طرفداری | دنیل برتونی (Daniel Bertoni) زاده 14 مارس 1955 در شهر باهیا بلانکای آرژانتین است. او در پست‌های وینگر راست و مهاجم دوم بازی می‌کند. دنیل در خانواده‌ای با اصالت ایتالیایی متولد شد و در کودکی به منطقه کیلمس در بوینوس آیرس نقل مکان کرد. پدر دنیل، شیرفروش و راننده کامیون بود و به همین ترتیب، فرزندانش را بزرگ کرد. دنیل فوتبال را از در تیم‌های پایه کیلمس شروع کرد؛ الگوی او در فوتبال، رائول برنائو، وینگر معروف باشگاه ایندیپندنته بود. او در سال 1972 به تیم اصلی کیلمس منتقل شد و موفق به ثبت 31 بازی و 12 گل در فصل 1972 شد. او در سال 1973 راهی ایندیپندنته شد و در نخستین بازی برابر ولزسارسفیلد قرار گرفت. او در فصل نخست حضورش در این باشگاه، قهرمانی در لیبرتادورس را تجربه کرد. دنیل در دیدار فینال برابر کولوکولو، 120 دقیقه بازی کرد. در ادامه راه، او عضوی مهم در قهرمانی جام میان‌قاره‌ای و پیروزی برابر یوونتوس بود. او در این فصل، آمار 40 بازی و هشت گل را به ثبت رساند.
در فصل 1974، ایندیپندنته و برتونی به دومین قهرمانی پیاپی خود در لیبرتادورس رسیدند و این بازیکن در این راه، دو گل به هوراکان و پنارول زد. آمار برتونی در مجموع این فصل، 46 بازی و 22 گل بود. او در فصل 1975، سومین قهرمانی در لیبرتادورس را با گلزنی در دو دیدار از سه فینال این تورنمنت، جشن گرفت و به آمار کلی 40 بازی و 15 گل رسید. این بازیکن، دو فصل دیگر در ایندیپندنته حضور داشت و پس از ثبت آمارهای 49 بازی و 14 گل در فصل 1976 و 34 بازی و 22 گل در فصل 1977، قهرمانی در لیگ برتر آرژانتین را به افتخاراتش اضافه کرد. ماجراجویی‌های جدیدی در فوتبال برتونی در سال 1978 ایجاد شد. او مورد توجه باشگاه سویا در اسپانیا قرار گرفت و با 70 میلیون پزوتا به این باشگاه منتقل شد. خرید برتونی، گران‌قیمت‌ترین خرید سویا در آن زمان بود. نخستین بازی این بازیکن برای باشگاه جدیدش، هفته نخست لالیگا برابر لاس پالماس بود. او در فصل نخست حضورش در اسپانیا، آمار 25 بازی و هشت گل را به ثبت رساند؛ مهم‌ترین گل فصل برتونی، گلی بود که در هفته 33 برابر رئال مادرید زد.
در فصل دوم همکاری با سویا، او بار دیگر دروازه رئال مادرید را در کوپادل‌ری باز کرد اما تنها گل برتونی در دیدار برگشت نیمه نهایی این تورنمنت، کمکی به فینالیست‌شدن تیمش نکرد. او در لالیگا نیز عملکرد فردی موفقی را داشت و با بریس برابر سوسیه داد و اتلتیک بیلبائو، به همراه گلزنی برابر بارسلونا، 38 بازی، 18 گل و یک پاس گل را به ثبت رساند. در شرایطی که در سال 1981، ورود بازیکنان خارجی به فوتبال ایتالیا، پس از مدتی ممنوعیت حضورشان، آزاد شده بود، برتونی یکی از بازیکنان مدنظر فیورنتینا برای تقویت کانال‌های کناری بود. برتونی یکی از خریدهای خارجی رانیری پونتلو، ریاست وقت باشگاه فیورنتینا برای عملکرد بهتر در ایتالیا بود. نخستین بازی این بازیکن برای بنفش‌ها، دیدار برابر پروجا در هفته نخست سری‌آ بود. او در هفته سوم و دیدار برابر کاتانزارو، با ضربه آزاد زیبای خود، دروازه حریف را باز کرد تا شروع بسیار خوبی را در فلورانس داشته باشد. برتونی در ادامه فصل، دروازه تیم‌های آولینو، اینتر و رم در لیگ و چزنا در جام حذفی را باز کرد و به آمار 31 بازی و پنج گل رسید.
