به گزارش مشرق،یکی از کاربران توئیتری نوشت:
سیاست خارجی ترامپ در دومین دوره ریاست‌جمهوری‌اش، تضادی آشکار در قبال اسرائیل دارد که بازتاب‌دهنده اولویت‌های ژئوپلیتیکی دیرپای آمریکا در خاورمیانه است.
ترامپ در مه ۲۰۲۵، در اقدامی معنادار از سفر به قدس اشغالی صرف‌نظر کرد و مستقیماً به عربستان، قطر و امارات رفت. هم‌زمان، تیم او مذاکراتی بی‌سابقه با جبهه سرسخت اسرائیل از جمله ایران، حماس و انصارالله آغاز کرد.
اما در مقابل، نه‌تنها هیچ مانعی برای تداوم جنگ اسرائیل در غزه ایجاد نکرد، بلکه صریحاً از طرح «مهاجرت داوطلبانه» فلسطینیان و تبدیل غزه به «تفرجگاه ساحلی» حمایت کرد.
این سیاست دوگانه نشان می‌دهد که واشنگتن همچنان فلسطین را حوزه آزادی عمل اسرائیل می‌داند، جایی که حتی شدیدترین اقدامات نظامی نیز با رضایت یا سکوت آمریکا همراه است.
الگوی تکرارشونده؛ کنترل منطقه‌ای، آزادی در فلسطین
مرور تاریخی روابط آمریکا و اسرائیل از ۱۹۴۸ تا امروز، تکرار یک الگوی مشابه را آشکار می‌کند: آمریکا تنها زمانی اسرائیل را مهار می‌کند که اقدامات آن با منافع کلان واشنگتن در منطقه تضاد داشته باشد.
از بحران سوئز در ۱۹۵۶، تا منع پاسخ اسرائیل به حملات عراق در جنگ خلیج فارس، تا توافق هسته‌ای اوباما با ایران، آمریکا همواره در مواجهه با ملاحظات منطقه‌ای خود، اسرائیل را عقب رانده است. اما در مسئله فلسطین، هیچ‌گاه محدودیت جدی اعمال نکرده است.
نه شهرک‌سازی متوقف شد، نه اشغال‌گری. ترامپ در دوره اول با انتقال سفارت به قدس، به‌رسمیت شناختن الحاق جولان و خروج از برجام، نقطه اوج این همسویی بود.
اما در دوره دوم، او به همان الگوی سنتی بازگشته، با این تفاوت خطرناک که حمایت از پروژه «نکبت دوم» حالا دیگر علنی، رسمی و بی‌پرده شده است.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
