فوتبالی که دیگر دل نمیبرد؛ افول در سایه حاشیهها
در روزهای اخیر، فوتبال ایران بیش از هر زمان دیگری نشانههای افول و نابسامانی را به نمایش گذاشته است؛ وضعیتی که بسیاری از کارشناسان از آن به عنوان «نابودی تدریجی فوتبال» یاد میکنند.
برترینها: در روزهای اخیر، فوتبال ایران بیش از هر زمان دیگری نشانههای افول و نابسامانی را به نمایش گذاشته است؛ وضعیتی که بسیاری از کارشناسان از آن به عنوان «نابودی تدریجی فوتبال» یاد میکنند. حاشیهها آنقدر پررنگ شدهاند که اصل فوتبال و جذابیتهای فنی آن کاملاً به حاشیه رفته است. از فحاشی خداداد عزیزی روی آنتن زنده تلویزیون که تعجب افکار عمومی را برانگیخت تا اظهارات جنجالی و بعضاً فوتبالیستستیزانه جواد خیابانی که بار دیگر فاصله رسانه ملی با بدنه فوتبال را آشکار کرد.
این اتفاقات تنها به رسانهها محدود نمیشود. درگیریهای بعد از دیدار استقلال و خیبر، تصاویر ناخوشایندی را رقم زد که بیش از هر چیز، نبود مدیریت و فرهنگسازی را فریاد میزد. ناهنجاریهای تکراری در دربی پایتخت نیز نشان داد که حتی مهمترین ویترین فوتبال ایران دیگر توان ایجاد هیجان سالم و غرورآفرین را ندارد و بیشتر به محلی برای تخلیه عصبانیت و بیاخلاقی تبدیل شده است.
از سوی دیگر، مشکلات زیرساختی به شکل دردناکی خودنمایی میکند. نبود زمینهای استاندارد، کیفیت پایین چمنها و شرایط نامناسب ورزشگاهها، فوتبال ایران را سالها از استانداردهای حرفهای دور کرده است. نتیجه همه این عوامل، کاهش چشمگیر محبوبیت فوتبال ملی و باشگاهی در میان مردم است؛ فوتبالی که زمانی مهمترین سرگرمی و عامل وحدت اجتماعی بود، امروز در حال از دست دادن پایگاه عمومی خود است و اگر چارهای اندیشیده نشود، آیندهای تیرهتر در انتظار آن خواهد بود.
