از سایه بحران‌ها بر شهرهای مدرن تا شهرهای پرجمعیت جهان

امکانات جدیدی در قطارهای چین برای راحتی سالمندان طراحی شده است که شامل ویژگی‌هایی همچون نرده‌ها، بطری‌های اکسیژن، دکمه‌های تماس اضطراری، اتاق شطرنج و فضای مطالعه است، همچنین در این قطارها پرستاران و کادر پزشکی حرفه‌ای حضور خواهند داشت که می‌توانند درمان‌های محدود و داروهای اضطراری تجویز کنند.

برنامه‌ریزی شده است که یک شبکه سراسری از قطارهای نقره‌ای تا سال ۲۰۲۷ راه‌اندازی شود. شبکه ریلی وسیع چین که استان‌های شمالی سردسیر را به تپه‌های نیمه‌گرمسیری نزدیک ویتنام متصل می‌کند، سال گذشته بیش از چهار میلیارد مسافر را جابه‌جا کرده است. در مقایسه، اپراتور ملی راه‌آهن ایالات متحده، آمتراک، تنها ۳۲.۸ میلیون مسافر را در سال مالی گذشته جابه‌جا کرده است که این نیز یک رکورد محسوب می‌شود.

در راستای این طرح، مقامات چینی از نقاط گردشگری محبوب خواسته‌اند تا امکانات خود را بهبود بخشند تا دسترسی سالمندان به این مکان‌ها آسان‌تر شود، همچنین برندهای غذایی و گروه‌های هنری را دعوت کرده‌اند تا خدمات خود را برای این قطارهای جدید ارائه دهند.

چندین دهه است که کارگران چینی در سنین به‌نسبت پایین بازنشسته می‌شوند؛ مردان در ۶۰ سالگی و برای زنان حتی در ۵۰ سالگی، با این حال دولت چین سال گذشته اعلام کرد که قصد دارد این سن را افزایش دهد.

این قطارها بخشی از تلاش‌های دولت چین برای ترویج مصرف خدمات هستند، زیرا دولت در تلاش است تا این موضوع را میان نسل‌های جوان‌تر که با ناامنی شغلی و رکود بازار مسکن روبه‌رو هستند، تحقق ببخشد. جمعیت سالمند نیز در حال افزایش است؛ افرادی که بالای ۶۰ سال دارند، سال گذشته ۲۲ درصد از کل جمعیت را تشکیل می‌دادند.

در حال حاضر چین دارای ۱۸۶۰ قطار گردشگری در سطح کشور است که مشتریان اصلی آن مسافران میانسال و سالمند هستند که ۸۰ درصد از فروش بلیت‌ها را شامل می‌شوند. بعضی شرکت‌های ریلی نیز به‌طور ویژه به مسافران سالخورده توجه دارند.

هوش مصنوعی مولد؛ معمار جدید شهرهای آینده

هوش مصنوعی مولد نقشی محوری در شکل‌دهی به شهرهای مدرن ایفا می‌کند و راهکارهای نوین و کارآمدی را در حوزه‌های گوناگون ارائه می‌دهد. شرکت لینکر ویژن با بهره‌گیری از پلتفرم ابزرو، بر پایه مدل‌های زبان بصری و مدل‌های دیداری مقیاس بزرگ، در حال توسعه برنامه‌های کاربردی پیشرفته در این زمینه است. این فناوری‌ها با تقویت تحلیلگرهای ویدئویی هوشمند، امکان ارائه راهکارهای تحول‌آفرین برای شهرهای هوشمند را فراهم می‌سازند و هدف نهایی آن‌ها، ارتقای کیفیت زندگی شهری از طریق تحلیل‌های پیشرفته و سیستم‌های هوشمند است.

پلتفرم ابزرو امکان جست‌وجو و خلاصه‌سازی ویدئو را فراهم کرده است و از مدل‌های زبانی و دیداری بزرگ برای تحلیل پیشرفته تصاویر بهره می‌برد. این ابزارها، قابلیت انجام تحلیل‌های سفارشی بر اساس دستورالعمل‌های تعیین‌شده توسط کاربر را دارند و نتایج ساختاریافته را از طریق سیستم استنتاج لینکر ارائه می‌کنند. فناوری‌های مدل زبانی و دیداری بزرگ، پلتفرم ابزرو را قادر می‌سازند تا حجم عظیمی از داده‌ها را به‌صورت بلادرنگ پردازش کند تا در زمینه‌هایی همچون حمل‌ونقل هوشمند، پایش صنعتی و پیش‌بینی حوادث مورد استفاده قرار گیرند.

