حواشی آرمین سهرابیان تمامی ندارد؛ تتوی جنجالی کم بود فیلم پرحاشیه هم اضافه شد
اخیراً فیلمی از آرمین سهرابیان، مدافع جنجالی و پرحاشیه تیم فوتبال استقلال، منتشر شده که انتشار این فیلم واکنشهای زیادی را به همراه داشت. فیلمی که با هنجارهای جامعه در تضاد بود. انتشار این فیلم از سوی یک ورزشکار حرفهای حتی محل سوال و ایراد است و جای پرسشهای زیادی دارد. سهرابیان که پیشتر عکس تتوی روی پایش هم حواشی را به همراه داشت، همچنان روی لبه حواشی گام برمیدارد و حواشی پیرامون او واکنش منفی هواداران را در پی داشته است.
هرچند پس از انتشار این فیلم سهرابیان تلاش کرد با انتشار متنی در صفحه شخصیاش از تبعات این موضوع کم کند و مدعی شد این فیلم برای گذشته بود و شخص دیگری برای خراب کردن وجههاش و به دلایل شخصی اقدام به انتشار آن کرده است، اما با این وجود هم خدشهای به اصل ماجرا وارد نمیشود.

البته این تمام ماجرای این مدافع جنجالی نیست، سهرابیان که مقصر اصلی مصدومیت شدید پادووانی و معلولیت این بازیکن بود، پس از آن به حاشیه رانده شد و با جدایی از استقلال در همان فصل به نساجی مازندران پیوست، هرچند این دوری خیلی طولانی نشد و وی دوباره برای فصل پیش رو به جمع آبیپوشان پایتخت پیوست.
یکی دیگر از نمونههای حاشیهای این بازیکن جنجالی ماجرای تتوی عجیب وی رو پایش بود. اتفاقی که همان زمان هم جنجال زیادی به پا کرد و پای کمیتههای اخلاق و انضباطی فدراسیون فوتبال را هم پیش کشید.

مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال، به شدت نسبت به این تتو واکنش نشان داد و آن را «شبیه شیطان» توصیف کرد. کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال ایران نیز حکم به جریمه ۶ میلیارد ریالی و ۶ ماه محرومیت تعلیقی او داد.
اما ماجرای تتوی سهرابیان صرفاً یک حاشیه ساده نبوده؛ بلکه به دلیل بار فرهنگی و معنایی و واکنشهای اخلاقی و اجتماعی شدیدی که به همراه داشت نیازمند واکاوی از منظر اجتماعی و روانشناسی نیز هست؛ هر چند او تلاش کرد با توضیح دادن پشتصحنه تتوی خود فضا را آرام کند، اما از بار منفی اقدامی که انجام داده بود کم نکرد.
تا زمانی که فوتبال ایران ساختار آموزشی و فرهنگی حرفهای نداشته باشد نمیتوان از چنین بازیکنانی انتظار الگوسازی داشت. در چنین شرایطی، نقش کمیتههای فرهنگی و رسانهای باشگاهها حیاتی است تا با آموزش، مشاوره و سیاستهای پیشگیرانه، مسیر رفتاری بازیکنان را هدایت کنند و مانع از تکرار حاشیههایی شوند که به وجهه باشگاه و فوتبال کشور لطمه میزند. به نظر میرسد کمیتههای فرهنگی باشگاهها در چنین بزنگاههایی باید ورود کنند و با فرهنگسازی مانع از گسترش الگوسازی غلط برای نسل جوانی که این بازیکنان الگوهایشان هستند، شود.
باوجود تمام این مسائل، استقلال در فصل جاری با اصرار مدیران تصمیم گرفت سهرابیان را جذب کند؛ تصمیمی که اگرچه از نظر فنی قابل توجیه باشد، اما از نظر مدیریت بحران نیازمند مراقبت ویژه است. اکنون توپ در زمین علی تاجرنیا، سرپرست مدیرعاملی باشگاه، است. اینکه او بتواند این حواشی را مدیریت کرده و از تکرار اتفاقات مشابه جلوگیری کند، نهتنها آینده سهرابیان بلکه نظم و انضباط کل باشگاه را تحتتأثیر قرار خواهد داد.
اکنون نگاهها به مدیریت باشگاه استقلال، بهویژه علی تاجرنیا، دوخته شده است. این موضوع میتواند آزمون بزرگی برای او، به عنوان نفر اصلی باشگاه و مدیریت آبیپوشان باشد تا مشخص شود برنامه این باشگاه برای کنترل حواشی و حفظ نظم انضباطی چیست و آیا این اتفاقات پایان خواهد یافت یا خیر. به نظر میرسد باشگاه باید یک بار برای همیشه به این اتفاقات ناگوار پایان دهد و با برخوردی جدی مسیر را برای سایر بازیکنان برای تکرار چنین حواشی ببندد. چشم هواداران اکنون تنها به یک چیز دوخته شده است: برخورد قاطع، بدون تعارف و بدون مصلحتاندیشی.
انتهای پیام/
پیشنهادی باخبر




