گروه دیپلماتیک – همشهری آنلاین: آتش‌بسی که در نوار غزه از حدود ۲۰ روز پیش به اجرا درآمده نتوانسته وضعیت معیشتی فلسطینیان را بهبود بخشد. توافقی که قرار بود اجازه دهد روزانه ۴۰۰ کامیون کمک‌های انسان‌دوستانه وارد غزه شود، توسط اسرائیل عملا بی اثر شده است.
روزنامه لبنانی الاخبار نوشته، تل‌آویو با دستکاری در تعداد کامیون‌های عبوری از گذرگاه «کرم ابو سالم» و انجام بازرسی‌های طولانی، عملاً سهمیه کمک‌ها را کاهش داده است. در نتیجه، به طور متوسط روزانه تنها ۹۰ کامیون وارد می‌شود؛ همان عددی که پس از قحطی دوم و در جریان عملیات ارابه‌های گدعون و حتی حمله زمینی به شهر غزه هم مجاز بود.
مدیریت گرسنگی
کسی که به بازارهای غزه مراجعه کند، متوجه می‌شود که مدیریت کالاها تصادفی نیست. فروشگاه‌ها پر از کالاهای غیرضروری هستند و مواد اساسی همچنان محدودند: شکلات، نوشیدنی‌های داغ مانند نسکافه و کاپوچینو، انواع کنسروها، پنیرهای صنعتی و تنقلاتی مثل چیپس و آجیل فراوان است، اما حتی بعد از ۲۰ روز از توافق، مقدار کافی گوشت، سبزیجات و تخم‌مرغ وارد نشده است.
قیمت‌ها هم نجومی است: یک کیلوگرم گوشت قرمز حدود ۳۰ دلار (بیش از 3 میلیون تومان) و گوشت سفید حدود ۴۰ دلار به فروش می‌رسد.
تخم‌مرغ هم به سوژه طنز اهالی تبدیل شده و مردم می‌پرسند: «آیا تخم‌مرغ در ساخت مهمات موشک/راکت یاسین 105 استفاده می‌شود؟
(توضیح: نیروهای مقاومت حماس از راکت‌های یاسین 105 برای هدف قرار دادن تانک‌های اشغالگر استفاده می‌کنند.)
عبدالله شرشره فعال حقوق بشری، وضعیت امروز غزه را ادامه روند نسل‌کشی می‌داند و در پستی در فیس‌بوک می‌نویسد: «بخشی از ابزارهای محاصره امروز، اجازه ورود کالاهایی است که عمدتاً شامل کربوهیدرات، قند و مواد نشاسته‌ای و تنقلات مانند شکلات، بستنی و مواد شیرینی‌پزی است. هدف این است که فلسطینیان مجبور شوند کالای پرکالری مصرف کنند، به طوری که وزن ظاهری آن‌ها بالا رود و نشانه‌های گرسنگی که در ۷۰۰ روز بر فلسطینی‌ها اعمال شده، پنهان بماند.»
شرشره تجربه شخصی خود را نیز روایت می‌کند؛ او طی دو سال جنگ ۲۰ کیلوگرم وزن کم کرده بود، اما اکنون مجبور است از غذاهای پرقند و پرچربی استفاده کند که ارزش پروتئین، ویتامین و مواد معدنی مورد نیاز برای جلوگیری از سوءتغذیه را ندارند. او می‌گوید: «آن‌ها به طور سیستماتیک ما را مجبور می‌کنند وزن خود را افزایش دهیم تا به سازمان ملل ثابت کنند قحطی پایان یافته است. گوشت به مقدار بسیار کم وارد می‌شود، در حالی که بازار پر از پنیر موزارلاست.»
تصاویر تبلیغاتی از غزه
این مدیریت ساختاری گرسنگی به شکل هدفمند توسط رسانه‌های اسرائیلی نیز بازنمایی می‌شود.
صفحات رسمی افسران اسرائیلی تصاویر بازارها، فروشگاه‌ها و شیرینی‌فروشی‌ها و رستوران‌های شاورما را منتشر می‌کنند تا وانمود کنند رژیم صهیونیستی مسئول گرسنگی نیست.
در واقع، کمبود سبزیجات و میوه‌ها، همراه با واردات اندک گوشت و نبود ساختار اقتصادی منظم، باعث آشفتگی بازار و افزایش قیمت‌ها فراتر از توان خرید مردم شده است، کسانی که تحت تأثیر آوارگی و قحطی‌های پیاپی قرار دارند.
محمد ابو جیاب کارشناس اقتصادی، می‌گوید: «آنچه پس از آتش‌بس اتفاق می‌افتد، جنایت علیه مردم است. تاکنون قیمت‌ها کاهش نیافته تا همه اقشار جامعه قادر به خرید گوشت، سبزیجات و میوه باشند. کمبود گوشت باعث شده که تنها کسانی که پول دارند، از گوشت‌های آماده رستوران‌ها استفاده کنند، چون صاحبان رستوران‌ها بخش عمده گوشت‌ها را خریداری می‌کنند.»
قیمت میوه و سبزیجات همچنان بالا است: یک کیلو گوجه بیش از ۵ دلار، یک کیلو سیب ۱۰ دلار و موز، پیاز و سایر کالاها نیز قیمت‌هایی نجومی دارند.
واقعیت این است که بسیاری از کارکنان دولت و کارگران، حدود ۳۲۰ هزار نفر، بدون شغل و درآمد روزانه یا ماهانه باقی مانده‌اند. در نتیجه، اسرائیل بالاترین سطح مدیریت رنج و گرسنگی را اعمال می‌کند و صحنه‌ای فریبنده ایجاد می‌کند که کالاها انباشته و بدون خریدار هستند و بدن‌ها وزن می‌گیرند اما سالم نیستند.
