طرفداری | لیام بردی (Liam Brady) زاده 13 فوریه 1956 در شهر دوبلین ایرلند است. او در پست‌های هافبک مرکزی، هافبک نفوذی و هافبک راست بازی می‌کرد. لیام در خانواده‌ای کاملاً فوتبالی به دنیا آمد زیرا علاوه بر پدر و برادرش، عمویش نیز یک فوتبالیست حرفه‌ای بود. او نیز همانند دیگر ایرلندی‌ها، در ابتدا فوتبال گالیک بازی می‌کرد و پس از تجربه این سبک به فوتبال روتین و انگلیسی منتقل شد. او در سن 15 سالگی به لندن نقل مکان کرد و با حضورش در آکادمی آرسنال، تصمیم گرفت تا به یک فوتبالیست حرفه‌ای تبدیل شده و پا جای پای خویشاوندانش بگذارد. پس از دو سال حضور در تیم‌های پایه، لیام در سال 1973، یعنی در سن 17 سالگی به تیم بزرگسالان آرسنال منتقل شد. مدیریت وقت آرسنال، علاقه زیادی به جوان‌گرایی در تیمش داشت و روی لیام، حساب ویژه‌ای را باز کرده بود.
نخستین بازی این بازیکن برای تیم اصلی آرسنال، دیدار هفته 10 لیگ برتر انگلستان برابر بیرمنگام بود. او در هفته 33 و دیدار برابر کوئینزپارک رنجرز، نخستین گلش در فوتبال حرفه‌ای را به ثمر رساند و با آمار 14 بازی و یک گل، فصل نخستش در آرسنال را به پایان رساند. بردی در فصل 75-1974، بازیکنی مهم در ترکیب ثابت آرسنال شد و توانست تا با گلزنی برابر وستهم، لیورپول و میدلزبورو در لیگ، با 39 بازی و چهار گل، فصل را به انتها برساند. این بازیکن که به دلیل علاقه شدیدش به غذای معروف انگلیسی‌ها یعنی «فیش اند چیپس»، لقب «چیپی» را دریافت کرده بود، در دو فصل بعدی همکاری خود با آرسنال، 44 بازی، پنج گل و یک پاس گل در فصل 76-1975 و 46 بازی، پنج گل و سه پاس گل در فصل 77-1976 را به ثبت رساند. گلزنی در دو بازی رفت و برگشت برابر منچستر یونایتد در فصل 77-1976، از بازی‌های مهم بردی در این دو فصل بود. فصل 78-1977، با عملکرد بسیار خوب و گلزنی بردی برابر دو تیم شهر منچستر یعنی یونایتد و سیتی در لیگ کاپ همراه بود. او در مسابقات لیگ نیز دست از سر یونایتد برنداشت و با گلزنی برابر این باشگاه و آمار 55 بازی، 13 گل و هفت پاس گل، این فصل را به پایان رساند.
یکی از خاطرات هواداران آرسنال در فصل 79-1978 با این بازیکن، شوت قوس‌دارش در هفته 21 لیگ بود که به زیبایی، وارد دروازه تاتنهام شد؛ لیام به جز این مسابقه، با بریس برابر لیدز، بریستول و اورتون، آمار کلی خود در فصل را قوی‌تر کرد و به 52 بازی، 17 گل و 18 پاس گل رساند. او در این فصل، نخستین قهرمانی فوتبالش را در جام حذفی تجربه کرد و در این راه، به دو گل و پنج پاس گل که شامل یک پاس گل در فینال برابر منچستر یونایتد می‌شد، رسید. دیگر آورده فصل بردی، بازی در جام یوفا را نیز برای نخستین بار تجربه کرد و به لوکوموتیو لایپزیگ و هایدوک اشپیلت گل زد. این بازیکن که در اوج دوران فوتبال خود قرار داشت، در فصل 80-1979، تا فینال جام برندگان اروپا پیش‌روی کرد اما شکست آرسنال از والنسیا، رویاهای قهرمانی اروپایی را در لیام، از بین برد. 58 بازی، 14 گل و هفت پاس گل در این فصل به کارنامه بردی اضافه شد. عملکرد خوب این بازیکن در مسابقات اروپایی و فوتبال داخلی انگلستان با بازگشایی درهای ورود به سری‌آ، برای بازیکنان غیر ایتالیایی، هم‌زمان شد. مالک وقت باشگاه یوونتوس، جیجی پروناجه، علاقه زیادی به انتقال بازیکنان و ورزشکاران که در انگلستان بودند، داشت و از این رو، لیام بردی را به یکی از اهداف نقل و انتقالات تیمش در تابستان 1980 تبدیل کرد.
