ترامپ؛ رئیسجمهوری که هیچوقت بزرگ نمیشود | پولتیکو: جمهوریخواهان در حال ناامید شدن هستند
به گزارش اقتصادنیوز، دونالد ترامپ رئیسجمهور آمریکا بهجای تمرکز بر حکمرانی، روزهایش را با دنبال کردن سرگرمی، جلب توجه و پروژههای نوسازی میگذراند؛ کارهایی که نشان میدهد ریاستجمهوری او در مرحلهٔ نوجوانی گیر کرده است.
پولتیکو در گزارشی نوشت؛ یک روز پیش از انتخابات میاندورهای در تنسی، برای کرسیای در مجلس نمایندگان که ترامپ سال گذشته آن را با اختلاف ۲۲ درصد برده بود، رئیسجمهور دقیقاً به معنای واقعی کلمه بیخیال شد.
اقتصادنیوز: تحلیل ناکافی تیم ترامپ نسبت به خواستههای حداکثری روسیه، تا حد زیادی ریشه در ناتوانی آنها در درک پیوند جنگ با بقای سیاسی پوتین دارد.
او بهجای آنکه با هواپیمای ریاستجمهوری به نشویل برود و برای جمهوریخواه مت وناِپس تبلیغ کند فقط در یک «تلهتاونهال» تلفنی شرکت کرد تا هوادارانش را تشویق کند.
اما چرا او حتی زحمت نمیکشد در یک حوزه کاملا جمهوریخواه حاضر شود، جایی که مشارکت پایگاه رأی برای حفظ اکثریت شکنندهٔ حزبش حیاتی است؟ اکثریتی که ممکن است در همین کنگره دوام نیاورد.
و چرا برخلاف خواسته مشاوران و متحدانش تلاش نمیکند روی پیام اقتصادی درباره هزینههای زندگی تمرکز کند و دستاوردهای حزبش را برای انتخابات میاندورهای سال آینده برجسته کند؟
او خوشگذران است
پاسخ روشن است: ترامپ در دوره دوم و آخرش در کاخ سفید، بهترین و خوشترین روزها زندگی را میگذراند. نزدیک به یک سال پس از بازگشت به قدرت، او دفتر ریاستجمهوری را به یک «کمپ رؤیایی بزرگسالان» تبدیل کرده، بستنی برای شام، پشت تفریح ، و وانمود کردن اینکه همه اینها وظایف یک رئیس جمهور واقعی است.
فساد آشکار، بیادبی تقریبا روزانه، و عفوهای ریاستجمهوری چیزهایی نیست که بتوان نادیده گرفت.
اما اینکه ترامپ چگونه بیشتر وقتش را میگذراند، نگرش بیخیالانهاش نسبت به دوره دوم را کاملا آشکار میکند: این ترامپ رها و غیرقابل کنترل است. و کشور آمریکا سابقه داشتن چنین رئیسجمهوری تا این اندازه رها، خودمحور و لوس را نداشته است.
بله، او کمی شبیه ویکتور اوربان است، قانون را مسخره میکند، از قدرت برای پاداش دادن به دوستان و مجازات دشمنان استفاده کرده و نهادها را فرسوده میسازد.
اما از سوی دیگر، او مثل یک پسربچهٔ ۱۲ ساله است: سفرهای تفریحی، ساعتهای طولانی پای صفحهنمایش، بازی با اسباببازیها، غذاهای مخصوص بچهها و کلی هدیه هیجانانگیز.
و البته، مانند هر بچهای، وسط رستوران هم قشقرق به پا میکند. یا حتی این کار را وسط دفتر ریاستجمهوری انجام میدهد.
جمهوریخواهان در حال ناامید شدن هستند
پس از هفتهها التماس جمهوریخواهان به ترامپ برای پرداختن به بحران هزینههای زندگی پس از شکست دموکراتها ماه گذشته، او این هفته در جلسه کابینه، موضوع قدرت خرید مردم را تحقیر کرد و آن را حقه دانست. این در حالی بود که چنین معضلی مهمترین چالش سیاسی حزب جمهوریخواه است. او نهتنها در روز ۱۱ سپتامبر به تماشای بازی یانکیز میرود، بلکه پس از بازی وارد رختکن میشود تا با ستارههایی که پنجاه سال از او کوچکترند خوشوبش کند.
