به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، از لحظه دیدن تیتر خبر درگذشت بهرام بیضایی از یگانهترین نامهای عرصه سینما و تئاتر ایران، علاقهمندی به فرهنگ و هنر ایران وجود ندارد، که آه نکشیده باشد. بهرام بیضایی، پنجم دیماه، در سالروز تولدش، در ۸۷ سالگی، در آمریکا درگذشت. آن هم در حالی که، ۱۵ سال اخیر را، به اجبار، بیرون از وطن گذراند. او چند سال پیش در سالروز تولدش گفته بود: «دهها فیلم نساختهام، تنها ۹ فیلم بلند و سه فیلم کوتاه ساختهام، هر چند برای ساخت همین فیلمها هم تلاش بسیاری کردهام. میخواستم از کارهایی که نکردهام، بگویم اما آنقدر طولانی است که نه وقت و نه حوصله من و شما مجال پردختن به آن را نمیدهد و من هم قصد ندارم حرفهایم رنگ گلایه به خود بگیرد.» بهروز غریبپور، علی مسعودینیا، حسین کیانی و فارِس باقری برای خبرآنلاین از «بهرام بیضایی» نوشتند.
بهروز غریبپور در بخش دیگری از یادداشتش، چنین نوشت: «زمانی در رثای او گفتهام که بهرام بیضایی، همچون تخت جمشید است، بزرگ است و ماندگار حتی اگر معماریاش نپسندید، اکنون بغضم ترکیده است و اشکم فرومیریزد و به یاد میآورم که محبتهای او را در به روی صحنه آوردن نمایش «یزدگرد سوم»، و «باشو غریبهی کوچک» جبران کردم....»
علی مسعودینیا، همچنین از این نوشت که «سکوت و بیکاری و حبس و تهدید و تبعید» سهم کسی شد که: «هنوز روایتش از واقعهی عاشورا در «روز واقعه» درخشانترین و عمیقترین و پرمغزترین فیلمنامهی مذهبی تاریخ سینمای ماست. هر بار نگذاشتند کار کند به روشی که خودش میخواست، چشمپوشی کرد و از راهی دیگر به تعهدش جامهی عمل پوشاند: با نوشتن، آموزش دادن، تدوین کردن، پژوهش.»
حسین کیانی در بخش دیگری از یادداشتش چنین آورد: «با توجه به شناختی که همگان از این استادِ کهنهکار نمایش و فیلم داشتند، چیزی به جز اینها: «برای غنای دروس دانشگاهی رشتهی نمایش میباید چندین واحد درسی به شناخت نگرش منحصربهفرد بیضایی و نیز آثار او اختصاص داده شود و هر چه زودتر بنیادِ فرهنگی بهرام بیضایی به شکلی اصولی و آکادمیک تشکیل شود»، روان او را شاد و آرام نخواهد کرد. وگرنه به سوگ نشستن و مرثیهسُرایی چیزی نیست که میراث او را برای فرهنگ ایران و ایرانی حفظ و نگهداری کند.»
فارِس باقری، همچنین نوشت: «بهرام بیضایی مظهر پاکیزگی و اخلاق و خرد بود و سعی داشت در خانۀ خود بزید؛ اما هزار افسوس که بسیار کسان او را از این خانه ترساندند و ناچار کوچاندند. بهرام بیضایی یکی از بهترین و برگزیدهترین هنرمندان ایرانی است که در غربت وطن چشم به راه خانه از دنیا رفت. به قول خودش: «نه آرزو و نه هرگز خیال بیرون از ایران زیستن، داشتم. زندگی مرا با خود برد تا نشانم بدهد که ناچار نیستم همه عُمرم را چون محکوم مادرزاد سر کُنم!»
۲۴۲۲۴۲
