طرفداری | آیا شما و دوستان تیم محلی فوتبال خیابانی یا سالنی می‌توانید در جام جهانی دوام بیاورید؟
حکایت دو کشوری که شرحشان می‌رود تقریباً چنین شرایطی ندارند. مهم این است که یکی از آن‌ها رسماً به جام جهانی صعود کرده است و دومی در یک‌قدمی است؛ چقدر تماشای موفقیت ضعفا در هر زمینهای دل‌انگیز است و در دنیای ورزش شورانگیز. بماند که چنین معجزاتی فقط در دنیای فوتبال روی می‌دهد!
شاید خیلی‌ها نام آن را هم نشنیده باشند؛ «کِیپ ورد» با نام فارسی قدیمی «دماغه سبز»، کشوری متشکل از ۱۰ جزیره آتشفشانی در اقیانوس اطلس است. کیپ ورد پس از پیروزی ۳ بر صفر مقابل کشور ناشناسی دیگر به نام اسواتینی و قطعی کردن حضورش در جام جهانی سال آینده، به دومین کشور کوچک جهان تبدیل شد که به جام جهانی فیفا صعود می‌کند.
تمامی کشور به حالت آماده‌باش درآمده بود و همه مردم کشور می‌دانستند که با پیروزی می‌توانند جواز حضور در جام جهانی را به دست آورند و به‌دست هم آوردند؛ چه شبی شد!
گل‌های دایلون لیورامنتو و ویلی سمدو در دو سوی وقت استراحت، تیم را به این موفقیت تاریخی رساند. گل سوم توسط مدافع تیم، استوپیرا، در دقایق وقت اضافه نیمه دوم به ثمر رسید و اگر تصاویر شعف‌آور آن را دیده باشید، جشن صعود را در ورزشگاه ملی این کشور آغاز کرد.
بر اساس داده‌های بانک جهانی، جمعیت کیپ ورد ۵۲۴۸۷۷ نفر است، که تقریباً هم‌اندازه بندرعباس است!
ایسلند در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه حضور یافت و در آن زمان جمعیتی حدود ۳۳۵ هزار نفر داشت. این کشور تا سال ۱۹۷۵ بخشی از پرتغال بود و پس از اعلام استقلال به یک کشور مستقل تبدیل شد. کیپ ورد تا سال ۱۹۸۲ عضو فیفا نبود و نخستین بار در سال ۲۰۰۲ تلاش کرد به جام جهانی راه یابد.
تیم ملی این کشور که با نام کوسه‌های آبی شناخته می‌شود، شش بار در راه صعود ناکام مانده بود اما اکنون در مرحله نهایی تابستان آینده در آمریکا، کانادا و مکزیک به میدان می‌رود. این تیم به سرمربی‌گری بوبیستا، پس از کسب هفت پیروزی، دو تساوی و یک شکست، صدرنشین گروه خود شده است.
کیپ ورد هفته گذشته با تساوی ۳-۳ مقابل لیبی فرصت صعود را از دست داده بود، اما با پیروزی در روز دوشنبه کار را تمام کرد. این نتیجه باعث شد کیپ ورد با چهار امتیاز اختلاف نسبت به کامرون، موفق‌ترین تیم آفریقایی در جام جهانی، به این مهم نائل آید. باورنکردنی است؛ کامرون بیشترین حضور یک کشور آفریقایی در جام جهانی را با هشت بار داراست.
کیپ ورد در سال‌های اخیر با صعود به جام ملت‌های آفریقا در چهار دوره، پیشرفت خفیفی داشته است. تیم ملی این کشور در نخستین حضور خود در جام ملت‌ها (۲۰۱۳) به یک‌چهارم نهایی رسید و این موفقیت را یک دهه بعد در ساحل عاج تکرار کرد.
باوجود صعود به جام جهانی، کیپ ورد موفق به راه‌یابی به جام ملت‌های آفریقای امسال نشد. غیرقابل‌انکار است که این کشور از افزایش تیم‌های جام جهانی از ۲۲ تیم به ۴۸ تیم نهایت سود را برده است. این تغییر، تعداد سهمیه کشورهای آفریقایی را به ۹ تیم افزایش داد که قبلاً تنها ۵ تیم بود. کیپ ورد سومین کشوری است که حضورش در جام جهانی سال بعد قطعی شده؛ پیش از این، ازبکستان و اردن نیز برای نخستین بار صعود خود را قطعی کرده بودند.
کامرون با آن تاریخ غنی و بازیکنان بزرگی که به جهان فوتبال معرفی کرده، حالا باید منتظر بماند تا ببیند آیا به پلی‌آف آفریقا برای صعود به جام جهانی راه خواهد یافت یا نه. شیرهای رام‌نشدنی با بازیکنانی همچون آندره اونانا، کارلوس بالبا و برایان امبوئمو در ترکیب خود، باید در میان یکی از چهار تیم دوم برتر مرحله گروهی قرار گیرند.
اما کار به این‌جا ختم نمی‌شود؛ سپس باید دو مسابقه حذفی را ببرند تا به پلی‌آف بین‌قاره‌ای در ماه مارس راه یابند!