مدل‌های زبان بصری، سیستم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی هستند که با تلفیقی از تصویر و متن، وظایفی از جمله شرح‌نویسی تصاویر، پاسخ به پرسش‌های بصری و تولید تصویر از متن را انجام می‌دهند. مزیت این مدل‌ها، رویکرد یکپارچه آن‌هاست، در حالی که پیش از این، انجام این وظایف نیازمند استفاده از مدل‌های جداگانه و تخصصی بود.

مدل‌های دیداری مقیاس بزرگ، سیستم‌های هوش مصنوعی هستند که به‌طور ویژه برای تحلیل و تفسیر اطلاعات بصری، از جمله تصاویر و ویدئوها در مقیاس وسیع و با دقت بالا طراحی شده‌اند. این مدل‌ها با بهره‌گیری از یادگیری عمیق و مجموعه‌داده‌های گسترده، قادر به تولید نتایج بسیار دقیق و قابل اتکا هستند و این ظرفیت را دارند که اطلاعات بصری را به‌صورت یکپارچه با سایر شیوه‌های ارائه اطلاعات، از جمله زبان طبیعی و صوت، ادغام کنند و درک جامعی از داده‌ها را ارائه دهند.

نتایج تحقیقات لینکر نشان می‌دهد که این دو فناوری‌، فرایند تصمیم‌گیری هوشمند را تسهیل و پشتیبانی هوشمندی را برای توسعه حمل‌ونقل هوشمند فراهم می‌کنند. به‌عنوان مثال، پلتفرم ابزرو از فناوری مدل‌های زبان بصری برای پشتیبانی از سیستم‌های ترافیکی هوشمند استفاده می‌کند که این امر، امکان تحلیل بلادرنگ تصاویر ترافیکی را فراهم می‌سازد. این سیستم قادر به شناسایی انواع تصادفات، هماهنگی واکنش‌های اضطراری و پیشنهاد مسیرهای دسترسی بهینه است. فناوری مدل‌های زبان بصری قادر است با بهره‌گیری از تحلیل مبتنی بر هوش مصنوعی، زمان واکنش به حوادث را کاهش دهد و همکاری بین سازمان‌های امدادی و خدمات‌رسانی را بهبود ببخشد.

کاربرد هوش مصنوعی مولد در برنامه‌ریزی شهری، امکان ایجاد طرح‌های پایدار، شامل ساختمان‌های با مصرف انرژی بهینه، زیرساخت‌های مقاوم در برابر بلایای طبیعی، شبکه‌های حمل‌ونقل هوشمند برای کاهش آلودگی و فضاهای عمومی در دسترس را فراهم می‌کند که همه در راستای بهبود کیفیت زندگی شهری هستند.

در دنیایی که همیشه به‌دلیل برتری تعداد نفرات و نقش آن‌ها در بهبود تجارت و افزایش عرضه و تقاضا، تمرکزها روی پرجمعیت‌ترین کشورهای جهان قرار دارد، مورد توجه قرار دادن کم‌جمعیت‌ترین کشورها خالی از لطف نیست. طبق برآوردهای جمعیت جهانی سازمان ملل متحد برای سال ۲۰۲۵، این کشورها عبارتند از:

• سریر مقدس واتیکان ۵۰۰
• نیوئه ۱.۸ هزار
• توکلاو ۲.۵ هزار
• جزایر فالکلند ۳.۴ هزار
• مونتسرات ۴.۳ هزار
• سنت هلنا ۵.۲ هزار
• سنت پیر و میکلون ۵.۶ هزار
• تووالو ۹.۵ هزار
• جزایر والیس و فوتونا ۱۱.۲ هزار
• سنت بارتلمی ۱۱.۳ هزار
• نائورو ۱۲ هزار

سریر مقدس واتیکان با تنها ۵۰۰ ساکن، کم‌جمعیت‌ترین کشور مستقل و از نظر مساحت کوچک‌ترین کشور جهان است. بیشتر ساکنان این کشور کوچک روحانیون هستند که امنیت پاپ را تأمین می‌کنند. این بدان معناست که اجازه اقامت با کلیساست. همچنین از نظر فنی می‌توان شهروندی و پاسپورت واتیکان را دریافت کرد، اما این شهروندی بر اساس متولد شدن در آن نیست. در واقع هیچ بیمارستان یا زایشگاهی درون این منطقه کوچک وجود ندارد و شهروندی بر اساس مسئولیت‌های درون کلیسا یا ایالت اعطا می‌شود، به این معنی که بسیاری از شهروندان به‌طور مستقیم برای کلیسا کار می‌کنند. با این حال واتیکان روزانه ۱۹ هزار گردشگر است که حدود ۳۸ برابر جمعیت واقعی آن می‌شود.