این بازیکن با مبلغی در حدود 500 هزار پوند راهی یوونتوس شد تا نخستین بازیکن خارجی این باشگاه، پس از لغو قانون ممنوعیت حضور بازیکنان خارجی باشد. انتقال بردی به یوونتوس، برای هواداران آرسنال، بسیار شوکه‌کننده بود زیرا آن‌ها انتظار جدایی ستاره تیمشان را نداشتند. در بدو ورود این ایرلندی به تورین، استقبال بسیار شدیدی توسط هواداران یووه از او به عمل آمد؛ اتفاقی که چندان برای بردی، قابل حدس نبود. نخستین بازی بردی برای یوونتوس در هفته نخست سری‌آ برابر کالیاری به ثبت رسید. این بازیکن، خیلی زود در یوونتوس جا افتاد و با هشت گل در قهرمانی سری‌آ، نقش مهمی داشت؛ او در این فصل، دروازه اینتر و چند باشگاه دیگر را باز کرد و به یک بریس برابر بولونیا نیز رسید. 39 بازی و 9 گل، حاصل این فصل لیام در تورین بود. او در فصل 82-1981 که به دومین قهرمانی پیاپی‌اش در سری‌آ منتهی شد، گل حساسی را در هفته 27 برابر اینتر زد که به تنها گل بازی تبدیل شد و یوونتوس را به سه امتیازی مهم رساند. 37 بازی، شش گل و دو پاس گل در این فصل به کارنامه لیام اضافه شد. یوونتوس که سهمیه بازیکنان خارجی خود در فصل 83-1982 را با بازیکنانی مثل بونیک لهستانی و پلاتینی فرانسوی، برنامه‌ریزی کرده بود، قرارداد بازیکن ایرلندی خود را تمدید نکرد تا این بازیکن، با قراردادی راهی سمپدوریا شود.
سرمایه‌گذاری سمپدوریای تازه صعود کرده به سری‌آ، این بازیکن ایرلندی را تحت تأثیر قرار داد تا او، یکی از خریدهای مهم این باشگاه در تابستان 1982 باشد. بردی در دو فصل همکاری خود با سمپدوریا، بازی‌های بسیار خوبی را به نمایش گذاشت و به محبوب‌ترین بازیکن تیمش تبدیل شد. گلزنی در دو بازی رفت و برگشت برابر یوونتوس در فصل 84-1983، اعاده حیثیتی شیرین برای این بازیکن بود. او در این دو فصل، آمارهای 34 بازی و دو گل در فصل 83-1982 و 37 بازی، چهار گل و یک پاس گل در فصل 84-1983 را به ثبت رساند. درخشش در سمپدوریا باعث شد تا اینتر در سال 1984، مبلغی معادل 1.8 میلیون یورو را برای خرید او، هزینه کند. بردی که در قامت رقیب برابر اینتر، خوش درخشیده بود، حال می‌بایست تا با پیراهن این باشگاه، ماجراجویی جدیدی را تجربه می‌کرد. او به همراه اینتر تا مرحله نیمه نهایی دو تورنمنت جام حذفی ایتالیا و جام یوفا پیش‌روی کرد. بردی در جام حذفی، پس از گلزنی برابر اسپال و ورونا، در دیدار نیمه نهایی برابر میلان، گلزنی در دربی دلامادونینا را تجربه کرد اما فینالیست جام حذفی، نشد. او در جام یوفا نیز پس از گلزنی برابر اسپورترول رومانی و هامبورگ، دروازه رئال مادرید را در مرحله نیمه نهایی باز کرد اما همانند جام حذفی، به فینال آن نرسید. او در سری‌آ، دروازه تیم سابقش یعنی سمپدوریا را باز کرد و به آمار کلی 49 بازی، هشت گل و سه پاس گل رسید.
