طرفداری | عده اندکی بودهاند که از نوید قهرمانی در جام حذفی جوانان انگلیس، تا فتح قلههای فوتبال اروپا پیش رفته باشند؛ نسلی از پسران بومی که نامشان برای همیشه وارد فهرست اسطورههای شیاطین سرخ شد.
به گزارش FFT، پل اسکولز و نیکی بات دو عضو کلیدی آن نسل و از ارکان تیمهای بزرگ سر الکس فرگوسن بودند و حتی امروز هم با همان فروتنی همیشگی دربارهٔ دستاوردهایشان در باشگاه محل زادگاهشان سخن میگویند.
اسکولز در گفتوگو با مجلهٔ فور فور تو و در پاسخ به این پرسش که آیا تصور میکرده بیش از ۴۰ سال پس از نخستین آشناییشان، هنوز دربارهٔ موفقیتهای آن نسل صحبت شود، گفت:
میگفتم: «امکان ندارد؛ سر به سرمان میگذارید؟! دو تا بچه محل مثل ما؟» ما فقط خوش شانس بودیم.
این نگاه را نیکی بات، همتیمی اسکولز در خط میانی، نیز تأیید میکند؛ کسی که به خوبی میداند آنها برای رسیدن به موفقیت، از فرصتهایی طلایی بهرهمند شدند. بات افزود:
اسکولزی و همهٔ بچههایی که با آنها بازی کردم، فوتبالیستهای فوقالعادهای بودند و به هر حال حرفهای میشدند، ولی ما بخت واقعاً با ما یار بود. ما یک مالک بینقص هم داشتیم؛ مارتین ادواردز به اندازهای که شایسته است، بابت کاری که برای باشگاه کرد، مورد تعریف و تمجید قرار نمیگیرد.
اسکولز بلافاصله اشاره کرد:
دیوید گیل را هم باید اضافه کرد.
بات صحبتش را اینگونه ادامه داد:
ما مالک فوقالعادهای داشتیم که به یک مربی فوقالعاده اجازه داد به جوانها میدان بدهد، بازیهای بد داشته باشد و حتی شکست بخورد.
آنها به ما زمان دادند تا رشد کنیم و در کنارمان بازیکنان باتجربهای بودند که مردانی واقعی و رهبران حقیقی بودند. مربیانی هم که در ردههای پایه داشتیم فوقالعاده بودند: برایان کید، نابی استایلز، جیم رایان، اریک هریسون و بعد هم، البته، خود سرمربی. همه چیز یک همزمانی کامل بود. ما واقعاً خیلی خوش شانس بودیم.