در رتبه دوم، نیوئه با حدود ۱۸۰۰ ساکن، جزیره کوچک خودگردانی است که روابط آزادی با نیوزلند دارد، به این معنی که آن‌ها یک رئیس دولت مشترک دارند. توکلائو در رتبه سوم یکی دیگر از قلمروهای نیوزلند با حدود ۲۵۰۰ ساکن است. در واقع بیشتر مکان‌های موجود در این لیست به نوعی سرزمین‌هایی خارج از یک کشور هستند، اما تووالو در رتبه هشتم، کم‌جمعیت‌ترین کشور مستقل و دارای کوچک‌ترین اقتصاد (۷۹ میلیون دلار) در جهان است.

پایتخت آفتاب زیر سایه چالش‌های شهری

توکیو، پایتخت ژاپن و یکی از بزرگ‌ترین شهرهای جهان، به برتری‌های فناوری، کیفیت بالای زندگی و رویکرد آینده‌نگرانه در زمینه محیط‌زیست شناخته شده است. این شهر با جمعیتی بالغ بر ۳۷ میلیون نفر، به‌عنوان پرجمعیت‌ترین کلانشهر جهان، به مرکز اقتصادی و فرهنگی مهمی تبدیل شده است.

شهرنشینی اثرات اقتصادی مثبت و منفی متنوعی بر توکیو دارد، برای مثال با افزایش دسترسی به شغل، آموزش با کیفیت بالاتر و اندازه جمعیت با افزایش عرضه و تقاضا و همچنین جذب افراد تحصیل‌کرده از مناطق روستایی و خارج از کشور، ثروت را جذب می‌کند. این شهر در سال ۲۰۲۴ میزبان بیش از ۲۹۸ هزار میلیونر بوده و در جایگاه سوم ثروتمندترین شهرهای جهان قرار گرفته است.

سیستم حمل‌ونقل عمومی بسیار کارآمد و پیشرفته از جمله مترو و قطار سریع‌السیر این شهر به راحتی قابل دسترسی است و این امر زندگی روزمره ساکنان را تسهیل می‌کند. با وجود تراکم بالای جمعیت، سطح جرم و جنایت در این شهر بسیار پایین است، همچنین مردم توکیو به پاکیزگی محیط عمومی اهمیت زیادی می‌دهند و خیابان‌ها و فضاهای عمومی تمیز و بدون زباله هستند. با وجود این ویژگی‌های مثبت، توکیو با چالش‌هایی ناشی از شهرنشینی سریع و صنعتی شدن روبه‌رو است که نیازمند توجه جدی هستند.

پیری جمعیت و کاهش نیروی کار

جمعیت ژاپن به‌تدریج در حال پیر شدن است و این موضوع منجر به کاهش جمعیت نیروی کار می‌شود. شهرنشینی موجب افزایش دسترسی به خدمات بهداشت و سلامت شده است، یک سیستم مراقبت بهداشتی جهانی در توکیو وجود دارد که درجه یک و مقرون‌به‌صرفه است و با امید به زندگی بالا در این شهر منعکس می‌شود، اما در عین حال هزینه‌های مسکن و زندگی در شهرها را نیز بالا رفته و تمایل به فرزندآوری را کاهش داده است. این عوامل موجب شده‌اند که نرخ زاد و ولد در ژاپن به‌ویژه در توکیو به‌شدت پایین بیاید.

جمعیت انبوه

توکیو برای تأمین نیروی کار، افراد را از شهرها و مناطق دیگر ژاپن جذب می‌کند و این امر موجب جمعیت بیش از حد در این شهر شده است. تراکم جمعیت در برخی مناطق توکیو به بیش از ۲۰ نفر در هر کیلومتر مربع می‌رسد و این شهر را به مکانی بسیار شلوغ تبدیل کرده است که مشکلات متعددی به همراه دارد. یکی از این مشکلات کمبود مسکن است؛ اگرچه هیچ‌کدام از شهروندان توکیو در زاغه‌ها زندگی نمی‌کنند، اما بسیاری از مردم مجبورند در مسکن عمومی چند طبقه با صدها تا هزاران شهروند دیگر شریک شوند.