سناریویی مشابه در فصل 86-1985 جام یوفا، انتظار بردی و هم‌تیمی‌هایش را می‌کشید. دیدار مجدد با رئال مادرید، پس از گلزنی این بازیکن در دیدارهای پیشین اینتر برابر لاسک اتریش و نانت فرانسه، بار دیگر با گلزنی او و حذف اینتر همراه شد. این بازیکن در سری‌آ، دروازه میلان، ناپولی و تورینو را باز و در مرحله یک‌چهارم جام حذفی، گلزنی برابر رم را تجربه کرد. بردی در فصل دوم حضورش در نراتزوری، موفق به ثبت هشت گل و یک پاس گل در 48 بازی شد. جدایی از اینتر در سال 1986 نیز باعث نشد تا این بازیکن، از سرزمین چکمه به انگلستان بازگردد. او عضویت در آسکولی را پذیرفت و تا میانه فصل در 22 بازی برای این باشگاه به یک پاس گل رسید. بردی در نقل و انتقالات زمستانی 1987، از ایتالیا دل کند و با 100 هزار پوند، راهی وستهم شد. سه فصل نخست حضور بردی در این باشگاه لندنی در لیگ برتر سپری شد و با آمارهای 12 بازی، دو گل و یک پاس گل در فصل 87-1986، 23 بازی و دو گل در فصل 88-1987 و 34 بازی و سه گل در فصل 89-1988 همراه بود. او در این سه فصل، بار دیگر برابر منچستر سیتی و منچستر یونایتد گلزنی کرد و دروازه تیم سابقش یعنی آرسنال را نیز بی نصیب نگذاشت. سقوط وستهم در پایان فصل 89-1988، اتفاق بعیدی در کارنامه بردی بود اما این بازیکن، ترجیح داد تا باشگاهش را رها نکرده و یک فصل دیگر آن‌ها را همراهی کند. او در 25 بازی برای وستهم در سطح دوم انگلستان و لیگ کاپ به میدان رفت و به یک گل رسید. پس از عدم صعود با وستهم، این بازیکن تصمیم به خداحافظی از فوتبال گرفت.
نخستین بازی ملی بردی برای تیم ملی ایرلند، دیدار برابر شوروی در سال 1974 بود. دو سال بعد، او نخستین گل ملی خود را برابر تیم ملی نروژ به ثمر رساند و جای پایش را در رده ملی، سفت‌تر کرد. این بازیکن که در سال 1980، بازوبند کاپیتانی تیم ملی کشورش را برای نخستین بار بر بازو بست و در دیدار سال 1987 کشورش برابر برزیل، تک‌گل پیروزی‌بخش را به ثمر رساند، یورو 1988 را به دلیل مصدومیت از دست داد. جام جهانی 1990 نیز، تورنمنت ملی دیگری بود که برای این بازیکن از دست رفت زیرا سرمربی وقت تیم ملی ایرلند، اعتقاد داشت که بازیکنانی که در مراحل مقدماتی، تمام و کمال در اختیار تیم نبودند، نباید راهی جام جهانی شوند. از این رو، دیدار برابر فنلاند در سال 1990، آخرین بازی ملی بردی شد. 71 بازی، 9 گل و پنج پاس گل در کارنامه ملی این بازیکن ثبت شد. دید بالا، بازیسازی درجه یک با پای چپ، هندسه منظم تاکتیکی، انرژی بالا و مهارت پنالتی‌زدن، از ویژگی‌های مثبت فنی بردی بود. او از 49 پنالتی خود در دوران فوتبالش، 44 ضربه را به گل تبدیل کرد تا با گل کردن 89 درصد پنالتی‌هایش، از بهترین‌های این ضربات باشد. او پس از پایان دوران بازی، به مربیگری روی آورد و در تیم‌های سلتیک، برایتون و تیم ملی ایرلند (دستیار سرمربی)، کار کرد.
