استفاده از زردچوبه به عنوان ادویه و گیاه دارویی به هزاران سال قبل برمی‌گردد. منشأ آن جنوب شرقی آسیا، به ویژه هند است. شواهدی از استفاده از زردچوبه در دره سند در ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد وجود دارد.

به گزارش همشهری آنلاین ، زردچوبه (turmeric) گیاهی از خانواده زنجبیل با ریشه‌ی زرد رنگ است. این گیاه یک و نیم متر طول و ساقه‌های متورم گونه دارد که به شکل سنبل گل می‌دهد. گل‌های گیاه زردچوبه نیز دارای رنگ‌های سبز مایل به زرد است و بیشتر در مناطق گرمسیری مانند هند، ایران و تایلند رشد می‌کند.

خواص زردچوبه از قدیم الایام برای درمان چشم درد و زخم‌های جلدی به کار برده می‌شد.

کورکومین (diferuloylmethane) رنگدانه زرد استخراج شده از ریزوم است که به دلیل گروه فنولی خود، یک ضدالتهاب و آنتی‌اکسیدان قوی به شمار می‌آید. این خواص زردچوبه باعث شده است که مصرف آن برای لاغری، بیماری‌های گوارشی، کبدی، سرطان، آرتریت روماتوئید، آلرژی، آسم، آترواسکلروز، بیماری‌های عصبی و دیابت مورد توجه قرار گیرد.

همچنین کورکومین موجود در زردچوبه می تواند انگل‌ها را از چند راه مختلف نابود کند:

۱. خراب کردن دیواره سلولی: کورکومین می‌تواند به دیواره سلولی انگل‌ها نفوذ کرده و ان‌ها را از کار بیاندازد.

۲. جلوگیری از ساخت پروتئین: کورکومین می‌تواند جلوی ساخت پروتئین‌های ضروری برای رشد انگل‌ها رو بگیرد.

۳. مهار آنزیم‌های مهم: کورکومین فعالیت آنزیم‌هایی که انگل‌ها برای زنده موندن نیاز دارند را کاهش میدهد.

۴. تقویت سیستم‌ایمنی: کورکومین می‌تواند سیستم ایمنی بدن را قوی‌تر کرده تا بهتر با انگل‌ها مبارزه کند.

پیشنهادی باخبر