نمیدانستی ترامپ عاشق فوتبال است؟ من هم نمیدانستم. اما او آنجا بود، در ورزشگاه متلایف نیوجرسی، در جام جهانی باشگاهها کنار تیم چلسی، جایی که بازیکنان انگلیسی کاملا متعجب بودند که چرا رئیسجمهور آمریکا روی صحنه کنار آنها ایستاده.
ماه گذشته در بازی فرماندرز – لاینز هم همینطور: او فقط بازی را نگاه نکرد؛ وارد اتاق گزارشگری شبکهٔ فاکس شد تا چند دقیقه جلوی دوربین باشد.
البته بخشی از اینها با نقش رئیسجمهور همراه است و روسای جمهور همیشه طرفدار ورزشها بودهاند.
اما خوشگذارانیهای ترامپ خیلی فراتر از ورزش میرود. جشن ۲۵۰ سالگی نیروی دریایی آمریکا در نورفولک برای او تبدیل به فرصتی شد تا روی ناو جنگی ژست بگیرد و پشت بلندگوی کشتی چیزی شبیه طنز کریس فارلی اجرا کند.
هر بهانهای برای دیدار با سلبریتیهایی که هنوز حاضرند کنار او دیده شوند کافی است. سیلوستر استالونه، کید راک، یا آندریا بوچلی که در اتاق بیضی آواز میخواند.
کشورها و شرکتها هم کاملا فهمیدهاند چه چیزی او را تحریک و خوشحال میکند: هدیه.
انگلیسیها دعوت طلایی برای قلعهٔ ویندزور میفرستند، قطریها یک هواپیمای مجلل پیشنهاد میکنند و یاد گرفتهاند غذاهای فانتزی برایش نیاورند: کرهایها ماه گذشته برای او همبرگر با کچاپ و براونیهای طلایی سرو کردند.
بازیچه جدید ترامپ: کاخ سفید
چیزی که توجه ترامپ را جلب میکند، زمینبازیای است که قبلاً «کاخ سفید» نامیده میشد. در دوره اول، با نشاندن او پشت فرمان یک کامیون بزرگ در خیابان پنسیلوانیا ۱۶۰۰، میشد سرگرمش کرد. اما حالا میخواهد کل کاخ سفید را از نو بسازد.
همهچیز با یک میله پرچم بزرگتر شروع شد، بعد بازسازی باغ رز، و حالا در حال ساخت یک سالن رقص عظیم در بخش شرقی کاخ است که بر کل ساختمان سایه میاندازد.
اگر فکر میکنید با یک پروژه بازسازی راضی میشود، کافی است نگاهی به میز اتاق بیضی بیندازید: روی آن ماکت طاق ترامپ قرار دارد که میخواهد بین یادبود لینکلن و «آرلیگتون هاوس» بسازد.
چرا باید وقت بگذارد جزییات طرح بهداشت و درمان را بفهمد، وقتی میتواند نقش یک معمار فرانسوی را بازی کند؟
نمایش شفافیت
میرسیم به بزرگترین دروغ دوران ما: شفافیت ترامپ.
او هیچ علاقهای به دولت باز و شفاف ندارد، اما مانند یک نوجوان عاشق توجه است. به همین دلیل دوربینها تقریبا هر روز وارد اتاق میشوند، برای هر فرمان اجرایی یا دیدار با یک رهبر خارجی که گاهی حتی اسمش را به یاد نمیآورد. همهچیز فقط برای آن است که خودش را در تلویزیون ببیند و البته مثل هر بچهای، این تنها صفحهای نیست که دوست داردبه همین دلیل ساعتها در شبکههای اجتماعی میگذراند، پستهایی منتشر میکند که اگر والدینش بودند، قطعا حسابش را کف دستش میگرفتند.
اینها به این معنا نیست که همیشه ترامپ در وضعیت تعطیلات است. کارهایی هم هست که حتی او نمیتواند از آنها فرار کند.
اما حتی جدیترین کارهایش هم از میل به تأیید شدن میآید، بهخصوص رویای اینکه به عنوان رئیسجمهوری بزرگ در تاریخ شناخته شود؛ چیزی که فکر میکند یک جایزه نوبل صلح یا حضور چهرهاش روی کوه راشمور برایش فراهم میکند.
ترامپ سال آینده ۸۰ ساله میشود. چرا جمهوریخواهان باید فکر کنند او بالاخره بزرگ و عقلرس خواهد شد؟
