کیتا گاوا اوتامورو (۱۸۰۶-۱۷۵۳) از جمله نقاشان صاحبسبک ژاپنی است که چند شاهکار مثالزدنی از او به جا مانده است. چند و چون زندگی او در هالهای از ابهام قرار دارد و خودش نیز به اسم و رسم اعتقادی نداشته است.
برخی تاریخنویسان هنری، معتقدند که او در یکی از سه شهر ادو، کیوتو یا اوزاکا به دنیا آمده، برخی دیگر نیز زادگاه او را استان یوشیوارا میدانند که در نزدیکی شهر ادو قرار دارد.
به لحاظ سبک و سیاق هنری، اوتامارو متاثر از نمادها و نشانههای ادبیات و هنر کلاسیک ژاپن بود و اغلب دوست داشت با رنگهای طبیعی کار کند.سکوت هم از جمله مضامین اصلی نقاشیهای او است که ریشه در «ذن» دارد.اوتامورو جزو هنرمندانی است که سبک ukiyo-E را دنبال کرده است.این سبک از نقاشی که دربرگیرنده سایهها، رویاها و تصاویر سیال است، عمدتا به نشان دادن سویه اندوهبار جهان میپردازد.
در همین تابلو «شعر نازبالش» نیز چنین رویکردی را میبینیم.به طور کلی، ایجاز و سکوت، جزو عناصر اصلی هنر و ادبیات ژاپنی است، آنها هرگز رمان چند جلدی ننوشتهاند. در سینما و معماری و نقاشی هم همین عناصر را رعایت کردهاند.آثار معماری تادائوآندو سرشار از سکوت فضا و مکاناند.سینمای آکیرا کوروساوا هم، همینطور.یکی از مشهورترین انواع شعر، یعنی هایکو هم متعلق به فرهنگ ژاپنی است که صورت ناب زبان را نشان میدهد.این خصوصیت را در زندگی و حتی مناسبات اقتصادی مردم ژاپن هم میتوان دید.تولید کیفی، راز برتری اقتصادی آنها در جهان است که بدون تردید الگویی فرهنگی و تاریخی دارد.
