ابوالفضل پورعرب: رقص اگر خوب بود که قدیمی‌های سینما رقاص‌های خوبی هم بودند

ابوالفضل پورعرب با بیان این‌که این روز‌ها مشغول مداوای پایم هستم، در این باره که مدتی است که پیشکسوتان ما در سینما زیاد به پروژه‌ها دعوت نمی‌شوند، دلیل آن چیست؟ گفت: در مورد همکاران اطلاع ندارم، من دعوت می‌شوم، اما خودم به خاطر مداوای پایم نمی‌روم. در واقع کارگردانی می‌کنم. سینما هم نمی‌روم و کار‌های سینمایی را در خانه و از طریق کانال‌های یوتیوب و... می‌بینم.

سینمای ما ادب داشت

پیشکسوت سینما و تلویزیون درباره حال این روز‌های سینمای ایران افزود: برای فرد بیماری که در خانه است، یکی از تفریح‌ها که بتواند خستگی‌اش را با آن درمان کند، سینماست. سینمایی که حرف‌های ناپسند در آنها اگرچه به طور غیر مستقیم زده می‌شود، سینمای قشنگی نیست. سینمایی که ما به نسل دیگر سپردیم، سینمایی نیست که شاهد آن هستیم. سینمای ما ادب داشت.

او درباره تعریف از سلبریتی‌ها در زمان گذشته و حال گفت: نمی‌دانم، اما دوست دارم بدانم چه کسی اینها را وارد می‌کند.

کارگردانی می‌کنم

پورعرب اظهار داشت: ما اثر بد در میان آثار سینمایی نداریم. باید ببینیم چه کسی قرار است این کار‌ها را ببیند. نمی‌توانیم بگوییم که همه کار‌ها بد هستند، اما اندازه سینما با کادر تلویزیون و کار‌هایی که می‌بینیم فرق می‌کند. سینمایی که به نسل بعدی خودمان سپردیم این نبود. من سینما نمی‌روم و فیلم‌هایی که بازی می‌کنم، به صورت گزیده انتخاب می‌کنم و اکنون که پایم آسیب دیده کارگردانی می‌کنم.

او گفت: دفتر کسی هم برای بازی نمی‌روم. تنها یک دفتر سینمایی می‌روم آن هم به خاطر این است که ۳۰ سال است همدیگر را می‌شناسیم. «های کپی» را با هم کار کردیم و امیدوارم فیلمم را بسازم و آن موقع راجع به سینما با هم صحبت کنیم. باید دید مردم کدام سینما را انتخاب می‌کنند. تئاتر هم همین است. نه این که بگویم کار‌های بدی هستند. باید بگذاریم مردم قیاس کنند.

پورعرب اظهار داشت: نمی‌شود که آقایان برقصند و خانم‌ها دست بزنند. برای ما بازیگران که سال‌های زیادی در این سینما کار کردیم، این رفتار‌ها زشت است. کاری به دین و مذهب ندارم، اما برای ما به عنوان یک شخصیت یا کاراکتر چرا باید شاهد چنین حرکت‌هایی باشیم؟ آن هم در ژانر خودش خوب است ولی نه این که همه فیلم‌هایمان بشود رقص. اگر خوب بود که قدیمی‌ها در زمان خودشان رقاص‌های خوبی هم بودند. ما ادای آنها را درمی‌آوریم. لابلای اینها حرف‌هایی هم زده می‌شود که خوشایند کسی باشد. این تضاد‌ها خیلی نابخشودنی است.

او ادامه داد: آدم وقتی حرفی را می‌زند یا به آن اعتقاد دارد یا ندارد. نه این‌که صرفا برای پول کارهایمان بفروشد. در نهایت، هنرپیشه است که باید پاسخگو باشد. تهیه‌کننده که پول را برمی‌دارد. بازیگر بازی می‌کند، چون مکافات است. خیلی از بازیگران از روی ناچاری بازی می‌کنند. فکر نکنید از روی خوشحالی می‌رقصند. کسی مثل رضا عطاران که کار کمدی و موزیکال را می‌شناسد و تحصیلکرده این کار است. وقتی کارهایش تکراری می‌شود، مجبور می‌شود این نقش‌ها را بازی کند.

سینمای امروز، سینمای ایده‌آل ما نیست

پورعرب گفت: بازیگر در بازی خود رقص می‌کند، اما در دل خود خیلی مشکلات دارد و سینما هم خودش ناراحت است. باید بازیگران را دریابیم. این سینما، سینمای ایده‌آل ما نیست. سینمای زمان ما، انسانیت یاد می‌داد حال به هر زبانی. باید به حال این سینما گریست که من هم دارم کار می‌کنم، اما همه چیز در این سینما قائم موشک است. امیدوارم این ماجرا خوب شود.