در فصل 82-1981، برتونی در قواره‌های ستاره باشگاه فیورنتینا بود زیرا علاوه بر بریس برابر اینتر که پیروزی را برای بنفش‌پوشان فلورانس به همراه داشت، دروازه ناپولی، جنوا و چند باشگاه دیگر را باز کرد و به آمار 36 بازی و 10 گل رسید. گل‌های برتونی، اغلب تأثیرگذاری امتیازی داشتند و به عملکرد تیمش کمک بسیاری کردند. اگرچه فصل 83-1982 با دوری چندماهه برتونی از میادین به دلیل ابتلا به هپاتیت همراه بود اما این بازیکن در جام یوفا برابر کرایووای رومانی گلزنی کرد و در مجموع، آمار 23 بازی و شش گل را ثبت کرد. او یک فصل دیگر در فیورنتینا باقی ماند و به آمار 32 بازی، 10 گل و یک پاس گل رسید. این بازیکن در سال 1984، تصمیم گرفت تا به ماجراجویی هم‌وطنش در ناپولی اضافه شود و با این باشگاه، قراردادی به ارزشی معادل با 284 هزار یورو، امضا کند. گلزنی در نخستین بازی برابر هلاس ورونا، شروع خوبی برای این بازیکن بود. برتونی هم‌چنان گربه سیاه اینتر بود و در بازی برابر این باشگاه، بریس کرد. گلزنی برابر رم در دو بازی رفت و برگشت، به همراه دو تک‌گل سه امتیازی برابر کرمونزه و آتالانتا، حاصل عملکرد برتونی در فصل نخست همکاری با ناپولی بود که به آمار 34 بازی، 15 گل و دو پاس گل منتهی شد. گلزنی در جام حذفی ایتالیا برابر فیورنتینا، از سکانس‌های احساس این بازیکن در این فصل بود. او در فصل دوم خود در ناپولی، آمار 29 بازی، سه گل و دو پاس گل را ثبت کرد. برتونی در سال 1986 به اودینزه منتقل شد و در یک فصل حساس برای بقا در سری‌آ، تنها یک گل در 20 بازی زد. قعرنشینی و سقوط اودینزه، به معنی پایان ماجراجویی برتونی در فوتبال بود و این بازیکن در سال 1987، بازنشسته شد.
عملکرد برتونی در یک دیدار دوستانه میان باشگاه کیلمس و تیم ملی جوانان آرژانتین، مقدمات ورودش به این رده سنی از مسابقات ملی شد. نخستین بازی ملی او برای رده بزرگسالان، دیدار برابر شیلی در سال 1974 بود. ادامه حضور او در مسابقات ملی شامل هت‌تریک برابر مجارستان، بریس برابر لهستان و گلزنی برابر ایران و انگلستان می‌شد. همین عملکرد باعث شد تا برتونی به لیست تیم ملی آرژانتین برای جام جهانی 1978، اضافه شود. او در نخستین مسابقه جام برابر مجارستان گلزنی کرد و کشورش را با همین گل، پیروز بازی کرد. او در ادامه یک پاس گل در دیدار برابر لهستان و دو پاس گل در دیدار برابر پرو داد تا نقش مهمی در فینالیست‌شدن آرژانتین داشته باشد. او در دیدار فینال برابر هلند که به وقت‌های اضافی رسید، گل سوم کشورش را به ثمر رساند تا امیدهای تیم حریف برای بازگشت به بازی را نابود کرده و قهرمانی کشورش را تضمین کند. جام قهرمانی جهان، آورده این تورنمنت برای برتونی بود. او در جام جهانی 1982 نیز حضور داشت و در پنج بازی خود، موفق به گلزنی مجدد برابر مجارستان و باز کردن دروازه السالوادور شد. پس از شکست برابر برزیل در دیدار انتهایی آرژانتین در این تورنمنت، برتونی دیگر در رده ملی دیده نشد. 25 بازی، 11 گل و سه پاس گل در کارنامه ملی این بازیکن ثبت شده است. لقب او در دوران بازی، «اِل پونترو» به معنی «تک تیرانداز» بود که اشاره به شوت‌های ناگهانی و ضربات ایستگاهی‌اش داشت.
