به گزارش ایسنا، «فرانچسکا آلبانیز» گزارشگر ویژه سازمان ملل در سرزمینهای اشغالی چند هفته پیش کتاب تازه خود با عنوان «وقتی جهان میخوابد» را منتشر کرد. این کتاب همزمان به زبانهای ایتالیایی و فرانسوی ترجمه شده است و به نقد بیتفاوتی جهانی نسبت به وضعیت فلسطینیها میپردازد.
طبق گزارش شبکه الجزیره، آلبانیز در مقدمه کتاب، غزه را نه تنها مسئله فلسطینیها، بلکه آزمونی برای وجدان انسانی و قانون بینالملل میداند و تاکید میکند که جهان باید از فلسطینیها درس کرامت، پایداری و حقیقتگویی بیاموزد.
نویسنده با استفاده از تجربیاتش در آژانس امدادرسانی و کاریابی سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی (آنروا) و مأموریتهایش در سازمان ملل، به بررسی بیعدالتیهای اعمالشده بر فلسطینیها پرداخته و نشان میدهد که چگونه سلب حقوق، مصادره املاک و محرومیتهای اجتماعی به امری طبیعی در تعاملات بینالمللی تبدیل شده است. او با تکیه بر اندیشههای ادوارد سعید «منتقد فرهنگی آمریکایی-فلسطینی» و «آنتونیو گرامشی» فیلسوف، انقلابی، نظریهپرداز بزرگ مارکسیست و از رهبران و بنیانگذاران حزب کمونیست ایتالیا، ضرورت بازنگری در روایتهای رسمی و رسانهای و بیان حقیقت به قدرتها را برجسته میکند.
کتاب از طریق ۱۰ فصل، زندگی و تجربههای افراد مختلف را روایت میکند و هر فصل به جنبهای از بحران فلسطینیها میپردازد. یکی از شخصیتهای اصلی کتاب، دختر نوجوانی به نام «مَلک معطر» است که در سال ۲۰۱۰ با آلبانیز ملاقات کرده و آثار هنری او نشاندهنده شوق زندگی در دل بحران است. نویسنده پیش از پرداختن به مَلک، تاریخ «نکبة» فاجعه فلسطینیها را بررسی کرده و به نقش این واقعه در شکلگیری وجدان جمعی آنها اشاره دارد.
سه روایت فلسطینی از داخل منطقه، شامل هند ۶ ساله که در جریان جنگ در غزه به شهادت رسید، ابو حسن، راهنمای شهر قدس که تجربه زندگی در اردوگاهها و محلههای قدس را توضیح میدهد، و جورج، مهندس فلسطینی که از آمریکا به قدس آمده بود، در کتاب به تفصیل آمدهاند. هند نمادی از تأثیر جنگ بر کودکان فلسطینی است و ودیعه، دختر ۱۴ سالهای که با نویسنده گفتوگو کرده، جملهای تکاندهنده گفته است: «ترس از مرگ نمیتواند مانع مرگ شود، اما میتواند مانع زندگی باشد».
آلبانیز همچنین تجربیات افراد اسرائیلی و خارجی را برای بررسی سازوکارهای اشغال و تبعیض آورده است؛ از جمله آنها «آلون کونفیو» استاد اسرائیلی-ایتالیایی و «ایال ویزمان» مهندس معماری انگلیسی-اسرائیلی هستند که به تحلیل روشهای حذف دیگری و حفظ قدرت میپردازند. نویسنده تاکید میکند که فرهنگ، آموزش و حافظه تاریخی ابزارهایی هستند که میتوانند در مقابله با تبعیض و بیعدالتی مؤثر باشند.
آلبانیز در فصول پایانی کتاب به زندگی شخصی خود و همسرش، ماکس، اشاره میکند که در طول مأموریتهایش در قدس و کرانه باختری همراه او بودهاند و در درک واقعیتهای روزمره فلسطینیها نقش داشتهاند. او روایتهای شخصی و داستانهای واقعی افراد مختلف را با اشعار «رفعت العرعیر» شاعر فلسطینی که در غزه به شهادت رسید، پیوند میدهد و تلاش میکند تا تصویر کاملتری از بحران انسانی این منطقه ارائه دهد.
آلبانیز در پایان کتاب هشدار میدهد که بیتفاوتی جهانی و حکمهای پیشفرض نباید مانع اقدام جمعی برای حفاظت از حقوق فلسطینیها و بیان حقیقت شود و جهان باید از فلسطینیها بیاموزد که کرامت انسانی و عدالت، حتی در شرایط سخت، ارزشمند و ضروری است.
انتهای پیام
