طرفداری | استیو کلیسانین (Steve Klisanin) زاده 17 می 1929 در شهر مک کیزپورت ایالت پنسیلوانیا در آمریکا است. او فرزند جان کلیسانین و لوبا یانوتیچ، مهاجرانی از کشور کرواسی در خاک آمریکا است. استعداد ورزش، چیزی بود که استیو را از کودکی تا جوانی، از سایر همسالانش متمایز میکرد. او در دوران تحصیل خود در مدرسه و دبیرستان، ورزشکاری سرآمد در رشتههای دو و میدانی، بسکتبال و فوتبال آمریکایی بود و مورد علاقه مربیان ورزش آنجا قرار داشت. او پس از اتمام دبیرستان در سال 1946، عازم نیروی دریایی آمریکا شد و به عنوان سرباز وظیفه به کشورش خدمت کرد. اشتیاق به ورزش در نیروی دریایی نیز استیو را رها نکرد تا او در تیم وزنهبرداری نیروهای دریایی، مسابقه دهد. پس از ترخیص از نیروی دریایی، کلیسانین در دبیرستان کیسکی پرپ، تحصیلاتش را ادامه داد و به بازوبند کاپیتانی تیم فوتبال آمریکایی آن رسید.
درخشش در تیم فوتبال باعث شد تا کلیسانین، بورسیه دانشگاه دوک را دریافت کرده و کاپیتان تیم فوتبال آمریکایی این دانشگاه در مسابقات کالج شود. استیو که در پست سنتر درخشیده بود، در دانشگاه دوک، پست کوارتربک را نیز به خوبی سنتر بازی میکرد اما تغییر دانشگاه، باعث شد تا او بر روی درسش متمرکز شود. ثبتنام در دانشگاه نیومکزیکو، استیو را از فوتبال دور و به درس خواندن نزدیک کرد. او توانست تا پس از مدتی به مدرک لیسانس زمینشناسی از این دانشگاه رسیده و پس از آن، با حضور در مسابقات وزنهبرداری، اشتراک خود را با ورزش، حفظ کند. عمل اورژانسی آپاندیس در سال 1952 باعث شد تا کلیسانین، مجبور به دوری از ورزش شده و کاهش وزنی در حدود 35 پوند را تجربه کند. او آرام آرام، خود را به تمرینات وزنهبرداری بازگرداند و در این دوران، از لیفتهای بالاتنه، برای آمادگی جسمانی خود، استفاده میکرد. او در سال 1954، بار دیگر به نیروی دریایی ایالات متحده ملحق شد و همزمان با مأموریتهایش در خارج از آمریکا، تمرینات ورزشی خود را رها نمیکرد.
کلیسانین، از سال 1948، تصمیم گرفته بود تا بدن آماده خود را در مسابقات بدنسازی، بیازماید. نخستین تجربیات او در این حرفه با رتبه نخستش در مسابقاتی همچون آقای پیتسبورگ، آقای آلگنی و آقای پنسیلوانیا در سال 1949، شکل گرفت. او در سال 1950، چالش سختی را در آقای آمریکا AAU پشت سر گذاشت و توانست تا در میان بزرگان همعصر خود، رتبه دهم را به دست بیاورد. او در بخش جوانان این رقابتها نیز حضور داشت و به رتبه سوم آن رسید. قهرمانی در مسابقات آقای جنوب غربی AAU، نام کلیسانین را در بدنسازی، بیش از پیش مطرح کرد. او در سال 1953، پس از قهرمانی در بخش جوانان آقای آمریکا، در رقابت با بدنسازهای معتبری همچون بیل پرل و اروین کوشفسکی، رتبه چهارم بخش بزرگسالان همین آوردگاه را به دست آورد. در ادامه، تغییرات سیستم گزینش آقای آمریکا AAU باعث شد تا شانس کلیسانین برای قهرمانی در این آوردگاه، بیشتر از قبل شود. مدیران آقای آمریکا، تصمیم داشتند تا بر اساس مسابقات مشابه بخش بانوان، ملاکهای دیگری به جز زیبایی بدن و چهره را در انتخاب قهرمان، درنظر بگیرند. بررسی شخصیت، کاریزما، تحصیلات و سابقه ورزشی شرکتکنندگان، از پارامترهای جدید آقای آمریکا بود که باعث شد تا کلیسانین، رتبه نخست این آوردگاه را در سال 1955 به دست بیاورد.
در سال 1956، افتخار دیگری در کارنامه ورزشی کلیسانین ثبت شد زیرا او توانست تا پس از کسب رتبه نخست کلاس بلندقد یونیورس AAU، رتبه نخست ردهبندی کلی این رقابتها را نیز به دست آورده و قهرمان آن شود. او همزمان با بدنسازی، در مسابقات بدنسازی نیز حضور داشت و به قهرمانی در مسابقات انجمنی کوهستان آلگنی، کوهستان راکی، نیومکزیکو، ویرجینیا و دره دلاوِر رسید. او در سالهای 1953 و 1954، پس از قهرمانی در مسابقات نیمه سنگینوزن قهرمانی ملی، در تیم وزنهبرداری آل آمریکن قرار گرفت. 122 کیلوگرم در پرس سینه، 119 کیلوگرم در حرکت یکضرب و 155 کیلوگرم در حرکت دوضرب، از جمله رکوردهای کلیسانین در مسابقات وزنهبرداری بود. او در سال 1957، پس از پایان کامل حضورش در عرصههای ورزشی، از نیروی دریایی آمریکا نیز به صورت کامل مرخص شد. کلیسانین در سال 1959، شانس خود را در هنر هفتم امتحان کرد و نقش «مرد گونایی» را در فیلم سینمایی «زنی وحشی از وونگو»، ایفا کرد. او در 9 می 2005، در سن 75 سالگی، دار فانی را وداع گفت و در پارک یادبود فارست لان در سایپرس کالیفرنیا، آرمید.
