی، نیروهای سیاسی، فرهنگی، رسانه بازگشت کنیم. رسانه را به دست اقلیت بی خبر از دنیا سپردیم که ذهن و فکر خود را در برابر همه نیروهای اجتماعی بسته است. باید در این سیاست ها تجدید نظر کنیم.»

216216