به گزارش همشهری آنلاین، ماجرا از این قرار است که به‌دلیل کمبود شدید گندم، در آن روزها از هر نوع غله‌ای که امکان پخت داشت، برای تولید نان استفاده می‌شد و درنتیجه نانوایی‌ها نانی سفت و شبیه آجر می‌پختند. این نوع نان‌ها به نان سیلو و نان آجری معروف شد و در روزگار قحطی، مردم هم تمایلی به خوردن آن نداشتند. از همان موقع «نان کسی را آجرکردن» به موقعیتی گفته می‌شود که کسب‌وکار فردی از رونق بیفتد و کساد شود.
ریشه ضرب‌المثل «نان کسی را آجرکردن» به سیلوی نازی‌آباد برمی‌گردد و از قحطی تهران در جریان جنگ جهانی دوم حکایت دارد.