چندی پیش مطلبی در مورد فوتبال در جزایر فارو داشتیم؛ فوتبال در دل طبیعت؛ رقص توپ و طوفان در لبه‌ی ابر و اقیانوس
اینک این کشور هم در آستانه حضور در اولین جام جهانی خود قرار دارد، پس از آن‌که موفق شدند جمهوری چک را شگفت‌زده کنند و به یک‌قدمی حضور در رقابت‌های سال آینده نزدیک‌تر شوند. آن‌ها شامگاه یکشنبه، با وجود اینکه ۹۷ رده پایین‌تر از حریف‌شان قرار داشتند، تیم نسبتاً قدرتمند چک که در دورانی بروبیایی در اروپا داشت را ۲-۱ شکست دادند تا رؤیای جام جهانی‌شان زنده بماند و حالا فقط یک بازی تا پایان مرحله مقدماتی فاصله دارند.
این کشور کوچک در شمال اقیانوس اطلس، مانند اسدآباد و هشتگرد و تنکابن، حدود ۵۵ هزار نفر جمعیت دارد؛ طبق آمار، فقط حدود ۷۰۰۰ مرد بین ۲۰ تا ۳۹ سال در این مجمع‌الجزایر زندگی می‌کنند.
واژه «ضعفای دست‌کم‌گرفته‌شده» در مورد آن‌ها به اندازه کافی توصیف مناسبی نیست اما اگر کیپ ورد موفق شد، امیدهای فارویی‌ها ناچیز است.
آن‌ها در آخرین بازی گروهی خود در نوامبر، تنها یک امتیاز کمتر از جمهوری چک فاصله دارند، در حالی‌که مردان ایوِن کلاکشتاین قرار است مقابل غول‌های کرواسی بازی کنند و چک‌ها میزبان جبل‌الطارق نازک‌نارنجی، آخرین تیم گروه، خواهند بود. اما نکته مهم این است که رؤیا همچنان زنده است. اگر همه‌چیز به نفعشان پیش برود، راهی پلی‌آف یوفا خواهند شد و در آن‌جا هیچ چیز معلوم نیست.
اگر جزایر فارو به جام جهانی صعود کند، کوچک‌ترین کشوری خواهد بود که تاکنون به این رقابت‌ها راه یافته است.
ایسلند فعلاً با جمعیتی در حدود ۳۳۵ هزار نفر، کوچک‌ترین کشور حاضر در جام جهانی بوده است.
اما حتی اگر موفق هم نشوند، این مسیر یک سفر فوق‌العاده بوده است. جزایر فارو چهار پیروزی از هفت بازی خود در مقدماتی کسب کرده‌اند، در حالی‌که قبل از این هیچ‌گاه بیش از دو پیروزی کسب نکرده بودند.
در طول تاریخ، آن‌ها فقط ۴۱ برد از ۲۵۷ بازی داشته‌اند (کمتر از 16% پیروزی) و ۱۸۱ بار شکست خورده‌اند. اکثر بازیکنان اصلی این تیم در لیگ داخلی فارو بازی می‌کنند و تعدادی هم در ایسلند، دانمارک، لهستان و اسلوونی حضور دارند.
قهرمانان بازی مقابل چک، مدافعان هانوس سورنسن و مارتین اِگنارسون بودند. هر دو از خانواده‌های فوتبالی هستند؛ سورنسن در آکادمی باشگاه دانمارکی میتیولن با برادرش بازی می‌کرد و اِگنارسون به همراه برادرش در تیم B36 تورسهاون فارو بازی می‌کند.
در واقع، جزایر فارو همان‌طور که پیش از این اشاره کرده بودم، روند رشد تدریجی را طی کرده‌اند. بین سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۴ فقط دو پیروزی در ۳۵ بازی داشتند و حتی مقابل تیم زیر ۲۱ سال تایلند هم شکست خوردند. اما از آن زمان با برنامه‌ریزی متفاوت، خیلی چیزها تغییر کرده است.
در نوامبر ۲۰۱۴ یونان را ۱-۰ در یونان شکست دادند و ژوئن بعدی هم با نتیجه ۲-۱ در خانه به پیروزی رسیدند. در سال ۲۰۱۶ به بهترین جایگاه تاریخ خود در لیست فیفا دست یافتند؛ رده ۸۳، در حالی‌که سال ۲۰۰۷ در رده ۱۹۴ بودند.
اکنون رتبه ۱۳۶ فیفا را دارند اما مطمئناً به خاطر عملکرد خوب‌شان پاداش خواهند گرفت.
این تیم در حال رکوردشکنی است؛ آن‌ها به بیشترین امتیاز تاریخ خود در مرحله مقدماتی رسیده‌اند و برای اولین بار سه برد پیاپی داشته‌اند. آیا می‌توانند همه راه را بدون دردسر طی کنند؟ بعید است چکی‌ها در برابر جبل‌الطارق وا دهند.
هرچه پیش آید، پرچم زمینهای فوتبال فارو در میان آن صخره‌ها و اقیانوس، با افتخار به آن‌سوی این جزیره‌ها به پرواز درخواهد آمد. شاید این‌بار نه، ولی روزی نوبت آن‌ها هم از راه خواهد رسید.
حقیقتاً دستاورد بزرگی برای دو ملت کوچک، نادیده و فراموش‌شده با رؤیایی بزرگ، تحسین‌برانگیز است؛ آفرین.