در شهرهای شلوغ و آلوده، تحولی سبز در حال شکل‌گیری است که به بازگرداندن طبیعت به فضاهای شهری کمک می‌کند. جنگل‌های میکرو، که به‌عنوان نواحی کوچک و متراکم از درختان جنگلی تعریف می‌شوند، در شهرهایی از جمله لندن و لس‌آنجلس کاشته می‌شوند. این جنگل‌ها با استفاده از تکنیک جنگل‌کاری میاواکی که توسط پروفسور آکیرا میاواکی، متخصص گیاه‌شناسی ژاپنی، در دهه ۱۹۷۰ توسعه یافته است، ایجاد می‌شوند.

طبق گزارش سازمان ملل در سال ۲۰۲۰، بیش از ۴۲۰ میلیون هکتار جنگل از سال ۱۹۹۰ به دلایل مختلف از بین رفته است. با توجه به اینکه بیش از ۸۵ درصد جمعیت جهان در مناطق شهری زندگی می‌کنند، جنگل‌های میکرو فرصتی حیاتی برای مبارزه با تخریب جنگل‌ها فراهم می‌آورند. این جنگل‌ها می‌توانند در زمین‌هایی به مساحت نه متر مربع ایجاد شوند و تنها از گونه‌های بومی استفاده می‌کنند که به‌طور طبیعی در آن منطقه رشد می‌کنند. این جنگل‌ها تا ۱۰ برابر سریع‌تر از جنگل‌های تک‌گونه‌ای رشد می‌کنند و در مدت دو تا سه دهه به بلوغ می‌رسند.

از سال ۲۰۲۲، NGO Earthwatch Europe موفق به کاشت ۲۸۵ جنگل کوچک شده است که هر کدام شامل ۶۰۰ درخت هستند و می‌توانند بیش از ۵۰۰ گونه گیاهی و جانوری را در سه سال اول جذب کنند. NGO Earthwatch Europe یک سازمان غیر دولتی محیط زیستی است که هدف آن حمایت از تحقیقات علمی و حفاظت از محیط زیست از طریق همکاری و مشارکت داوطلبانه است. این سازمان بخشی از شبکه‌ای بین‌المللی است که به حفظ تنوع زیستی و یکپارچگی حیات روی زمین برای نسل‌های کنونی و آینده متعهد است.

این پروژه‌ها شامل مکان‌هایی مانند زمین‌های ورزشی و پارک‌ها در هارینگی شمال لندن هستند. همچنین برنامه‌ای به نام سوگی SUGi نیز ۲۳۰ جنگل جیبی را در ۵۲ شهر مختلف جهان از جمله تولوز فرانسه و مادرید اسپانیا ایجاد کرده است. جنگل‌های میکرو نه‌تنها کیفیت خاک، آب و هوا را در مناطق آلوده شهری بهبود می‌بخشند بلکه با ایجاد زیستگاه‌هایی برای حیات وحش مانند پرندگان و جوندگان، تنوع زیستی را افزایش می‌دهند. این جنگل‌ها همچنین با جذب باران‌های سنگین و کاهش دما، تأثیرات منفی تغییرات آب و هوایی را کاهش می‌دهند.

الیز ون میدلم، بنیان‌گذار SUGi، تأکید می‌کند که این جنگل‌ها تأثیرات مثبتی بر روحیه جامعه دارند. تعامل با طبیعت می‌تواند استرس را کاهش دهد و علائم مشکلات روانی مانند اضطراب یا افسردگی را بهبود ببخشد. همچنین این مکان‌ها به‌عنوان نقاط تعامل اجتماعی عمل می‌کنند و حس ارتباط انسانی را تقویت می‌کنند.

با وجود مزایای فراوان، چالش‌هایی نیز در کاشت این جنگل‌ها وجود دارد. آلودگی، دماهای بالا و خشکسالی ممکن است رشد ریشه‌ها را محدود کند و خطر بیماری را افزایش دهد. همچنین جلب حمایت جامعه برای کاشت جنگل‌های میکرو ضروری است. با توجه به این چالش‌ها، اگرچه مشکلاتی وجود دارد اما با گذشت زمان، جنگل‌های میکرو می‌توانند به کاهش آلودگی در شهرها کمک کنند و آن‌ها را به مکان‌های مطلوب‌تری برای زندگی تبدیل کنند.