طرفداری | لوئیس آرتیمه (Luis Artime) زاده دوم دسامبر 1938 در شهر پالمیرای آرژانتین است. او با قد 174 سانتی‌متری خود در پست مهاجم نوک بازی می‌کرد. پدر لوئیس، کارگر راه‌آهن و بازرس عمومی دیگ بخار بود و همواره در سفر بود. از این رو، شغل جوانی لوئیس نیز مرتبط با راه‌آهن و به عنوان کارگر فلزکار در کارگاه بود. نخستین آشنایی آرتیمه با فوتبال از توپی بود که در ایستگاه راه‌آهن توسط یکی از مسافران به سمتش پرت شد. او با همین توپ به فوتبال علاقمند شد و فوتبالش را در سطوح آماتور شروع کرد. اوسوالدو زوبلدیا توسط چند استعدادیاب خود با این بازیکن آشنا شد و او را در سال 1959 به تیم خود یعنی آتلانتا برد.
این بازیکن در ابتدای ورودش به باشگاه آتلانتا، در یک پانسیون زندگی می‌کرد. قرار بود تا این بازیکن در تیم دوم آتلانتا بازی کند اما نمایش درخشانش او را به تیم اصلی برد و آرتیمه در نخستین فصل بازی برای این تیم، آمار 14 بازی و 10 گل را به ثبت رساند. او در فصل دوم خود نیز یکی از بازیکنان فیکس و گلزن تیم بود و به 16 گل در 23 بازی رسید. فصل 1961 فوتبال آرژانتین که سومین فصل همکاری آرتیمه با آتلانتا بود، بهترین فرم فوتبالی این بازیکن را به ثبت رساند؛ جایی که آرتیمه با 25 گل خود در 30 بازی بالاترین سطح فوتبال آرژانتین، آقای گل این کشور شد و نامش را در فوتبال کشورش مطرح کرد. در سال 1962، ریورپلاته موفق شد تا ستاره نوظهور فوتبال آرژانتین را به خدمت گیرد. آرتیمه به فرم بسیار خوب خود در ریورپلاته نیز ادامه داد و آمارهای 26 بازی و 25 گل در فصل 1962، 23 بازی و 24 گل در فصل 1963، 24 بازی و 15 گل در فصل 1964 و هفت بازی و چهار گل در فصل 1965 را به دست آورد. این بازیکن در فصل 1963، آقای گل آرژانتین شد و شروع موفقی را با ریورپلاته داشت اما گلزنی‌هایش منجر به کسب عنوان قهرمانی لیگ برتر آرژانتین نشد. در پایان سال 1964، آرتیمه دچار مصدومیتی شد که بازی‌های زیادی را از او گرفت و این مهم منجر به جدایی‌اش از جمع سفید و سرخ‌های آرژانتینی شد.
مقصد بعدی آرتیمه، ایندیپندنته بود. مدیران ریورپلاته اعتقاد داشتند که آرتیمه توانایی بازی پس از دو مصدومیت متوالی را ندارد و از این رو، ایندیپندنته از این فرصت استفاده کرد و آقای گل دو دوره فوتبال آرژانتین را به خدمت گرفت. این انتقال با وجود مخالفت هم‌تیمی‌ها و تماشاگران ریورپلاته شکل گرفت و آرتیمه نیز با آقای گلی در آرژانتین و ثبت 24 گل در 33 بازی، ثابت کرد که هنوز فرم خوبی دارد. 34 بازی و 21 گل در فصل 1967 و 19 بازی و هشت گل در فصل 1968، حاصل دو فصل بعدی این بازیکن در ایندیپندنته بود. او در کوپا لیبرتادورس 1968 نیز درخشید و با ثبت هفت گل در 11 بازی، آقای گل این تورنمنت نیز شد. یکی از بهترین بازی‌های او در لیبرتادورس مربوط به هت‌تریک برابر میلیوناریوس کلمبیا بوده است. او در ادامه سال 1968 با 25 میلیون پزو راهی پالمیراس شد و آمار 11 گل در 16 بازی را ثبت کرد. درخشش ادامه‌دار آرتیمه در برزیل، آمار 19 گل در 23 بازی فصل 1969 را به همراه داشت. آرتیمه بار دیگر در میانه‌های سال تیمش را عوض کرد و این بار راهی ناسیونال اروگوئه شد.
این ماشین گلزنی آرژانتینی در اروگوئه نیز متوقف نشد و در دو فصل نخست خود، آمارهای 23 بازی و 24 گل در فصل 1969 و 30 بازی و 25 گل در فصل 1970 را ثبت کرد. قهرمانی کوپا لیبرتادورس 1971، موفقیت بزرگی در کارنامه پربار آرتیمه بود. این مهم با درخشش این بازیکن صورت گرفت. آرتیمه در لیبرتادورس این فصل به تیم سابقش یعنی پالمیراس در دو بازی رفت و برگشت سه گل زد و با گلزنی در فینال مسابقات، علاوه بر آقای گلی با 11 گل، قهرمانی این تورنمنت را نیز به دست آورد. سه گل آرتیمه در جام میان‌قاره‌ای برابر پاناتینایکوس، تیمش را به قهرمانی بین‌المللی رساند. 31 بازی و 29 گل، آمار بسیار خوب این مهاجم آرژانتینی در فصل 1971 بود. او در فصل 1972، به صورت قرضی راهی فلومیننزه برزیل شد تا بار دیگر در سرزمین قهوه بازی کند. 19 بازی و هفت گل، آمار خوب دیگری از این بازیکن در آمریکای جنوبی بود تا او پس از بازگشتی کوتاه به برزیل، به اروگوئه بازگردد. دو فصل بعدی آرتیمه در ناسیونال با آمارهای 19 بازی و 12 گل در فصل 1973 و دو بازی و یک گل در فصل 1974 همراه بود. این بازیکن پس از تجربه افتخارات مختلف با ناسیونال که شامل سه قهرمانی لیگ اروگوئه نیز می‌شد، در سال 1975 بازنشسته شد.
نخستین بازی ملی آرتیمه برای تیم ملی آرژانتین در سال 1961 برابر چکسلواکی بود که با گلزنی او نیز همراه شد. او پس از درخشش در مسابقات باشگاهی، خود را به لیست نهایی تیم ملی آرژانتین برای جام جهانی 1966 رساند. بریس سه امتیازی در نخستین بازی مرحله گروهی برابر اسپانیا، شروع خوبی برای آرتیمه و کشورش در انگلستان بود. او در ادامه مرحله گروهی، یک گل به سوئیس زد و به همراه کشورش راهی مرحله بعد رقابت‌ها شد اما انگلستان میزبان، اجازه پیش‌روی به آرتیمه و هم‌بازیانش را نداد. او پس از پنج گل در کوپا سودامریکانای 1967، دیگر در تیم ملی آرژانتین دیده نشد. آخرین بازی او در همین جام برابر اروگوئه به ثبت رسید تا این بازیکن با آمار 25 بازی ملی و 24 گل به ماجراجویی ملی خود خاتمه دهد.
از سری خاطرات فوتبالی
داریوس واسل؛ از استون ویلا و منچستر سیتی به سوی پرشیا
آن یونگ هوان؛ عامل حذف ایتالیا از جام جهانی و مهاجم خوش‌تیپ کره جنوبی
فرانچسکو موریرو؛ پسرک واکسی اینتر با سابقه بازی در کالیاری، رم و ناپولی
